Calm night {.Blackkit}

Het was alweer enkele weken geleden. Maar nog steeds kon ze 's nachts niet in haar nest blijven liggen. Haar zware blik daalde neer naar haar poten terwijl de wind door haar vacht waaide. De maan was helder vannacht. De lichtstalen die neerdaalden op haar poten en haar lieten glimlachen bescheen ook een del van het kamp. De poes deed haar best om haar gedachten op een rijtje te krijgen, maar steeds weer klonk het gepiep van jonge kittens. De manier om zich buiten te sluiten van het geluid door haar poten over haar oren te drukken en ineen te duiken hielp haar niet. Zodra ze opstond en met haar ogen knipperde weerklonk het zachte gepiep weer. Maar deze keer leek het niet haar verbeelding te zijn.

De poes volgde het zachte gepiep die kennelijk uit het struikgewas leek te komen. Voorzichtig duwde ze een bosje opzij waarbij ze geschrokken achteruit deinsde maar toen weer voorzichtig terug liep. Ze knipperde enkele keren voor de zekerheid waarna ze de jonge kitten uit het struikgewas oppakte en hem gauw tegen der aanlegde. Ze keek vluchtig om zich heen als nergens een Queen in de buurt was. Tot haar spijt kon ze voor zover haar zicht reikte geen levende ziel bespeuren. Ze zuchte waarna ze haar staart over de kit heen legde en hem warm hield. Wat moest ze nu aan. Iemand moest deze kit toch verzorgen?

{.Blackkit en evt Ravenheart}

Een koud windje blies tegen haar opgerolde oren aan, haar pootjes lam onder haar lichaam. Een warme bek tilde haar op en de poes liep geluidloos rond. Het meisje kon niks zien; haar ogen waren gesloten. Ze voelde de adem van de poes tegen haar vacht. Het was warm en comfortabel, en even piepte het meisje tevreden.
Enkele minuten later stopte de poes met lopen. Ze voelde hoe de poes haar hoofd ronddraaide om rond te kijken. Vervolgens werd ze op de grond gezet. De pasgeboren poes zocht haar evenwicht met haar nog gesloten ogen, en tilde haar kopje op, wachtend op haar moeders aanraking. Maar die kwam niet, en zou ook nooit meer komen. Ze piepte, probeerde te bewegen, maar ze had nog geen controle over haar lichaam en was nog niet oud genoeg om te kunnen lopen.
De nacht werd donkerder en donkerder, en het poesje raakte in paniek. Ze rolde zich op om warm te blijven, terwijl ze riep om haar moeder.

En eindelijk kwam ze daar. Ze werd weer opgetild en naast een groot, warm lichaam gelegd. Opgelucht haalde ze adem. Ze snoof; maar haar reuk was nog niet goed ontwikkeld, dus ze merkte niet dat de geur van deze poes niet de geur van haar moeder was. Dus het jonge poesje rolde tevreden op tegen haar moeder, haar nieuwe moeder, en de moeder die ze 'mama' zou gaan noemen, zonder te weten dat dit niet de poes was die haar ter wereld gebracht had.

Haar zwarte blik ging voorzichtig over het kleintje heen die nu minder leek te trillen als zojuist. Een teder lachje kwam op haar snuit. Haar poot bracht ze voorzichtig naar de kit toe waarbij ze het kleine diertje extra warm hield door haar langzaam over het rugje te strelen. Ze keek op toen ze dacht een geluid te horen, maar blijkbaar bedroog haar gehoor haar. Ze moest hier weg. Ze moest deze kit naar het kamp brengen. Het was veel te koud hier buiten en tevens voldeed zij niet aan de dingen die de kitten op dit moment echt nodig had. Ergens in het kamp zou misschien de moeder van deze kitten wel rondlopen. Maar waarom zou iemand zo'n weerloos diertje hier helemaal alleen in het territorium achter laten? Slender reikte haar hals zodat ze in de verte het kamp kon zien liggen. Het was niet ver, en het zou de kitten haar overlevingskansen vergroten. Maar daarvoor moest ze het diertje weer wakker maken en ervoor zorgen dat het niet bevroor. De poes zuchtte en gaf het diertje een voorzichtig tikje waarna ze het weer in haar bek pakte en er voorzichtig mee richting het kamp liep, zodat ze niet teveel kou zou lijden.

Nog lam van de kou, en slap door haar leeftijd, wiebelde Blackkit heen en weer om dichter bij haar moeder -althans, dat dacht ze- te komen. Maar voor ze het wist werd ze opgetild aan haar nek, en hing als een levenloos diertje in de lucht, afwachtend waar ze weer neergezet zou worden. Ze voelde de wind langs haar bungelende pootjes.

Binnen een minuut voelde ze de kou omslaan in warmte. Ze hoorde vrijwel niks, maar sommige harde geluiden en geroezemoes kwamen door haar opgekrulde oortjes heen. Ze hoorde andere katten, maar het was te wazig om dingen te verstaan. Ze piepte tevreden over de warmte. Dat daarbuiten had ze maar niks gevonden.

En niet veel later werd ze weer neergezet. Ze voelde weer een vacht. Weer een warme, lange vacht waar ze zich tegen op kon rollen. Ze deed dat meteen en gaapte haar kleine bek rond. Ze draaide haar kopje onbeheerst rond, op zoek naar drinken. Ze voelde de begeleidende poot van haar moeder - niet wetend dat dat poes nummer drie was - en begon te drinken.

Zonder het te weten had Blacky binnen tien minuten drie moeders ervaren, maar zij wist niet beter dan dat al deze katten dezelfde poes waren, en dat ze allemaal haar moeder waren.

x Die derde poes is dus de NPC-queen waar Blacky voor zo lang bij kan drinken Smile

Slender keek bezorgd over de kitten heen. Wat moest ze nou doen? Ze kon dit kleine dier toch niet helemaal alleen en moederloos achterlaten? Opeens schoot haar een idee te binnen. Voorzichtig pakte ze de kitten bij haar tedere nekvelletje vast en wandelde ermee richting het kamp.

Het was iets na maanhoog, dus misschien had ze nog het geluk om een Queen te vinden die bereid was dit jonge katje te voeren. Voorzichtig stak Slender haar kop de nursery binnen en liet haar zicht wennen aan de duisternis. Het duurde gelukkig maar even. Enkele Queens die op dit moment nog wakker waren keken haar wat vreemd aan, maar bij sommigen kon ze menen een beetje begrip in hun oven te zien. Voorzichtig stapte de poes op een Queen af die zojuist haar kop weer op haar poten had gelegd. Ze vertelde wat er gaande was en waarom ze hier was met de kleine kit, en na een tijdje knikte de poes. Slender knikte dankbaar terug nadat ze de jonge kitten bij de Queen achterliet. Ze glimlachte liefjes toen ze naar de kit keek en stapte toen de Nursery weer uit. Op weg naar haar eigen nest. Voor hoelang het weer zou duren.

Slen zal de kit dus af en toe komen bezoeken ^^

De warme melk vulde haar buikje heerlijk, en al snel was ze vergeten dat ze enkele minuten geleden nog angstig en koud in de bosjes had gelegen. Ze voelde hoe haar moeder haar een lik over haar kopje gaf en haar dicht tegen haar borst aandrukte. Dit voelde fijn, vertrouwd. Ze wist dat ze weer veilig was.
"Wacht! riep de Queen, maar toch op een fluistertoon. "Wat is haar naam?" De naamloze kitten herkende de woorden niet, en hoorden ze nauwelijks. Het enige waar zij aan kon denken waren de warme haren waar ze zich in verstopte, en hoe ze langzaam in slaap viel.

Een zachte fluisterstem riep haar terug. Als de wind die door de bomen waaide. Maar deze fluisterstem onderscheide zich daarvan door de vraag die eveneens fluisterend volgde. Onmiddellijk draaide Slender zich terug om en wandelde voorzichtig naar de Queen toe die haar geropen had. Slender boog haar kop een beetje om zo minder groot te lijken. Hoewel ze dat opzich al niet was. Ze keek even naar de kit alsof zo een naam haar te binnen zou schieten opeens. "Blackkit..." Door de zwarte kleur die de kit leek te hebben in deze donkere ruimte. De Queen knikte haar na waarna de poes weer vertrok. "Ik euh...kom morgen nog eens langs," Zei ze tegen de Queen op een fluistertoon. Toen liep ze de Nursery weer uit.

Een zwarte schaduw kwam vanuit de tunnel opdoemen. In zijn bek hing een zwarte merel die hij op de prooistapel gooide. Kitten en elders eten eerst. Dat was de regel die in de clan leefde, een van de vele. Hij was in zijn apprentice tijd hard gewezen op die regels toen Innerghost hem betrapt had op het eten van prooi dat hij net gevangen had.
Slenderstep moest nog in het kamp zijn, en toen hij haar geur had gevonden leidde die naar de nursery. Hij liep naar binnen en ving net nog wat op. "Blackkit..." werd er gezegd. Blackkit? Wat was er aan de hand? Was Slenderstep bevallen? Ravenheart lette niet goed op en botste tegen Slenderstep aan op de weg naar binnen. "Wie is Blackkit? Hebben we kittens?" blijheid straalde van de kater af bij het idee.

Het was net alsof Starclan hem gezonden had. Net toen de poes de Nursery wilde buitenstappen kwam de zwarte kater binnen en liep tegen haar op. Onmiddellijk sprong de zwarte poes weer op en schudde haar kop. Ze keek de kater glimlachend aan om zijn vragen. Vervolgens gaf ze hem een lik over zijn neus. "Schat. Ik heb deze kitten in het territorium gevonden, zonder moeder. Het leek me misschien best om haar hierheen te brengen." Ze krapte zich licht nerveus achter haar oor. Wat nou als Raven geen pleegkittens wou? Slender snoof waarbij ze hem naar de kitten begeleide. "Wat zullen we ermee doen?" Ze keek hem aan alsof het eerder een -ikhebalbeslistmaarwilwetenwatjijdenkt-vraag was.