Be my play friend [Creamypaw]

Geeuwend zat de kleine katertje buiten aan de ingang van de nursery. Zijn nieuwsgierige oogjes keken om zich heen. Hij zag vele katten in de weer,sommigen aten,anderen praatte of ze speelde met elkaar. Hij verlangde om naar buiten te mogen gaan en alles kunnen ontdekken en verkennen,maar de kleine kater wist dat hij geduldig moest wachten. Hij had er niet echt problemen mee en vond het leuk om met zijn broertjes en zusjes te spelen of met de andere kittens,en daar kon hij wel erg van genieten. Of lekker bij zijn moeder liggen,dat vond hij het fijnst,een gevoel van veiligheid te hebben. Zijn oortjes bewogen naar verschillende kanten door alle geluiden,maar zodra hij wat hoorde dat erg dichtbij klonk keek hij die richting op. Iets voor hem stond een kat met een lichte vacht,die leek veel ouder dan hem. Hij stond op en liep naar de kat toe waar hij miauwend voor ging zitten en keek de poes vrolijk aan,haast uitdagend. "Hallo",zei hij rustig en keek omhoog.

Hij was op zijn standaard plek gaan liggen met een kleine vis tussen zijn voorpoten. Het was alweer een tijd geleden dat hij iets gegeten had en zijn maag het nou echt aangegeven dat hij wat te eten moest nemen. Hij wilde zo min mogelijk eten, omdat leafbare eraan zat te komen. Je begon het al te merken aan de prooi die in hun schuilplaatsen terugtrokken. Met smaak at hij de vis op, voordat hij zichzelf een wasbeurt ging geven. Hij werd opgeschrikt toen hij opeens de stem van Galekit hoorde. Het was alweer een tijdje geleden dat hij de kittens van zijn beste vriend Bravesoul opgezocht had. Er brak een brede grijns op zijn gezicht door toen hij de jonge kitten voor hem zag zitten. “Ha die Galekit.” Zei hij vrolijk tegen hem. Het was Bravesoul geweest die hem gevraagd had om peetvader te worden van zijn kittens en hij had ja gezegd. Het was een verantwoordelijkheid waar hij eerst aan had moeten wennen, maar hij begon het steeds leuker te vinden. Meestal zat hij van een afstandje naar ze te kijken, hij ging niet vaak naar ze toe omdat hij ze niet wilde storen. Hij had één keer echt contact met Galekit gehad, maar toen had de kater zijn oogjes nog dicht gehad. “Hoe gaat het met jou?” Er lag een warme blik in zijn lichtblauwe ogen terwijl hij Galekit nieuwsgierig aankeek.

“Ha die Galekit.” Zei de kat vrolijk tegen hem. "Hallo"miauwde hij nog eens. Hij voelde de vrolijkheid weer en keek vrolijk. “Hoe gaat het met jou?” vroeg de kat toen. "Goed" Antwoordde hij,dat was zijn standaard antwoord,alles ging goed,buiten dat zijn ouders dan minder bij elkaar waren. "Wil je spelen?" vroeg hij omhoog kijkend. Hij had wel zin in een spelletje,iets leukers dan Clannetje of tikkertje,iets totaal anders en toch zo leuk. Misschien iets met verstoppen,dat vond hij wel leuk! Of een gevechtje? Ja dat zou ook kunnen.

Hij glimlachte toen Galekit zei dat het goed ging. “Mooi zo.” Hij nam de kitten onderzoekend op. Elke keer als hij even bij de kittens ging kijken waren ze weer gegroeid en zeker na de laatste keer dat hij ze gezien had, Galekit begon groot te worden. Ze waren dan ook alweer, hij moest even rekenen in zijn kop, minstens 3 moons oud. De tijd ging hard, heel hard. Zijn aandacht werd weer naar Galekit getrokken toen hij vroeg of hij wilde spelen. “Maar natuurlijk!” Hij stond op terwijl zijn staart uitdagend heen en weer zwiepte. “Wat wil je doen?” Hij gaf een ondeugd tikje tegen de flank van de jonge kater. Niet hard genoeg om hem om te laten vallen, maar wel hard genoeg om zijn speelsheid aan te tonen. Er lag een vrolijke fonkeling in zijn ogen en hij wiebelde afwachtend met zijn oren.

“Mooi zo.” Zei de kater. “Maar natuurlijk!” Zei hij toen de katertje had gevraagd of hij wou spelen. Hij stond op terwijl zijn staart uitdagend heen en weer zwiepte. “Wat wil je doen?” Vroeg hij,de kleine kitten dacht even na. Hij voelde een tikje en kon nog maar net blijven staan. "Verstoppertje,of tikkertje?" Stelde hij voor,hier had je veel ruimte om te rennen,dus dat zou leuk worden! Vrolijk keek hij de kater aan en was ondertussen opgestaan waarna hij stond te stuiteren.

Hij fronste even toen Galekit hem de mogelijkheden gaf, toen klaarde zijn gezicht op. “We kunnen het ook allebei doen?” Zei hij met een grijns. “Eerst verstop je je en dan moet die andere je zoeken en als diegene je dan gevonden heeft dan moet je hard wegrennen, dan moet diegene je tikken en dan andersom.” Hij keek Galekit enthousiast aan. “Is dat goed?” Het was lang geleden dat hij gewoon gespeeld had. Hij had sowieso niet zo vaak gewoon gespeeld, daar had hij te veel zorgen voor gehad. Voordat zijn moeder was gestorven had hij wel eens met andere kittens gespeeld, maar daarna hadden ze hem te serieus gevonden. Toch kwam hij langzaam weer tot zichzelf, dat had veel tijd nodig gehad, maar het kwam wel goed. Ooit hoopte hij dat hij zijn verleden helemaal los kon laten. Hij hield zijn kopje wat schuin terwijl hij de jonge kitten aankeek, benieuwd wat hij wilde doen.

“We kunnen het ook allebei doen?” Stelde hij voor. “Eerst verstop je je en dan moet die andere je zoeken en als diegene je dan gevonden heeft dan moet je hard wegrennen, dan moet diegene je tikken en dan andersom.” Galekit dacht even na. “Is dat goed?” Hij knikte uitbundig toen de kater vroeg of dat goed was. "Wie verstopt?" Vroeg hij vrolijk. Zijn staart heen en weer zwiepend.

“Begin jij maar.” Zei hij meteen. Hij draaide zich om en liet zich door zijn poten zakken, zodat hij ging liggen. Daarna stopte hij zijn kop tussen zijn voorpoten en sloot zijn ogen. “Ik tel tot 20.” Zei hij toen enthousiast. “1..2…3…4…5…6…7…8…9…10…11…12…13…14…15…16…17…18…19…20.” Toen hij klaar was haalde hij zijn voorpoten van zijn kop en ging zitten. Hij draaide zich met een grijns om zijn lippen om en keek zoekend om hem heen. Hij dwong zichzelf om niet de geur van de kitten te zoeken tussen alle andere geuren, dat zou niet eerlijk zijn. Dus hield hij zijn kaken op elkaar en begon door het kamp te trippelen.

“Begin jij maar” Zei hij,en dat liet hij geen twee keer zeggen want zodra de kater begon te tellen rende Galekit wat rond,om vervolgens achter de prooistapel te verstoppen,het was dan wel niet zo groot,maar wel groot genoeg om zich te kunnen verstoppen. Hij hield zijn oortjes gespitst en probeerde de geur op de sporen. Hij dook zo diep in een dat hij net een balletje met een pluizenvachtje was. Hij probeerde zo stil mogelijk te zijn,en niet in lachen te barsten.

Hij begon te zoeken achter de Nursery, maar daar kon hij Galekit niet vinden. Dus stak hij zijn kop in de Nursery en scande met zijn blik de katten die er waren, maar daar zat Galekit niet tussen. Hij liep bij de Nursery vandaan en liep een rondje om de den van de apprentices en een rondje om de den van de warriors, maar ook daar was de jonge kitten niet. Hij dacht even goed na voordat hij verder zocht, toen liep hij richting de prooistapel. Toen hij er een rondje omheen liep viel zijn blik op het kleine pluizenbolletje. “Gevonden!” Riep hij meteen. Hij stormde op hem af om hem te kunnen tikken, hij was benieuwd hoe snel Galekit weg zou rennen.

Ineen gedoken zat de kleine kater achter de prooistapel,tussen de spleetjes door kon hij zien waar Creamypaw ongeveer was. “Gevonden!” riep de kat,geschrokken sprong Galekit overeind,en zodra de kat op hem af stormde ging hij er van door, vrolijk piepend rende hij door het camp,om zich nadien achter een van de warrior's te verstoppen. Maar al snel vond het katertje dat niet de beste optie meer en rende er weer vandoor.

Hij grinnikte toen Galekit overeind kwam en snel wegrende. Hij stormde achter de jonge kitten aan die zich achter een warrior verstopte, daardoor knalde hij bijna tegen de warrior aan. “Sorry!” riep hij verontschuldigend achterom, voordat hij weer achter Galekit aanstoof. “Ik krijg je wel hoor,” Riep hij lachend. Langzaam haalde hij hem in en toen hij dichtbij genoeg was sprong hij over de kitten heen, zodat hij voor hem terecht kwam. Hij verwachtte dat Galekit tegen hem aan zou knallen, dan zou hij hem kunnen tikken.

Onderwerp: Re: Be my play friend [Creamypaw]