Exploring {chillykit}

Ongeveer een week was hij nu hier, geen spoor meer van familie, dus helemaal aan het lot - en natuurlijk zichzelf - over gelaten. Sinds hij hier aangekomen was was Quantas alleen nog maar aan het rondzwerven om het gebied te leren kennen. Nu was hij in een drassig gebied gekomen, het leek wel alsof hier alleen maar vochtigheid was. Heel erg vond hij het niet, hij was opgegroeid met vis en waar water was was vis. Maar hij hield niet van natte poten. Helaas was het hier onmogelijk om zonder nat te worden te lopen, had hij gemerkt. Zijn zwartepootjes waren helemaal doorweekt en waren koud. Eigenlijk wilde hij hier zo snel mogelijk weg. Maar omdat hij zo in zijn gedachte verdwaald was geraakt had hij niet opgelet waar hij heen was gelopen. Het was niet voor hem om niet op zijn omgeving te letten, maar hij was zo bezig met zijn verleden dat het toch gebeurt was.

Quantas keek of ergens misschien een rivier liep waar hij een visje uit zou kunnen halen, maar zijn zicht werd geblokkeerd door bomen voor zijn neus. Hij besloot dan maar die richting op te lopen in de hoop een prooi te vinden, want hij stierf van de honger. Ook voelde het niet goed op deze plaats, niet dat het slecht voelde, maar hij voelde zich niet helemaal thuis. ''Snel wegwezen hier, het liefst ongezien.'' mompelde hij tegen zichzelf, en vervolgde de weg richting het bos voor hem.

Baby, I'm preying on you tonight
Hunt you down eat you alive
Just like animals, animals, like animals-mals

Puh, een kitten voor haar neus was duidelijk bezig met haar te vervelen. Ze ontblootte haar tanden even, waarvan de kitten schrok en snel naar een andere kitten spurtte. Ze was het buitenbeentje van deze groep waardeloze kittens. Ze liep dan ook gewoon de nursery uit, de andere kittens negerend en dan al helemaal de blik van haar moeder, Mazelock. Die kon voor haar part dood.

Ze was gewoon naar buiten gerend, het ging zo makkelijk. Andere katten konden gewoon het kamp binnenstormen als ze dat zouden willen. Het territorium was zo groot, niemand zou haar kunnen vinden in theorie. Heerlijk was dat. Echter zag ze een zwarte kater, op hun gebied, die ze totaal niet kende. "En wat doe jij hier?" miauwde ze op een redelijke kille toon.

Maybe you think that you can hide
I can smell your scent for miles
Just like animals, animals, like animals-mals

Slechts enkele meters het bos in rook Quantas al een sterke geur van andere katten, maar hij negeerde het en probeerde er zo ver mogelijk vandaan te blijven, waarschijnlijk leefden hier clankatten en daar had hij geen zin in. Ze gingen vast moeilijk doen om het feit dat hij zich bevond op clanterrein enzo, zijn hoofd stond daar nu niet naar. Snel weg dus, maar net toen hij een sprint wilde gaan trekken hoorde hij links van zich een stem "En wat doe jij hier?" Voordat Quantas zich naar de poes wendde ging hij dood stil staan en slaakte een diepe zucht. Over een van de duivels gesproken dacht hij. Hij wendde zich naar links en zag een witte poes staan. Hij besloot te gaan zitten en sloeg zijn staart over zijn voorpoten. Als hij zich op clanterrein bevond en de poes voor hem ging moeilijk doen, zou hij gewoon gaan. Hij vechtte alleen met katers, tegen poezen vechten vond hij maar laf.
"Ik was op zoek naar eten, en eigenlijk ook verdwaald. Wat jij?" Sprak hij kalm terwijl hij het topje van zijn staart onwillekeurig heen en weer liet bewegen om aan te geven dat hij geen kwaad in de zin had.