I can't bare losing another one [FINISHED]

De grote kater zat wat lusteloos in het camp. Hij had geen honger, en zijn gedachten draaiden de hel tijd in cirkeltjes, terug naar het verleden. Naar zijn partner, de eerste en waarschijnlijke enige kat waarvan hij oprecht gehouden had. Afgezien van zijn dierbare kittens, natuurlijk. Maar dat was anders. Hij was haar kwijtgeraakt, maar hij was ook vastbesloten dat zoiets nooit meer zou gebeuren. Hij zou ervoor zorgen dat ze veilig zouden zijn, zodat hij niemand kwijt kon raken. Een bekende, slanke gestalte kwam zijn blikveld in. Whitelion schudde zijn pluizige vacht even uit en stond op. Soepel liep hij op de witte poes af. Zijn verschillend gekleurde ogen boorden in haar groene ogen. Zijn dochter, zijn prinsesje. "Chainpaw?", vroeg hij. "Kan ik even met je spreken?"

~Alleen Chainpaw aub ^^

Ze stapte elegant over de open plek. Blikken werden op haar geworpen, maar ze beantwoorde elke met een scherpe, verleidelijke grasgroene blik. Ze was gegroeid en ze begon er echt als een dame uit te zien, een mooie meid... gewoon perfect. Ze lachte even kort en hing zitten waarna ze haar pluizige staart om haar spierwitte pootjes sloeg. "Chainpaw?" Ze keek op bij het horen van haar naam. De tweekleurige blik van haar vader ontmoette de hare. "Kan ik even met je spreken?" Ze knikte en keek haar vader even sceptisch aan voordat ze rechtsstond en naar hem toe liep. "Wat is er?" zei ze, op een minder liefelijke toon als dat ze vroeger zou gedaan hebben.

"Wat is er?", vroeg de witte poes, haar toon niet zo liefelijk als hij gewend was. Hij fronste even, maar schudde het snel van zich af. Ik wil dat je niet meer allen het camp uit gaat.", viel hij meteen met de deur in huis. Hij zou duidelijk moeten zijn, anders zou ze hem niet snappen. En hij had nu geen nood aan een rebel. "De buitenwereld is gevaarlijk, en totdat je training klaar is kom je niet meer alleen buiten. Ik kan je niet verliezen!" Zijn stem was hard, maar er klonk pijn in door. Zijn ogen brandden met tranen die hij er niet uit zou laten in het bijzijn van zijn dochter en zijn hele clan. "Heb je me begrepen, Chainpaw?"

"Ik wil dat je niet meer allen het camp uit gaat." wel meteen sperde ze haar groenkleurige ogen open. Ze glinsterde even fel in het zwakke zonlicht, maar je kon de woede er al in zien. Niemand durfde zomaar haar de les te gaan spellen! Zelf haar vader mocht dat niet! Ze was bijna Warrior! "De buitenwereld is gevaarlijk, en totdat je training klaar is kom je niet meer alleen buiten. Ik kan je niet verliezen!" "Wat?!" Riep ze woest uit met een sis op de achtergrond van haar stem. "Heb je me begrepen, Chainpaw?" Ze trok haar bovenlip, maar sloot toen haar ogen en tilde haar kin in de lucht waarna ze hoog naar haar vader keek. "Nee," zei ze star. "Ik doe wat ik wil," zei ze stug.

"Nee", zei de witte poes. De verschillend gekleurde ogen van de kater werden woedend, met een vleugje ongeloof. "Ik doe wat ik wil" Hij torende hoog boven haar uit. "Nee?", zei hij dreigend. "Fout geantwoord. Jij zult niet alleen buiten gaan, en daar zal ik hoogstpersoonlijk voor zorgen! Heb je me nu wel begrepen?" Zonder ook maar op antwoord te wachten stompte de grote kater weg. Hij zou het laatste woord hebben, hij was haar vader. Hij was verantwoordelijk voor haar, en ook al zou het betekenen dat hij haar zou moeten teleurstellen zou hij haar beschermen.

~Ghehe topic uit xD

Toen hij zich groot maakte, kroop ze toch wat weg. "Nee?" Ze knipperde een paar keer met haar oogjes, maar keek toen wel met een woedende blik naar haar vader. "Fout geantwoord. Jij zult niet alleen buiten gaan, en daar zal ik hoogstpersoonlijk voor zorgen! Heb je me nu wel begrepen?" Ze gromde even en keek naar hem, hoe hij verdween uit haar gezichtsveld. "Niemand spelt mij de les," zei ze op een zachte toon. "Wacht... Maar.... Af..." En ze draaide zich om, om in de apprentice den te verdwijnen.

{Topic afgerond~}