Let's see what you can [Trainingstopic][CREAMYPAW]

Silvercloud had zich al vroeg uit haar nest gewerkt om Creamypaw te wekken. Vandaag zou ze enkel haar oudere apprentice eens onder haar hoeden nemen. Branchpaw had ze deze dag laten rusten. Ze had dan wel twee apprentices maar ze zou ze nooit goed kunnen combineren. Beide hadden een groot verschil tegenover elkaar als het op vechten en jagen ging. Nadat ze Creamy had gewekt, zette ze een stapje achteruit en zette zichzelf neer voor de apprentice den, wachtend op haar leerling. Ondertussen liet ze haar gedachten naar haar toekomstige training gaan. Ze zou zeker zijn vechtkunsten eens willen zien, gewoon om te zien hoe ver hij eigenlijk al stond. Ze trok zichzelf al snel terug recht en stak nog even kort haar kopje in de den. 'Zorg ervoor dat je gegeten hebt en kom daarna naar de ingang van het kamp.' miauwde ze en draaide zich vervolgens om. Zelf had ze al een muis binnen gewerkt, dus ging ze zelf al aan de ingang zitten.

Hij werd wakker doordat hij iemand hoorde binnenkomen. Eerst hield hij zijn ogen dicht, maar die schoten open toen hij de geur van Silvercloud herkende. Hij tilde zijn kop op en zag hoe ze de den inkeek. Ze was waarschijnlijk op zoek naar hem, want hij wist dat ze Brachpaw vrij had gegeven. Hij gaapte even en rekte zich uit. Hij bleef nog even in zijn nest staan en keek naar de andere apprentices. Sommige lagen nog te slapen terwijl anderen zich klaarmaakten voor hun training. 'Zorg ervoor dat je gegeten hebt en kom daarna naar de ingang van het kamp.' Hij schrok op uit zijn overpeinzingen en bedacht zich dat hij stond te treuzelen. Wat zou ze daar niet van denken. “Ik kom er aan Silvercloud.” Riep hij haar nog achterna toen hij zag dat ze de apprentice den verliet. Hij haastte zich naar buiten en pakte een kleine vis van de prooistapel af. Hij at de prooi snel op en likte zijn poten in recordtempo schoon toen rende hij naar de ingang van het kamp. De blik in zijn lichtblauwe ogen viel al snel op haar en hij liep naar haar toe. “Sorry Silvercloud.” Zei hij licht buiten adem. “Ik stond te dromen, maar ik heb gegeten dus ik ben er klaar voor.” Hij had er zin in, dat had hij eigenlijk in elke training. Hij leerde graag en wilde graag werken, dus daar deed hij ook alles voor. “Wat gaan we doen vandaag?” vroeg hij toen nieuwsgierig. Hij boog iets zijn kop uit respect voor haar en keek toen naar de doorgang het kamp uit, voordat hij zijn blik weer op zijn mentor richtte.

Een geamuseerde grijns stond op haar gezichtje toen ze haar apprentice naar de prooistapel zag sprinten. Het hebben van een apprentice kon nog wel eens amusant worden. Ze had zich neergezet toen ze wachtte en hield haar blik op Creamy gezicht. “Sorry Silvercloud.” Even schudde ze haar kopje bij zijn excuus. 'Zorg ervoor dat je altijd alert blijft. Wie weet staat er straks een vijand naast je.' mauwde ze. “Wat gaan we doen vandaag?” Silvercloud trok zichzelf recht en keek de kater even kort aan. 'Vandaag wil ik zien waar je al staat en vervolgens zal ik zo nodig je vechttechnieken verbeteren.' beantwoorde ze zijn vraag en draaide zich vervolgens om, om het kamp achter zich te laten. Praten zouden ze nog genoeg kunnen doen. Ze konden best hun energie behouden voor de traing zelf. Om de training door te zetten, liep ze naar de oever van de rivier. Daar was de grond vlak er waren er niet teveel struiken en bomen, maar toch genoeg om hem bepaalde aspecten te laten zien. Eenmaal daar draaide ze zich naar hem om. 'Val me maar aan.' beval ze. 'Nagels ingetrokken.' voegde ze er nog aan toe. Later zou ze hem wel met nagels laten vechten, maar nu wilde gewoon zien waar hij al stond.

Hij neeg even beschamend zijn kop toen ze zei dat hij altijd op moest letten. “Ja, ik weet het. Soms dwalen mijn gedachten af.” Daarna richtte hij zich weer op en wachtte wat ze nog meer zou gaan zeggen. 'Vandaag wil ik zien waar je al staat en vervolgens zal ik zo nodig je vechttechnieken verbeteren.' Hij knikte enthousiast, dat vond hij een prima idee. Hij hield niet zo van vechten, maar als het er op aankwam moest hij het wel kunnen. Als het niet echt was en hij niet iemand echt hoefde te verwonden, dan vond hij het best leuk. “Oké Silvercloud.” Zei hij terwijl hij achter haar aantrippelde. Hij zei verder niks en keek om hem heen. Zijn lichtblauwe ogen fonkelden opgewonden. Tijdens zijn trainingen zag je de apprentice weer in hem terug, dan verdween de ernst uit zijn houding. Toen Silvercloud naar hem toedraaide stopte hij met lopen. Hij knikte begrijpelijk toen ze zei dat hij zijn nagels in moest houden. “Is goed.” Hij keek omhoog naar een boom, maar opeens sprong hij naar voren en mepte met zijn poot naar haar voorpoten met de bedoeling om haar onderuit te halen.

Silvercloud had een klein grijnsje op haar gezicht staan toen de kater zijn blik op de bomen richtte. Dat was een goede tactiek, je blik op iets anders te richtte om vervolgens aan te vallen. Jammer genoeg kende iedereen deze tactiek wel, dus was het een beetje voorspelbaar. Met een simpele stap naar achteren voorkwam ze dat ze onderuit werd gehaald. Zelf viel ze niet aan, maar knikte ze Creamy kort bemoedigend door om door te doen. Ze zou haar mening pas tegen het einde geven. Pas als ze alles gezien had zou ze hem zeggen waar ze aan zouden werken. Silver zette haar pootjes iets verder uit elkaar zodat ze een stevige basis had en ze zo minder snel zou kunnen worden gevloerd.

Hij had eigenlijk al verwacht dat zijn poging zou mislukken. Silvercloud had al veel meer gevechten meegemaakt dan hij, maar toch liet hij zich daardoor niet afschrikken. Hij zou haar laten zien wat hij kon, want hij vond het belangrijk dat ze dat wist. Alleen dan kon ze hem helpen en hem dingen leren en dat was wat hij het liefste wilde, nieuwe dingen leren en vaardigheden verbeteren. Hij wilde van nut zijn voor de Riverclan. Hij wilde zijn ouders trots op hem maken en niet alleen meer zijn ouders, maar ook zijn vrienden. En ergens begon de drang om Silvercloud trots te maken ook groter te worden nou hij haar beter leerde kennen. Hij sloeg zijn nagels uit om zichzelf af te remmen toen hij doorschoot nadat hij haar gemist had. Snel draaide hij zich weer naar haar om en sloeg met zijn nagels weer ingetrokken in de richting van haar wang, als schijnbeweging. Om daarna te bukken en onder haar door te rennen om haar alsnog onderuit te krijgen. Dat was het voordeel van klein zijn, dan kon je nog onder anderen door. Hij was benieuwd of hem het dit keer wel zou lukken om haar op de grond te krijgen.

Silvercloud hield haar blik scherp op haar leerling gericht. De tijd dat zij een leerling was zat nog vers in haar gedachten, waardoor haar blik op zelf een apprentice te hebben bijna vreemd leek te zijn. Silvercloud deinsde automatisch wat naar achteren bij het zien van een poot die op haar afkwam. Ergens had ze de schijnbeweging zien aankomen, maar doordat het zo snel op elkaar volgde was ze er niet op voorbereid. Ze draaide direct haar kopje naar Creampaw die tussen haar poten door glipte en haar vervolgens uit haar evenwicht wist te brengen. Silver zakte inderdaad kort door haar twee voorste poten, maar wist zich al snel te herpakken. Het was goed dat hij gebruik maakte van zijn gebreken. Als hij haar in het echt nog eens aangevallen had, was zij in een nadelige positie, aangezien ze uit haar evenwicht was gebracht. Ze draaide zich naar de kater om en knikte goedkeurend naar hem. 'Goede tactiek. Waar je ook eens op moet letten is de omgeving,' miauwde ze. 'Vaak kun je je tegenstander zelfs enkel verslagen door gebruik te maken van je omgeving. Wij Riverclanners hebben het voordeel van te kunnen zwemmen, maar andere clankatten kunnen amper zelf vis vangen.' ging ze verder en draaide zich even om naar het water achter haar. Ze had niet voor niets de oever gekozen om te trainen. 'Werk je tegenstander naar een zwakke plek in de omgeving en maak er gebruik van.' miauwde ze als een hint. Hij moest zelf invullen wat de zwakke plekken en sterke plekken van het bos waren. Zwakke plekken had iedereen en alles. Een enkele duw in de richting van het het water en je kon winnen van je vijand. Je moest het niet ver zoeken om een overwinning te krijgen. Silver zette zich wat steviger en zette zich weer klaar, klaar om zichzelf te verdedigen.

Hij glom helemaal van haar lof. Hij was blij dat ze het goed vond wat hij deed. Toen ze begon over de omgeving zag je aan hem dat hij nadacht. Hij keek om zich heen naar de bomen en de rivier. Toen verscheen er een glimlachje om zijn lippen. “Ja, ik begrijp wat je bedoeld. Ik zal het proberen.” Hij dacht razendsnel na om te bedenken hoe hij dat ging aanpakken.'Werk je tegenstander naar een zwakke plek in de omgeving en maak er gebruik van.' Hij knikte en liet zijn blik nogmaals langs de omgeving gaan. Op die manier had hij nog niet eerder getraind, maar hij zou het proberen. Hij zag dat ze zich klaarmaakte en hij deed hetzelfde. Hij dacht dat hij wel wat bedacht had. Hij schoot naar voren waardoor het leek dat hij vol tegen haar aan ging rennen. Kracht was niet zijn sterkste kant, maar hij was ook niet van plan om tegen haar aan te rennen. Plots week hij uit waardoor hij haar op een haar na miste en beukte zo hard mogelijk tegen haar achterpoten aan. Hij was nu achter haar en dichter bij de rivier.

Silvercloud deinsde automatisch naar achteren toen de kater naar haar toe liep en haar wilde wegduwen. Door dit te doen zag ze zijn tweede stap niet direct aankomen. Er was nu amper een voslengte tussen hen in en het water. Een grijns stond op haar gezicht. Binnen een paar moons was de kater groter en sterker. Dan zou hij haar met gemak verder kunnen duwen. 'Ik hoop dat je zwem skills goed zijn.' grijnsde ze zachtjes en zei vervolgens niets meer. Ze moest hem geen tips meer geven voor deze techniek. Door zijn eerdere actie was ze ervan overtuigd dat hij wel wist wat ze bedoelde met het kijken naar de omgeving.

Hij dreef haar steeds verder naar het water op deze manier en dat was ook zijn bedoeling. Hij kon bijna doen wat hij van plan was. 'Ik hoop dat je zwem skills goed zijn.' Hij grijnsde naar haar. “Ja, dat zijn ze zeker.” Zei hij toen met een ondeugende blik in zijn lichtblauwe ogen. Hij was benieuwd wat ze van zijn volgende actie zou vinden. Hij hoopte dat ze blij was met wat ze zag. Hij stond nu aan de kant van het water en hij keek er even naar, daarna richtte hij zijn aandacht weer op haar. Voordat hij omhoog sprong om boven op haar rug te springen. Hij helde zo veel mogelijk naar het water toe toen hij op haar rug zat, om haar uit evenwicht te brengen zodat ze in het water vielen. Tenminste dat was de bedoeling en hij hoopte dat hij succes zou hebben. Hij klemde zich zo stevig mogelijk vast aan haar rug en keek naar de rivier. Hij wachtte af wat er zou gebeuren en of het hem lukte.

Een geamuseerde glimlach sierde haar kopje bij het zien van Creamypaw's aandachtige blik. Ze was zeker en vast tevreden over haar leerling. Hij had eerder dan wel een andere mentor gehad, maar dat wilde niets zeggen over zijn gedachten die nu door zijn kopje gingen. Silver liet hem gewoon eens anders naar het vechten kijken, iets wat hij direct door had. Ze deinsde wat naar achteren toen de apprentice op haar afsprong en zich op haar wierp. Hij sprong op haar rug, waardoor ze naar achteren stapte en vervolgens met haar poten langs de oever schoof. Creamy was slim, maar hier had hij een klein foutje gemaakt. De warrior draaide haar kopje zijdelings om en trok de apprentice mee het water in. Leren uit je fouten was iets waarmee zij was opgeleid. De apprentice zou zichzelf moeten kunnen redden, zelfs als het mis ging. Zoiets als dit zou altijd kunnen gebeuren. Silvercloud had natuurlijk speciaal een plek uitgekozen waar het water geen sterke stroming was, waardoor het nogal makkelijk zou gaan. Ze sloeg stevig met haar poten en werkte zich een weg naar de andere oever. Ze klom uit het water en schudde het water uit haar vacht, waarna ze zich omdraaide naar Creamy die nog steeds in het water zat. 'De volgende keer moet je ervoor zorgen dat je zelf op het droge blijft.

Hij was blij dat hij een goede zwemmer was, want hij was even vergeten om van haar rug af te springen toen ze in het water gleed. Daarom was hij te laat toen ze er voor zorgde dat hij samen met haar het water in gleed. Hij ging even kopje onder, maar hij kwam snel weer boven water. Hij zwom naar de oever en voor hem duurde het wat langer totdat hij vaste grond onder zijn poten voelde, omdat hij kleiner was dan haar. Ook hij klom naast haar uit het water en schudde zijn crèmekleurige vacht uit. 'De volgende keer moet je ervoor zorgen dat je zelf op het droge blijft.’ Er verscheen een klein grijnsje om zijn lippen en hij knikte meteen. “Ja, dat was misschien een beetje dom.” Grinnikte hij. “Maar je lag in ieder geval wel in het water.” Grapte hij toen. Hij gaf haar een vriendschappelijk stompje tegen haar schouder. “En nu?” vroeg hij meteen weer nieuwsgierig.

Er stond een grijnsje op haar gezicht bij wat de apprentice zei. “En nu?” Silvercloud schudde haar vacht nog een laatste keer uit en wenkte vervolgens kort met haar staart. "Om te beginnen gaan we terug langs die stenen, naar de andere kant van de oever," Ze begon al langs de oever te lopen, tot waar de stenen in het water lagen. "Daarna wil ik graag je jachttechnieken bekijken, zodat ik je morgen verder kan helpen." Ging ze verder en sprong van de ene naar de andere steen totdat ze aan de andere kant van de oever was. Ze draaide zich om naar Creamy en wachtte op zijn antwoord.

Hij volgde haar over de stenen naar de overkant. Aan de overkant schudde hij zijn vacht uit, wel ver genoeg van haar vandaan anders zou hij haar ook weer nat spetteren. Daarna trippelde hij dichter naar haar toe. “Goed idee Silvercloud.” Stemde hij vrolijk met haar in. Toch bekroop een zenuwachtig gevoel hem. Zijn jachttechnieken konden nog wel verbeterd worden. Hij was geen ster in jagen en soms vroeg hij zich af of hij het ooit wel goed zou gaan beheersen. “Op wat voor soort prooi?” Vroeg hij toen. “Vissen of jagen?” Hij ging naast haar zitten en veegde wat zenuwachtig met zijn staart over de grond. Hij wiebelde met zijn oren en had zijn bek al een stukje open, om als er prooigeur in de buurt was die op te kunnen vangen. Terwijl hij wachtte op wat voor soort prooi ze hem af zou sturen.

Een geamuseerde glimlach sierde Silver's kopje bij het horen van Creamy's antwoord. Van al de leerlingen die ze al gezien had, was Creamy wel de enthousiaste. Het verbaasde haar ook niet, want de apprentice z'n leeftijd kwam elke dag dichter bij het warriorschap. De poes zette een klein stapje naar achtere toen de kater zijn vacht nog een keer probeerde te ontdoen van het water. "Ik denk wel dat we genoeg water gezien hebben vandaag," mauwde ze kort en liep ondertussen bij het water weg. "Je moet altijd voorbereid zijn op tijden dat er geen vis te vinden is." Silvercloud draaide zich terug zijdelings naar de kater om. "Daarom wil ik je graag eens een prooi zien vangen die zich niet in de buurt van water begeeft." Ze draaide zich terug om, zonder op antwoord te wachten, en liep dieper het bos in.

Hij grinnikte toen ze zei dat ze waarschijnlijk wel genoeg water hadden gezien. “Daar kun je nog wel eens gelijk in hebben.” Er lag een vrolijke fonkeling in zijn lichtblauwe ogen, maar zijn blik werd weer ernstig toen ze verder ging. Ze zouden inderdaad altijd prooi moeten kunnen vinden, maar hij was niet zo’n held in jagen. Toch deed hij altijd zijn best. “Ik zal mijn best doen Silvercloud.” Hij glimlachte naar haar en deed toen zijn bek een stuk open, om de geuren goed op te kunnen vangen. Hij bewoog met zijn snorharen en wiebelde met zijn oren om zijn omgeving scherp in de gaten te kunnen houden. Toen kwam er een prooigeur in zijn bek en hij proefde de geur nieuwsgierig. Hij stopte met lopen en lokaliseerde waar de geur vandaan kwam, van links en de geur was vers. “Muis?” Hij keek vragend naar Silvercloud om te zien of hij het goed had.

De grijze poes knikte instemmend op wat hij zei en glimlachte even naar hem. Ze zakte wat door haar poten en legde zich uiteindelijk zachtjes neer. Haar blik was op haar apprentice gericht toen hij de lucht proefde naar verse prooigeuren. Ergens was ze wel blij dat haar eerste apprentice al kennis had van jagen en vechten. Ze kon zo haar eigen kennis nog eens opfrissen en volledig gebruiken, maar het belangrijkste was dat ze haar speciale trucjes ook nog kon aanleren. De warrior had in verloop van tijd haar eigen technieken aangeleerd en verbetert. “Muis?” Ze knikte goedkeurend, maar bleef zelf toch liggen. Ze wilde nu gewoon zien hoever hij met jagen stond, zodat ze morgen verder kon met wat hij nu al kon. Hij kon ook niet alles in één training leren hé.

Er verscheen een blije glimlach om zijn lippen toen hij haar goedkeurend zag knikken. Eigenlijk wilde hij blij een rondje springen, maar hij hield zich in. Hij wist dat hij dan sowieso de muis weg zou jagen. Jagen op het land had hij nog niet zo vaak gedaan en de keren dat hij het geprobeerd had was het vaak mis gegaan. Dus hij hoopte dat het dit keer wel goed zou gaan, maar ach als het fout ging was het toch ook niet erg? Hij was in training, dus dan mocht dat nog. Dat hield hij zichzelf voor, maar het liefst deed hij alles meteen perfect. Al was dat natuurlijk onmogelijk, in zijn ogen moest hij dan gewoon beter zijn best doen. Hij zakte in sluiphouding en sloop dichter naar de muis toe. Het duurde niet lang voordat het diertje in zijn blikveld verscheen. Het muisje was in de grond aan het krabbelen terwijl Creamypaw voorzichtig dichterbij sloop. Doordat hij het diertje nog steeds niet opgeschrikt had, raakte hij wat te enthousiast. Hij werd wat gehaast, waardoor er toen hij bijna op wilde springen boven op de muis er een takje onder zijn poten brak. De muis schoot er meteen vandoor en hij kwam wat sip omhoog. “Ver…verdorie.” Hij had eigenlijk iets anders willen zeggen, maar hij had nog net op tijd het woord ingeslikt.

De jonge warrior richtte haar oortjes naar voren toen Creamy door zijn pootjes zakt en richting het muisje sloop. Hij wist wat hij deed, maar ze moest nog wel aan zijn techniek werken. Aan het zwiepend puntje van zijn staart merkte ze dat de apprentice enthousiast was. Leuk om te weten, maar hiermee kreeg de prooi je sneller in de gaten. Silver trok zichzelf recht en liep naar de kater toe toen deze naast de muis gegrepen had. Zijn vechttechnieken waren beter als zijn jachskills, maar daar zou ze nog wel aan werken. Stap voor stap. "De training voor vandaag zit erop. Morgen zal ik me waarschijnlijk enkel concentreren op de jachttechnieken." mauwde ze kort en liep langs de kater heen. "Je kan nu misschien wat gaan jagen, train de technieken die je al hebt," De poes draaide zich zijdelings om. "En breng je prooi rechtstreeks naar de Elders. Ze zullen het nodig hebben." mauwde ze met een glimlachje. Je kon het niet ontkennen dat het koud was. Ook de prooi was verminderd, ook al hadden ze de vissen uit de rivier. "Oh, je mag natuurlijk altijd iemand mee vragen om te jagen. Wie weet leer je nog iets van hen." zei ze er nog met een grijnsje achter. Ze wist uit eigen ervaring dat je sommige technieken het best leerde van je vrienden. De poes knikte nog een laatste keer aanmoedigend naar de kater en liep vervolgens weg, richting het kamp.

Silver out