This feeling is quite odd {Dawnstar}

"Always Watch The Tail"

Zijn donkere pezige poten droegen hem regelrecht naar het pas veroverde gebied toe, eens hier aangekomen te zijn even ongemakkelijk met zijn oren wiebelende. Hij wist nog steeds niet goed wat hij ervan moest denken. De oude ijzerachtige geur van bloed viel te ruiken, gemengd met die van oude Thunderclan markeringen. Het stuk territorium zou vast nog wel een tijdje zo rieken, afgezien het feit dat het eeuwen aan Thunderclan toebehoorde.
Scorpionsting schudde even zijn kopje en was net van plan zich om te draaien toen een bekend gestalte zijn zichtveld binnendrong. In een fractie van een seconde rezen zijn mondhoeken omhoog en trippelde hij naar haar toe, zijn staart in een begroetende manier omhoog stekende. "Goedemorgen, Dawnstar." Klonk zijn stem vriendelijk terwijl hij haar aankeek met zijn gele blik.

made by cami of shine!

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

Haar langharige vacht sloeg bij elke windvlaag tegen haar aan. Ze zou vandaag weer even kijken bij de Sunningrocks, het gedeelte dat nu van hen was. Nog steeds had ze altijd een kleine twijfel als ze over de oude grens heen stapte. Alle herinneringen aan het gevecht kwamen in een flits terug, de stukken vacht en het bloed en dan als laatste de val die het gevecht geëindigd heeft. Een korte rilling liep over haar rug. Persoonlijk had ze het er oké vanaf gebracht, wat schrammen hier en daar en een dag gehinkeld, maar het ging wel weer. Sommige van haar warriors waren er een stuk slechter aan toe. Met een zucht keek ze op en om zich heen. Haar groene ogen bekeken het hele gebied, kijkend of de Thunderclan misschien terugkomt. Natuurlijk doen ze dat niet, zegt een stem in haar hoofd, maar ze blijft toch kijken. Dan ineens ziet de bruine vacht en de gele ogen die wel licht lijken te geven. Ze kijken haar kant op en er hangt een grote glimlach onder. Ze lacht terug, ookal ziet het er een beetje vermoeid uit. "Goedemorgen, Dawnstar." Ze knikte naar hem en liep richting de kater toe. ”Hallo Scorpionsting.” Zei ze vriendelijk terug. Ze liet zich langzaam op haar achterste vallen en keek nogmaals om haar heen. ”Blijft raar om hier zomaar te lopen, of niet?” Ze keek met een schuin oog naar de bruine kat.

239 words |Scorpionsting | Wauw dit is lang geleden xD| ( © hunter. )

"Always Watch The Tail"

Hoe dichter hij in haar buurt kwam, hoe meer het de kater opviel hoe vermoeid ze er wel niet uitzag. Naast de vriendelijke glimlach kwam er dus ook een bezorgde blik in zijn ogen te staan, dit eigenlijk zelf niet eens door hebbende. 'Hallo Scorpionsting.' Miauwde de rossige poes terug, waarna ze ging zitten en even rondom zich heen keek. 'Blijft raar om hier zomaar te lopen, of niet?' Bijna meteen reageerde de kater hierop door te knikken met zijn donkergekleurde kop. "Ja, het voelt gewoon onnatuurlijk aan." Miauwde hij instemmend, waarna hij uiteindelijk zijn schouders ophaalde en zijn blik in de hare priemde. "Maar dat zal nog wel wennen. Tenslotte hebben we nu meer territorium, en dus meer prooi voor de Clan." Glimlachte hij haar toe. Ook al wist hij dat het wennen nog een lange tijd zou duren, hij moest toegeven dat Riverclan een geweldige job had verricht. Thunderclan was verslagen geweest, en nu behoorde de Sunningrocks aan hun toe.
Na een tiental seconden schudde hij even zijn kopje en nam hij een poging om het onderwerp te veranderen. "Is alles trouwens oké? Je ziet eruit alsof je al dagen geen oog dicht hebt gedaan." Klonk zijn stem een tikkeltje bezorgd terwijl hij haar aankeek met een vragende blik. Ook al was ze zijn leider, en hoorde hij respect te tonen, het kon toch geen kwaad dat hij zich zorgen om haar maakte? Uiteindelijk was ze ook gewoon maar een kat, en kon ze naast het feit dat ze negen levens had ook vermoeid geraken na teveel inspanningen te hebben gedaan. Dawnstar was trouwens niet alleen zijn leider, maar ook een goede vriendin. En om zijn vrienden maakte 'ie zich nou eenmaal zorgen, zeker in tijden van oorlog.

made by cami of shine!

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

De kop van de kater bewoog zich op en neer. "Ja, het voelt gewoon onnatuurlijk aan. Maar dat zal nog wel wennen. Tenslotte hebben we nu meer territorium, en dus meer prooi voor de Clan." De gele ogen keken haar aan. In combinatie met de glimlach van de kater leek het haar iets rustiger te maken. De prooistapel was inderdaad weer iets aan het groeien, wat ook wel moet, want leafbare komt er weer aan. ”Mhm.” Stemde ze toe. Even waren ze stil, ze liet alles nog even inwerken. Elke dag na de overwinning kwam ze in dit gebied, maar dit was de eerste keer dat ze was gaan zitten en is echt om zich heen had gekeken. Ondanks dat het had geregend, waren de sporen van het gevecht nog steeds goed zichtbaar. Plukken vacht die aan takken vastzaten en nagelsporen in de grond. Ze week haar blik af van de omgeving en keek weer opzij naar Scorpion, de kater naast haar. "Is alles trouwens oké? Je ziet eruit alsof je al dagen geen oog dicht hebt gedaan." De bezorgdheid in zijn stem deed haar iets glimlachen. Scorpion was niet gewoon iemand van de clan, hij was ook een echte vriend van haar. Ze wist dat ze haar problemen kon delen met deze kater, en dat hij naar alles zou luisteren. ”Oke, noem me maar zwak, maar na de dood van Firestar vraag ik me af hoe het met Thunderclan gaat.” Zei ze zacht en met een kleine glimlach. ”En nou ja, voor de rest zijn de problemen voor Riverclan nog steeds niet voorbij, leafbare komt eraan en de problemen lijken niet veel af te nemen.” Een kleine zucht verliet haar bek en dreef mee met de wind. Ze keek even voor zich uit, in haar gedachten verzonken. ”Maar het komt vast wel goed.” Met een grotere glimlach keek ze weer om naar de bruine kater. Natuurlijk kwam het goed, ze zou haar best doen en alles zou weer op zijn pootjes terechtkomen… Toch?

"Always Watch The Tail"

De poes stemde mee in maar zei vervolgens niets meer, wat een korte stilte als gevolg had. Maar zodra haar stem weer hoorbaar werd spitste hij nieuwsgierig zijn oortjes en keek hij haar vragend aan. 'Oke, noem me maar zwak, maar na de dood van Firestar vraag ik me af hoe het met Thunderclan gaat.' Zijn mondhoeken rezen even omhoog bij die woorden en hij haalde even zijn schouders op. "Het is meer dan normaal dat je je zorgen maakt." Miauwde hij, proberende om haar wat gerust te stellen. "Maar ik denk wel dat ze terug aan het herstellen zijn. Firestar was een groot verlies, maar we moeten onthouden dat Silverfang er ook nog is. Hij is vast niet voor niets twee keer tot deputy benoemd." Vervolgde hij nadien rustig, zijn stem prima onder controle houdende. 'En nou ja, voor de rest zijn de problemen voor Riverclan nog steeds niet voorbij, leafbare komt eraan en de problemen lijken niet veel af te nemen.' Sprak Dawnstar nadien. Scorpionsting haalde even diep adem en keek haar nog aan toen ze opnieuw iets bleek te zeggen. 'Maar het komt vast wel goed.' Klonk ze uiteindelijk. De langharige kater stond even op en trippelde dichter naar haar toe om d'r een speelse schouderduw te geven. "Tuurlijk, voor dat je 't weet gaat het beter dan ooit tevoren met de Clan. Het is meer dan normaal dat de problemen nog niet weggaan, aangezien Leafbare eraan komt." Probeerde hij haar op te beuren, zijn gele blik nog steeds op haar richtende.

made by cami of shine!