XX Our last battle together XX (OPEN voor aanvallers, details in post)

Een kit onderhouden is zwaar en vermoeiend werk, zeker na een bevalling. Zeker als je er ook nog alles aan doet om ze de machtigste en sterkste Rogue's ooit te krijgen, geen zwakkelingen die een clan nodig hebben om te overleven. Hoe veel ze het soms wou haten om het schattige uiterlijk en de domme fouten die het maakte, ze kon het niet. Ze hield oneindig veel van ze, moederliefde, instinct.

Maar nu was het mormel heerlijk aan het slapen, op 1 van de meubelen die hun tweebeen-vrije huis had. En Demeter had niet bepaald iets te doen, plus een rammelende maag. Het duurde haar niet lang om Ty te vinden, zoals de meeste katers was hij van kilometers ver te ruiken. "Zin om een beetje te jagen? Het mormel slaapt, en ik denk dat we wel een halve dag hebben voor hij weer wakker word. Plus het is inmiddels groot genoeg om zichzelf in leven te houden voor een middagje..." Ze strekte haar achterpoten achter haar uit. "Ik begin hier mijn conditie kwijt te raken, we hebben nodig wat training nodig."

Niet wachtend op een reactie van Ty sprong ze via het raam naar buiten, de straat op.Tijd om een beetje rond te zwerven, zoals ze gewend was.

OOC: Eerste reactie voor Ty. Daarna een groepje katten die een reden heeft om ze aan te vallen (miss. omdat Demeter nu zwak lijkt, of oude bloodclanners die wraak willen nemen op Ty voor het verlaten van de groep. Bedenk maar iets.). Deze mogen uiteindelijk in elk geval Demeter vermoorden (lees in de volgende post wat er van Ty mag). Het liefst een 2+ katten om het gevecht realistisch te maken.

Hij was eindelijk gelukkig, een gezin, samen met Demeter. Hij hield zoveel van haar, meer dan hij ooit aan haar zou kunnen vertellen. "Zin om een beetje te jagen? Het mormel slaapt, en ik denk dat we wel een halve dag hebben voor hij weer wakker word. Plus het is inmiddels groot genoeg om zichzelf in leven te houden voor een middagje..." Ty keek even naar de rooie poes. "Ik begin hier mijn conditie kwijt te raken, we hebben nodig wat training nodig." maar nog voor hij kon antwoordden was ze alweer weg. Ty glimlachte even waarna ook hij door het raam sprong, nog even lenig als dat hij altijd was. "Je kon weer niet wachten eh?" zei hij met een glimlachje. Ze was een poes met pit, een poes met pit waarvan hij hield. Hij keek even naar haar, hij had echt veel geluk. "Dus, waar gaan we heen?" vroeg hij vervolgens aan haar, met een vragende blik in zijn ogen.

OOC: Ty mag zwaarverwond worden, misschien kunnen ze dan weg gaan als Demeter is vermoord en ze Ty veel schade hebben aangericht? Dan neemt Ty afscheid van Demeter voordat hij zelf sterft ^-^

"Je kon weer niet wachten eh?" vroeg Ty met een glimlachje terwijl hij naast haar sprong. Demeter glimlachte ook en keek hem met glimmende ogen aan. "Je kent me toch?" zei ze plagend. "Dus, waar gaan we heen?" vroeg hij nu, vragend. Demeter had ook geen idee waar ze naartoe wou, maar zoals gewoonlijk volgde ze haar intuïtie. Ze liep gewoon een kant op en wist dat Ty haar zou volgen. Vandaag had ze zin om een paar steegjes te verkennen, met een beetje geluk kregen ze ook nog een heerlijke adrenaline-boost door een klein gevecht aan te gaan. Het zou ze beiden goed doen want sinds het mormel geboren was, hadden ze beiden teveel tijd aan het wezentje besteed. Het had ze verzwakt, maar het was voor een goed doel. Ze slenterde gewoon op haar gemak de straten langs, niet doorhebbend dat ze langzaam gevaarlijk terrein naderden.

Zijn pluizige staart rees omhoog terwijl hij naar de rand van het territorium trippelde. Hij had vandaag afgesproken met zijn geliefde, maar afgezien het feit dat hij nog veel te doen had waren ze tot het besluit gekomen om af te spreken bij de grens. Eenmaal hij er gearriveerd was ging hij dan ook zitten, wachtende op de bekende vacht van zijn partner.
Echter, toen hij even de geuren in zich opnam kwam hij tot het besef dat het erg naar rogue's rook. Om eerlijk te zijn boeide hem dit niet veel, zolang ze maar niet op Shadowclan territorium kwamen. Ook konden die eenlingen het maar best uit hun hoofd laten om hem aan te vallen. Hij had het temperament van een wolf wanneer het aankwam op gevechten, vandaar ook zijn naam. Zodra hij ook de geur van Shrewstar opmerkte ging hij weer rechtstaan en spitste hij zijn oortjes naar voren. "Shrew!" Klonk hij vrolijk. Alleen bij haar kon hij zo zijn. Iedereen kende hem als een serieuze brompot die snel pissig te maken werd. Ook zijn vriendschap en vertrouwen was moeilijk te winnen. Maar bij haar kon hij zichzelf zijn. Alleen bij haar..

Misschien is het leuk dat Ty hoort dat iemand 'Shrew' roept? (A)

De koude den verlaten was een reden waarom ze zo gehaast het kamp verliet. De ander was natuurlijk om zo snel mogelijk bij haar afspraak met Wolf te komen. Een of andere warrior had haar opgehouden en bijna had ze gevreesd voor te laat komen, maar de lastpak had voor haar geweken toen ze hem meerdere malen een sacherijnige blik had geworpen en nu haastte ze zich dwars door het shadowclan territorium heen. Ze volgde de zeer bekende geur van haar partner en merkte uiteindelijk ook tekenen op van een pluizige staart. Een glimlach verscheen op haar gelaat toen ze haar naam hoorde en en ze versnelde haar pas wat om eerder bij hem uit te komen.
Een neusje tegen zijn wang was haar begroeting voor hem en ze keek de kater liefdevol aan, serieus, maar liefdevol. "Nou laten we maar beginnen dan." Glimlachte ze kalm. "Toch hoeven we geen haast te maken." Knipoogde ze. Innerghost had de leiding even op zich genomen in het kamp.

"Je kent me toch?" zei ze plagend tegen hem. Hij glimlachte even. Na een tijdje was ze toch wat minder 'norser' geworden, zoals ze soms wel eens tegen hem deed. Een keer naar buiten deed haar goed, wat mooi was. Hij volgde Demeter maar gewoon, het maakte hem niet uit waar ze naartoe gingen. "Tijd voor wat leuks." vervolgde ze terwijl ze haar klauwen uitklapte. Hij deed hetzelfde terwijl hij haar even glimlachend aankeek. "Shrew!" Shrew? Zijn adem stopte even, terwijl hij met zijn staart haar flank aanraakte. "Het ziet er naar uit dat ik een oude vriendin op bezoek krijg." miauwde hij met een grijns. "De Clanleader van ShadowClan wel te noemen." vervolgde hij waarna hij naar haar keek. "Shall we try?" vervolgde hij zachtjes, voordat ze hem zouden horen.

Geroep deed hen stilstaan. Meteen voelde ze de reactie van Ty. Zijn adem stokte, hij kende de roepende kater, of diegene die hij riep. "Het ziet er naar uit dat ik een oude vriendin op bezoek krijg." miauwde hij met een grijns. "De Clanleader van ShadowClan wel te noemen." Demeter glimlachte, "Clanleader? Van die pathetic clans? Wat doen die hier?" Antwoordde ze, met zachte stem weliswaar, ze wouden nog niet gezien worden. Een leader moest wel iets gedaan hebben om zo'n naam te krijgen, zelfs al is de leader van 1 van de clans. Het moesten vast de slimste en sterkste van die stel sukkels zijn. Het was een risico, een groot risico doordat ze verzwakt waren. Maar het zou het leukste gevecht ooit worden, waar ze later nog lang over zouden praten. Tenminste als ze wonnen. Maar ze zouden winnen, misschien met een paar littekens erbij maar Demeter moest de clankat nog vinden die hun tweetjes aan kon. Nog voordat Ty vroeg: "Shall we try?" had ze besloten dat ze deze kans niet voorbij konden laten gaan. "Offcourse, let's show these rats some real fighting"

Zodra hij de poes zag opdagen en hij diens neusje tegen zijn wang voelde, begon een warm gevoel zich te ontwikkelen in zijn buik. 'Nou laten we maar beginnen dan.' Glimlachte de poes kalm, waardoor er een glimlach op zijn gelaat verscheen. 'Toch hoeven we geen haast te maken.' Sprak Shrew vervolgens, waarop Wolftail reageerde met een knik van zijn kopje. "We hebben alle tijd van de wereld dusss.. wat wil je gaan doen?" Vroeg hij dus maar, zijn blauwe blik in de hare priemende. Het goede was dat ze elkaar nog eens konden zien, nu was het probleem nog wat ze zouden moten gaan doen..

"We hebben alle tijd van de wereld dusss.. wat wil je gaan doen?" Nou ja, voor een dagje mocht ze wel even zo denken, toch? Ze haalde weifelend haar schouders op. "Maakt mij niet echt zo uit, maar laten we maar even langs de grens lopen, want als iemand ons ziet, lijkt het alsof we nog iets doen." Grinnikte ze. Normaal was ze er fel op tegen om warriors luierdagen te zien houden, maar ja, een dagje kon toch geen kwaad?
De dringende geur van rogues drong haar neus steeds feller binnen en ergens voelde ze haar nekharen overeind komen. D'r hing iets bekends in de lucht, maar wat was het precies? Ze besloot het maar van zich af te schudden.

"Clanleader? Van die pathetic clans? Wat doen die hier?" Ty hief zijn schouders op, hij had geen idee. "Offcourse, let's show these rats some real fighting" Ty glimlachte naar haar, maar besefte wel iets. "Dem, als er iets met één van ons gebeurt, weet dan dat ik van je hou." murmelde hij waarna hij richting de geur van Shrew ging lopen. Tijd om te doen wat hij al een tijd geleden had moeten doen. Hij zag haar vacht. "Well, well, look who's here." sprak hij op een luide toon. "If it isn't shrewie." sprak hij vervolgens waarna hij een keer met zijn staart zwiepte. Hij keek even naar de kater daarachter, hij was best sterk, tenminste, zo leek hij. Hij keek even naar Dem, hij zou haar zoveel mogelijk beschermen al was het het laatste wat hij zou doen. "Wat doe je hier? Dit is niet jouw territorium, remember?" sprak hij vervolgens tegen haar.

"Dem, als er iets met één van ons gebeurt, weet dan dat ik van je hou." murmelde de kater. Ze zuchtte kort en geërgerd: "Alsof ze ons iets aan kunnen doen." Ze wist dat ze dat best konden, maar als ze ergens een hekel aan had dan was dat zwakheid tonen. Het was al erg genoeg dat haar conditie zo slecht geworden was door de bevalling. Ze hoefden niet lang de stinkende clan-geur te volgen om bij de twee katten te komen. Ty begon meteen de confrontatie. "Wat doe je hier? Dit is niet jouw territorium, remember?" Demeter nam die tijd om de twee in haar op te nemen: ze zagen er niet slap uit, zeker niet voor een clankat. Dit kon nog wel eens iets te gevaarlijk worden, maar het was nu te laat om terug te gaan. Ze zette haar vacht half op en haar oren dreigend naar achteren. Woorden waren niet nodig, dat deed Ty wel. Die kende hun slachtoffer immers beter dan haar. Ze keek alleen maar dreigend, wachtend tot het gevecht zou beginnen of tot dat de twee reactie zouden tonen.