Why is the word(Whitelion)

De jonge kater lag voor het eerst van zijn leven in de Medicine Den en de ervaring maakte hem gek. Het liefst zou hij nu gaan jagen,maar zijn wonden waren nog verre van genezen af. Nou,hij had gezelschap hier,maar niet van degene van wie hij gezelschap wou. Toch...toch had die juist hem gered. Als de witte Warrior niet op tijd was gekomen,dan had Silvergale het klusje vast afgemaakt. Een vlaag van woede ging door Silhouette heen,gevolgd door bezorgdheid. Had ze het gered? Waarom maakte hij zich zorgen over de poes die hem bruut wou vermoorden? Ze had het uitgemaakt,maar hij hield nog steeds van haar,zelfs nu nog. Toch de grootste waarom was Whitelion. Silhouetteheart keek naar de sterke kater naast hem en kuchte zachtjes. Ze waren alleen,dit was het moment om het te vragen. "Whitelion"begon hij en keek even naar zijn witte sokjes,"Why die you save me?"

De grote kater lag in zijn tijdelijke nest in de Medicine cat den. zijn ogen waren gesloten, maar hij sliep niet. Het was stil in de Medicine cats den, maar zoals altijd waren er kleine geluidjes in de rest van het camp, en hij luisterde ernaar met gespitste oren. Als je heel goed luisterde kon je katten horen praten in het camp, en je kon de kittens horen spelen in de nursery. "Whitelion?", zei de jonge warrior in het nest naast hem. hij draaide zijn oren naar zijn richting, tilde zijn kop op en opende zijn groen en zijn blauw oog. "Why did you save me?" Hij aarzelde even en haalde toen voorzichtig zijn schouders op. "Waarom niet?", zei hij bij wijze van antwoord. "Ik ben misschien niet de braafste kat die je hier kan vinden, maar ik ben loyaal.", vervolgde hij na een korte stilte.

Whitelion aarzelde bij zijn vraag en haalde toen zijn schouder op. "Waarom niet?". Verbaasd keek Silhouetteheart hem aan en die verbazing werd er niet minder op bij de volgende woorden van Whitelion. Silhouette sloeg zijn staart tegen zijn zij aan en ging wat beter bij liggen,zijn verbazing onderdrukkend. "Je haat me",zei hij enkel simpel en keek de kater naast hem vragend aan,tenminste,dat was wat hij had begrepen. Had hij het fout begrepen dan? Maar de Senior Warrior had hem uitgescholden en tegen Oceankit gezegd dat ze niet bij hem moest gaan zitten. Daar was het fout gegaan en vanaf toen was zijn haat voor de kater die ooit zijn idool geweest was gekomen. Maar Silvergale was in zijn leven en ze hield de brandende haat in hem rustig,ze temde de haat en ze gaf hem iets wat hij nauwelijks nog kende;liefde. Toch was het zij die zijn hart brak en hem wou vermoorden en Whitelion die hem redde. De wereld zat zo raar in elkaar.

"Je haat me", antwoordde de jongere kater simpel. Whitelion keek hem aan, de blik in zijn ogen onleesbaar. Natuurlijk háátte hij de andere kat niet; Niet dat hij hem echt mocht, maar haten? "Haat is een groot woord.", zei hij, zijn zware stem opvallend kalm voor zijn doen. "Ik denk niet dat jij dat verdient. Niet op dit moment", vervolgde hij, zijn gekleurde blik in de zijne borend. "Niet dat ik je echt mag, natuurlijk.."

De afgelopen dagen waren vooral verwarring geweest voor de jonge Warrior en nu ook leek de verwarring hem te willen hebben. ''Haat is een groot woord". Silhouette keek hem verbaasd aan, Whitelion had gezegd dat hij niet 'goed genoeg' was voor Oceankit,dat ze niet in zijn buurt moest zijn. "Ik denk niet dat jij dat verdient. Niet op dit moment",Dit moment. Silhouetteheart keek naar de grond,dit werd nog steeds raarder op het moment. Toen Whitelion echter bevestigde dat hij hem niet echt mocht,moest Silhouette grinniken. "Mooi,fijn om te horen". Hij keek even opzij naar de kruiden en dacht na,hij bleef het gevoel hebben dat hij elk woord zorgvuldig moest uitkiezen bij Whitelion. "Je was mijn idool"zei hij uiteindelijk,zijn oren bewogen naar achteren,maar zijn blik bleef op de kruiden gericht. "Toen ik van je daden hoorde,keek ik op tegen je."

"Mooi, fijn om te horen", zei de zwart-witte kat. De grote kater knikte en er kon zelfs even een glimlachje af. "Je was mijn idool", ging de kater verder. Meteen vervaagde de glimlach. "Toen ik van je daden hoorde,keek ik op tegen je." Hij keek de kater aan, zijn groen en blauw oog gevaarlijk schitterend. "Waarom?", vroeg hij, zijn stem laag en dreigend. "Omdat ik ene oorlog kan stichten? Omdat ik mijn eerste partner niet trouw kan blijven? Omdat alles wat ik doe uiteindelijk een fout is, maar ik me dat pas realiseer als het te laat is?"

"Nee"fluisterde Silhouetteheart. "Omdat men je zag staan,omdat je indruk maakte op ze. Ze waren bang voor je en ik...ik wou dat ze dat voor mij waren"Hij pauzeerde kort en sloot zijn ogen voor enkele seconden,beelden uit zijn verleden vlogen voorbij,de ene pijnlijker dan de andere. "Vergeten,als sinds ik geboren was,was ik vergeten. Enkel mijn familie was er voor me. Ik dacht dat de rest met me speelde,om me lachte en plezier beleefde met me. In werkelijkheid stond ik in de schaduw van mijn zus. Dat kwam pas in het licht toen mijn ouders vermoord werden. Zij kreeg de troost,de liefde van de anderen en ik kreeg niks... Helemaal niks."zijn oranje ogen vlamde nu vuur en hij keek weer op,een traan liep langs zijn wang heen. "Wraak,dat was wat ik wou,maat ik faalde steeds. Ik was zwak,ik probeerde slecht te zijn,anderen pijn te doen. In plaats daarvan verborg ik me, verstopte me in de schaduwen. Vertelde mezelf dat mijn moment wel zou komen. Firework.."hij keek op naar Whitelion,een kleine glimlach sierde zijn gezicht."Firework wou me er misschien uithalen,hij vertelde me dat ik een sterke kat kon zijn,maar dat ze bang waren voor me. Hij begreep het niet,dacht ik toen,ik wou dat ze bang waren voor me. Maar toch niet,ze moesten me vertrouwen,tot het grote moment. Maar ik ben altijd te laf geweest voor dat moment. En jij...jij deed gewoon alles zonder erover na te denken."

Hij luisterde naar de uitleg van de jonge kat, en kreeg zelf een brok in zijn keel. Hij probeerde te slikken en keek even weg. De grote kater haalde diep adem. "En dat is waar jij verschild van mij", antwoordde hij, nog steeds de zwart-witte kat niet aankijkend. "Jij kunt nog iets van je leven maken, jij kunt hun vertrouwen nog terugwinnen. Jij kunt een écht, hecht gezin stichten, jij zou al je kittens kunnen opvoeden tot sterke jonge katten. De helft van mijn kits ken ik niet eens, omdat ik gewoonweg mezelf.. niet in kan houden.", antwoordde hij, zijn stem zacht. "Eigenlijk zou ik jaloers moeten zijn op jou, in plaats van andersom.. En misschien is dat ook wel zo" Dat laatste was niet meer dan een vaag gemompel als hij de jonge warrior weer aankeek.

Silhouetteheart keek opzij toen hij klaar was met zijn verhaal,bang voor een nieuwe aanval. Whitelion begon te praten en Silhouette luisterde,zoals White bij hem gedaan had. Toch vreesde hij nog steeds een uitbarsting,maar hoe meer Whitelion zei,hoe verbaasder Silhouetteheart werd. Een familie starten,gelukkig zijn. Was het maar zo simpel. Silvergale was de enige geweest waarvoor hij liefde had gevoeld en zij had hem willen vermoorden. Hij vertrouwde niet meer in de liefde. Bij de laatste zin keek hij om,verbaasd,boos. Zijn oranje ogen vlamde nu echt vuur,het was alsof hij de poort naar zijn ziel had geopend. Alle pijn die hij had meegemaakt kwamen in zijn ogen naar buiten. "Wat weet jij ervan!"schreeuwde hij en hij stond opeens op. Woedend keek hij naar de sterke kater voor hem,verzwakt door het gevecht. "Hoe kan je jaloers zijn op iemand zoals ik? Iemand die enkel kan falen,in alles wat hij doet?!brulde hij. Een nieuwe traan gleed over zijn wang en hij keek geschrokken naar Whitelion. Wat was mis met hem? Hij draaide zich om en ging de Nursey uit,de pijn vergetend. Buiten ging hij zitten. Wat was mis met hem?

Opeens sprong de zwart-witte kater recht. een hels vuur brandde in zijn ogen, recht in zijn vuur. En in dat ene moment leek het alsof hij recht door hem heen kon kijken, naar alle pijn die hij in zijn redelijk korte leventje al had meegemaakt. "Wat weet jij ervan!", schreeuwde hij, woedend. "Hoe kan je jaloers zijn op iemand zoals ik? Iemand die enkel kan falen,in alles wat hij doet?!" En met die woorden draaide de jonge warrior zich om en liep de Medicine cats den uit. Whitelion aarzelde even, maar hijsde toen toch zichzelf uit zijn nest. Even strekte hij zijn poten, waarna de grote kater ook naar buiten liep. Hij ging naast de kater zitten, zorgvuldig, zodat hun vachten elkaar niet raakten. "Vroeger vond ik mezelf geweldig.", zei hij, en slikte even. Zijn stem klonk zacht, maar niet dreigend zoals ervoor. Het was een doodnormale, kalme toon. "Ik dacht dat ik alles kon, dat de wereld aan mijn voeten lag. En misschien was dat op dat moment wel zo. Ik leefde op een wolk." Hij glimlachte bij de herinneringen van zijn vrolijke, en gelukkige zelf. "Ik was verliefd." Hij keek de kater even naast hem aan. "Ik ben er zeker van dat je het gevoel herkend. Maar zoals je misschien ook wel lijkt te weten, heeft de wereld er een hekel aan als je gelukkig bent. Ze werd vermoord, door een groepje pestkoppen." Even werd hij stil, proberend een brok in zijn keel door te slikken bij de herinnering aan die tijd, toen ze net dood was. "Ik heb mijn wraak genomen." Maar hij was nog steeds niet klaar met zijn verhaal. "In het begin zocht ik enkel troost bij andere katten, vooral poezen. Op den duur werd het een gewoonte. Andere clans, dat maakte allemaal niet meer uit. Ik werd agressief, een onuitstaanbare kat, maar ik bleef mezelf geweldig vinden. Hoe weet ik nu dat ik fout zit.." Hij richtte zijn blik weg, naar de lucht. "Ik werd ouder, het verdriet en de liefde die ik voor haar voelde stilletjes aan vergetend. Ik werd verteerd door haat. Maar er kwam een andere poes. Ik viel, als een blok. Ze werd zwanger, en dat had ze blijkbaar niet voorzien. ze werd woedend, het eindigde in een ruzie. Een ruzie waarin ik mezelf opnieuw niet kon inhouden en mijn klauw over haar gezicht haalde. Tot op vandaag leven we in ruzie, maar ik blijf hopen dat ze me vergeeft.. Dat ik niet opnieuw iemand moet kwijtraken.." Eigenlijk had hij totaal geen idee waarom hij dit aan Silhouetteheart vertelde, maar het deed deugd om eindelijk zijn hart bij iemand te kunnen luchten, iemand die het misschien zou begrijpen, ookal was hij nog zo jong.

Onderwerp: Re: Why is the word(Whitelion)