Young hearts don't beat so long (Thistleclaw)

Breakingdawn
I'm falling all over myself
Trying to be someone else

Haar gezondheid was in de afgelopen tijd sterk achteruit gegaan. Haar eens zo schijnende vacht was nu opnieuw niets meer dan een hoopje stof dat.. voor nu vast zat aan haar lichaam al was het duidelijk te merken dat zelfs dat niet lang meer zou duren. Met elke wasbeurt die ze zichzelf nog durfde te geven trok ze de haren zo weg wat rare dun behaarde plekken overhield. Ze wist niet meer wat ze moest doen maar hielt alsnog tegen iedereen vol dat het goed met haar ging. Ze was al eens behandeld als een hopeloze zieke kitten en dat zou niet opnieuw gebeuren, niet nu ze een moeder was niet nu ze een senior warrior was.

De poes zuchtte en opende haar dof groene ogen en kwam overeind het zou een enkel tripje worden naar de fresh kill pile even heen en terug geen gedag tegen iemand. Ze had het recht voor zich uitgestippeld en kwam in beweging 30 passen heen 30 terug. Ze kon het zonder dat iemand de gebroken poes zou opmerken..

Thistleclaw schudde zijn kop, sloot zijn ogen en gromde zachtjes toen voor de zoveelste keer het beeld voor zijn eigen verscheen. Hij moest eraf zien te komen, maar het was zijn eigen schuld geweest. Hij had de regels overtreden, hij had dingen gedaan die nooit had gemogen. En nu zat hij met de consequenties. De main coon zuchtte zachtjes en keek rond in het kamp, er waren niet zo heel veel katten momenteel, een beetje rust deed hem goed. De laatste tijd waren er veel doden gevallen in zijn familie, het leek wel alsof alles uit elkaar begon te vallen. Hij rilde eventjes en keek op toen hij in de ingang van de Warriors Den een bekende kattin zag zitten. Een kattin die hij al te lang niet meer had gezien. Voorzichtig liep de grijze kater op haar af, ondertussen voelde hij de ogen van de weinige clankatten in zijn vacht branden. Hij werd bevooroordeeld door iets wat hij niet had gedaan of kon stoppen. Hij zuchtte nogmaals en keek op toen hij bij de den uit was gekomen. "Hi Breaking," miauwde hij zachtjes. "Gaat het een beetje, ... zus?" Dit was waarschijnlijk de eerste keer dat hij haar echt als 'zus' benoemde, maar het leek erop alsof ze wel wat familie steun kon gebruiken momenteel.

Breakingdawn
I'm falling all over myself
Trying to be someone else

Ze telde de passen, nog even. Het waren er nog maar twintig, ze zou het reden. Haar ogen schenen bijna hoopvol bij de belofte van rust maar werd woest uit die gedachten gescheurd toen ze een bekende stem hoorde. 'Zus..' Het spookte door haar hoofd. Het beeld van Thistleclaw schoot langs haar ogen gevolgd door Bravesouls gebroken blik. Ze was geen zus ze was een faal. Hoorbaar slikte ze een brok weg en draaide haar hoofd om. De amberen ogen leken haar voor een seconde gevangen te houden voor ze omlaag keek. "Het gaat Thistleclaw." Sprak ze zacht haar stem rauw van het lange zwijgen. Het was haar eigen stem niet en ze stapte terug van schrik opnieuw slikkend smekend dat de rauwe hardheid weg zou trekken maar opnieuw was het aanwezig toen ze sprak. "En met jou.. broer?" Mompelde ze zijn ogen niet opnieuw willen ontmoeten. Zijn gehele gelaat niet willen ontmoeten. Hij was het levende bewijs van waarom ze haar vader nooit had kunnen vergeven. Haar halfbroer.. Ooit de shock van haar leven geweest en hij leek nog meer op hun vader dan zij ooit gedaan had..

Hij wist het, hij had het niet eens hoeven aan te horen, hij wist het gewoon al. Breakingdawn sprak en keek met diezelfde blik als dat iedereen het deed. Hij wist wat hij was, hij was het evenbeeld van zijn vader, van de moordenaar, van alles wat slecht kon zijn in het leven. Waarom was hij zo? Waarom moest hij het probleem zijn? Thistleclaw schudde zijn kop en keek eventjes omlaag toen zijn zus aan hem vroeg hoe het met hem ging, hij haalde zijn schouders op. Kon hij het vertellen? Durfde hij het te vertellen? Nee, waarschijnlijk niet, er was al genoeg schade aan zijn familie geweest. Dit kon hij zijn zus niet aan doen. "Het gaat, denk ik," mompelde hij toen maar, zachtjes. "Het ... je vind het niet prettig, hè? Dat ik erbij ben," miauwde hij daarna. "Omdat ik .. omdat ik op pap lijk?" de vraag moest gesteld worden. Er moest toch iets zijn waardoor de andere katten hem meer zouden gaan vertrouwen, of niet?

Breakingdawn
I'm falling all over myself
Trying to be someone else

Zijn woorden staken haar als een dolk en ze staarde hem met grote ogen aan langzaam probeerde ze haar hoofd te schudden en opende haar mond om te spreken maar al wat er uit kwam was een schelle piep en ze stapte van schrik achteruit. "N..Nee!" Ze hapte naar adem. "Je lijkt nie op pap! Ik bedoel je lijkt wel op hem maar!" Ze schudde haar hoofd trillend. "Thistleclaw je bent neit zoals pap was. Je lijkt op hem en dat doet pijn omdat ik pap te kort heb gedaan." Piepte ze. "Hij is gestorven in de wetenschap dat ik hem haatte en daarom doet het pijn." Fluisterde ze hem aankijkend. Ze wist niet wat ze aanmoest met hem met de pijn die ze nu in haar borstkas voelde en kroop meer inelkaar.