Breaking the fallen { S u s h i }

Ordinary ||

De groene ogen volgden het blaadje dat langzaam op de grond dwarrelde. Hij moest zijn kop iets naar beneden draaien om het blaadje de grond te zien raken. Toen het blaadje niet meer bewoog, was het weer stil. De kater keek voor zich uit, denkend aan niks. Een zachte windvlaag deed zijn vacht wat opwaaien en zijn ogen gingen snel even omlaag, maar het blaadje had zich niet bewogen. Zo zat de kat nog een paar seconden, tot hij er genoeg van had. Met een zucht stond hij op en sprong hij van het muurtje af. Geluidloos kwam hij op de stoep neer, waarna hij zich uitrekte. Langzaam begon hij te lopen, richting de overkant van de straat. Het blaadje kraakte toen het brak onder zijn gewicht. Net voordat hij zijn voorpoot op de weg had gezet, hoorde hij een geluid. Hij trok zijn poot terug en zette het weer op de stoep. Zijn oren bewogen snel heen en weer om uit te zoeken waar het geluid vandaan kwam. Met zijn pupillen iets wijder keek hij om zich heen, maar zag zo snel niks. Klaar voor een aanval zette hij zich schrap.

De langharige roguepoes stapte rustig door. Haar ogen nietszeggend naar voor. Ze had geen idee waar ze heen ging. Aan kittypets had ze niets, daar kon je geen informatie uithalen en ze waren in het geheel niet interresant. Bloodclan misschien maar ook daar twijfelde ze aan. Niet veel zin hebbend om daar haar kop te laten zien. Ze had twee van hun leden gedood, waarbij er een gezworen had dat bloodclan haar zou krijgen maar tot nu toe, niets. En nu, nu liep ze gewoon een beetje te dwalen, uit pure verveling. Een windvlaag kwam op waardoor de poes opkeek. Een kat uit haar groep, een terror claw, een die ze al zeker een tijd niet meer gezien had. Zat hij nog wel in de groep. Ze had geen idee wat ze van de kater moest denken, ze kende hem niet, niet goed in ieder geval. Met kalme passen stapte ze op de kater af die om zich heen zat te kijken. 'Chill Ordinairy, It's me' mauwde ze rustig terwijl ze de kater kort bekeek. 'Where have you been?' ging ze rustig door.

Ordinary||

Toen hij de poes in zicht kreeg verslapte hij zijn spieren iets. Terror Claws. Het duurde even voordat de naam van de poes weer opkwam in zijn kop. Al sinds een tijd geleden had hij geweigerd om in dat gezamenlijke hol te liggen. Wat waren ze, Gravepath’s kittens? Hij had een plek voor zichzelf nodig en die had hij gevonden, niet ver van de gezamenlijke plek. De poes kwam dichterbij en zei dat hij moest kalmeren. Licht geïrriteerd blies kort hij door zijn neus. ”Hey, Sushi toch?” Zei hij terug. Langzaam draaide hij zijn lichaam om tot hij naar de poes gedraaid stond. 'Where have you been?' Vroeg ze daarna. Hij haalde zijn schouders op. ”You know, hier en daar.” Het puntje van zijn staart ging heen en weer. ”Soms wordt je gewoon moe van anderen weet je wel.” Hij glimlachte even en had een blik in zijn ogen dat zei; Wat kan ik eraan doen? ”Maar hoe gaat het met jou dan?” De kater ging zitten en sloeg zijn staart om zich heen, zijn groene ogen op de poes gericht.

De lichtblauwe blik bekeek de kater voor haar even en probeerde het oude beeld van hem voor zich te halen. Hij was niet veel veranderd in de tijd dat hij er niet was geweest. Zij waarschijnlijk net als altijd wat krassen hier en daar die haar slachtoffers hadden gemaakt. Niets indrukwekkends. Kort gaf ze een knik ter bevesteging van haar naam. Nu al een naam die de meeste clans een rilling zou kunnen bezorgen. Langzaam zakte ze door haar achterpoten en legde haar staart om haar voorpoten heen. Ze zag de kater niet als gevaar, en ze dacht dat Gravepath er niet erg blij mee zou zijn als ze hem als speeltje zou gebruiken. Al hoewel, alsof dat haar zou boeien. Ze knikte begrijpend op zijn antwoord. Ze moest toegeven, zij was er meeste van de tijd ook niet, enkel als ze sliep of iets moest bespreken maaar dat deed ze ook niet vaak. Meestal liep zij gewoon rond de grenzen, kitty's bang maken of was ze Vinal aan het trainen. [v]'Yeah, I know what you mean'[/b] antwoorde ze. Ze hoefde ook niet 24/7 bij ze te zijn, dat zou ze niet trekken. Vooral met die Lullaby enzo niet. Jaloerse rot poes. 'Fine, just making starclan happy' grijnsde ze, doelend op de katten die ze er allemaal heen stuurde, teminste dat was wat die gelovige dachten.