My newest little creations

Stilletjes kwam de grote kater de nursery ingestapt. Het was al donker buiten, en de meeste katten sliepen al. Hij wou ze niet wakker maken, hij wou de kits, zijn kits, gewoon nog eens zien. En Icyrose.. Ondanks de ruzie die ze nog niet lang geleden hadden, kon hij niet zeggen dat hij haar haatte. Hij mocht haar beter dan welke andere levende poes dan ook. Net niet zo goed als hij ooit Dinfur mocht, maar dat verwachtte hij ook niet. Hij zuchtte geluidloos en keek naar de drie opgekrulde bolletjes wol aan de buik van de kleine poes. Icyrose leek nog te slapen, maar het tabby katertje was wakker. "Hey Thunder", fluisterde hij zachtjes ter begroeting, waarna hij met zijn witte neus eventjes in zijn vacht porde.

~Eerste post Thunder, daarna mogen er anderen joinen als ze willen~

Slapen? Oh Starclan no, dat stond niet in zijn woordenboek. 's Nachts was het zelfs nog leuker in de Nursery. Niet omdat het zo donker was, al was donker ook echt ontzettend leuk, maar omdat er dan eindelijk niemand op hem lette en hij kon doen wat hij wilde. Tigerkit en Lizardkit leken te slapen en aan de rustige ademhaling van zijn moeder te horen lag ook die te pitten. Dus dat gaf hem vrij spel tot whatever he wanted to do. Een glimlach stond op zijn gezicht terwijl zijn blauwe oogjes zoekend rondkeken. De hemel was eindelijk helder geworden en het licht van de maan scheen in de Nursery, waardoor hij beter om zich heen kon kijken. Gelukkig maar, want hij had geen zin om zich pijn te doen.
Net toen het tabby katertje uit het nest wilde kruipen, verscheen er iemand in de ingang van de Nursery en werd de toevoer van maanlicht gestopt. Thunderkit probeerde zachtjes kwaad te sissen naar de binnendringer, maar het leek er alles behalve op. Totdat hij een witte vacht opmerkte en twee verschillend gekleurde ogen zag. "Papa," miauwde hij daarna op korte toon. Icyrose had hem en zijn jongere siblings uitgelegd wie hun vader was en er ook bij gezet dat ze de kater mochten zien, maar dat zij niet zo blij meer met hem was. Thunder had toen gevraagd of het te maken had met de wond op haar gezicht, maar daar had zijn moeder geen antwoord op gegeven.

"Papa", mauwde het tabby katertje kort. Whitelion glimlachte en knikte zachtjes. De oogjes van de kitten waren nog kittenblauw, maar langzaamaan leek één van de twee groenachtiger te kleuren. "Inderdaad", antwoordde hij, zijn zware stem nog steeds fluisterend. "Dat ben ik"

~Kort

Een kleine glimlach stond op zijn gezicht toen hij de zware stem van zijn vader hoorde. Het was echt zijn vader! Thunderkit sprong overeind en cirkelde om de poten van zijn vader heen. Het boeide hem niet zo veel dat zijn moeder en siblings misschien wakker zouden worden. Zijn vader was hier! "Waarom jij hier?" vroeg hij op nieuwsgierige toon. Zijn blauwe ogen gleden naar de uitgang van de Nursery en hij slikte eventjes, voordat hij zich weer naar de witte kater richtte. "Ik naar buiten mogen?" vroeg hij daarna op zachte toon. Zijn vader zag er veel gevaarlijker uit dan zijn moeder, dus hij wist wel direct wie hij kwaad mocht maken en wie niet. Icyrose zou hem waarschijnlijk minder doen dan Whitelion, toch?

De tabby kitten sprong recht en cirkelde om zijn witte poten heen. Whitelion glimlachte. Kittens waren zo schattig. "Waarom jij hier?", vroeg Thunderkit. De grote kater grinnikte even om de nieuwsgierigheid van de jonge kit. "Ik kom jou bezoeken", reageerde hij vriendelijk. "Ik naar buiten mogen?" De toon van de kit was meteen veel zachter geworden, alsof hij bang was van het antwoord. Zijn groen en zijn blauw oog gleden naar de uitgang, waar de maan door scheen, en weer terug naar de kit. Als hij erbij was kon hem geen kwaad overkomen, toch? Even keek hij aarzelend naar Icyrose, die vredig lag te slapen. Ach, het kon vast geen kwaad. Hij knikte naar de jonge kitten. "Natuurlijk mag je naar buiten!", antwoordde hij, zijn toon speels. "Maar, onthou dan wel" Ondanks zijn speelse toon was het duidelijk dat hij het echt meende. "Om altijd bij mij te blijven, wat er ook gebeurt" Hij glimlachte, en zijn ogen glinsterden sluw. "Want we willen niet dat de grote boze buitenwereld je te pakken krijgt, dat zou zonde zijn van het talent dat in jou schuilt"

De speelse toon van zijn vader zorgde ervoor dat hij direct een stuk vrolijker werd. Zijn vader zou hem niets doen, daar was het zijn vader voor, toch? Hij kreeg een brede glimlach op zijn gezicht en hij beval zichzelf om zijn achterwerk op de grond te planten. Hij wilde immers niet als een hyper eikeltje overkomen tegenover zijn vader. Hij moest stoer en kalm overkomen. Ja, dat was het! "Ik blijven," miauwde hij daarna waarna hij weer overeind kwam en bij een van de grote poten van zijn vader bleef staan. "Talent?" vroeg hij daarna, dat was een woord wat nog niet in zijn woordenboek was voorgekomen. Wat zou het betekenen? "Is wat?" vroeg hij daarna maar.

"Ik blijven", zei de kitten, die ging zitten. Whitelion schudde grijnzend even zijn kopje. Kittens waren grappig in hun doen. Hij zag hoe enthousiasme plaatsmaakte voor verwarring in zijn ogen. "Talent?", vroeg hij. "Is wat?" De grote kater ging nu zelf ook zitten, was altijd makkelijk. Hij dacht even na. Zelf was hij nooit de allerslimste geweest, hij was meer voor de kracht. Dus hoe kon hij dat uitleggen aan een jonge kit, zodat hij het begreep? "Talent is.. Hoe goed je bent", besloot hij uiteindelijk.

Goed zijn hè? Was hij goed dan? Thunderkit's kittenblauwe ogen staarde in de verte toen hij erover nadacht waar hij in zijn korte leventje goed in was. "Tiger en Lizard naar mij luisteren. Ik goed in zijn?" vroeg hij toen aan zijn vader, terwijl hij zijn kopje schuin hielt en verder nadacht. "Waar goed in zijn? Ik?" kwam er daarna nog een keer vragend achteraan. Zijn ogen gleden over zijn vader heen. De witte kater zag er zo groot en sterk uit. Was dat zijn talent? Was zijn vader daar goed in? Zijn kopje spinde van de nieuwe informatie en hij glimlachte eventjes dom, voordat hij zijn evenwicht verloor en hij tegen de poot van zijn vader opviel. "Oef," miauwde hij zachtjes, terwijl hij weer overeind krabbelde.

"Tiger en Lizard naar mij luisteren. Ik goed in zijn?", vroeg Thunderkit. Whitelion aarzelde even en knikte toen. "Waar goed in zijn? Ik?" De grote kater glimlachte en wou antwoord geven toen de kleine kitten tegen zijn poot viel. Maar gelukkig krabbelde hij al snel op. De kater gaf hem even een kopje en antwoordde toen eindelijk. "Jij zult later in vele dingen goed zijn, als je net zo groot en sterk bent als ik ben"

~Flut xD