Trouble Triplet

Zijn oogjes waren nu nog blauw, maar later zou er eentje groen gaan kleuren. Niet dat het de kitten nu wat uitmaakte ofzo, hij wilde nu gewoon naar buiten toe. Het was nogal een bummer dat het weer niet meewerkte en het nou net vandaag zo hard moest regenen. De kleine bruine tabby kater zat op zijn kont voor de ingang van de nursery naar buiten te staren hoe andere katten onderdak zochten, prooi pakte of net terugkwamen van een patrouille. Hij snoof zachtjes, hij wist van zichzelf dat hij dit veel beter kon dan die katten daarbuiten. Jammer genoeg liet zijn moeder het niet toe dat ze naar buiten gingen.
Het katertje draaide zich om en ging op zijn pootjes staan, waarna hij terug naar de slapende calico kattin wandelde en zijn twee jongere zusjes beide een milde por gaf. "Lizard, Tiger, spelen," sprak hij. Voor zijn jonge leeftijd en moeizame spraak, klonk hij toch al erg commanderend. Thunderkit zetten zijn borst uit en ging rechtstaan, om zo groot mogelijk over te komen. Hij was immers de oudste van het nest, dan moest hij zich ook zo gedragen.

[Lizardkit&Tigerkit first, daarna mogen andere katten joinen :'3]

De jonge poes lag al een tijdje vlak naast haar moeder, kijkend naar het pluisje dat ze net gevangen had. Even had ze haar oortjes in haar nek gelegd en richtte haar blik trots op Icyrose. Later zou ze net zo groot en sterk zijn als haar. Daar zou ze wel voor zorgen. Dingen vangen ging makkelijk. Alle 'prooien' lagen dan ook wel roerloos verspreid in de nursery, maar dat maakte het niet minder leuk. Lizard's oortjes schoten naar voren bij het voelen van een por in haar zij, die gevolgd werd door een bevel. Dat het een bevel was maakte haar niet veel uit. Ze had zelfs bijna gewacht op het feit dat ze gingen spelen. De zwart-witte kitten trok zichzelf snel recht en keek haar broertje afwachtend aan. Even dwaalde haar blik af naar de ingang van de nursery. De regen die zich gisteren had laten zien, was terug begonnen. Haar blik ging al snel terug naar Thunderkit. Het was al bijna een gewoonte geworden om te luisteren naar haar broertje.

De gestreepte kattin keek naar het de vallende druppels. Haar nog redelijke zachtkleurige oogjes vonden het leuk om ernaar te kijken. Het zachte getik gunde haar rust en vrede en gaf haar een gevoel van eenheid. Ze haalde even diep adem en zuchtte zachtjes waarna ze haar kopje op haar uitgestrekte voorpootjes legde en bleef kijken naar het water die uit de hemel bleef vallen. Ze sloot even haar ogen en liet het geluid tot diep in haar gaan, bijna genietend van het geluid. Ze zuchtte even zachtjes, maar opende daarmee ook haar oogjes. Toen ze een por in haar zij kreeg, reageerde ze eerst niet, dat was toch iets typisch. "Lizard, Tiger, spelen," De gestreepte kattin keek even op bij het horen van haar naam. Ze knipperde even met haar ogen, keek even naar haar enigste broertje, maar bleef verder liggen, de commanderende toon van hem leek haar nog niet veel te deren en dat was duidelijk.

Lizardkit leek eerder onder de indruk te zijn dan Tigerkit. Thunderkit snoof eventjes en liep naar zijn gevlekte/gestreepte zusje toe en ging voor haar staan. "Jij spellebreker," sprak hij met enige fouten in zijn vocabulaire. Zijn blauwe oogjes priemde zich in die van haar en hij trok een sip gezicht. "Waarom Tiger? Niet leuk?" vroeg hij daarna. Thunderkit was misschien wel een stoerdoenertje, hij had toch wel een zwak voor zijn jongste zusje. Ze leek altijd zo eenzaam en alleen en dat wilde hij voorkomen. Niemand zou aan Tigerkit komen, niet zoals hij er bij was! "Lizard, jij wel spelen?" vroeg hij daarna, terwijl hij zich richtte op zijn zwart/witte zusje. Zijn staart ging langzaam heen en weer en zijn oortjes wiebelde eventjes bij het horen van een grote druppel die op een takje kapot sprong.

De glimlach die zich op Lizard's snoetje bevond, was met geen doen weg te krijgen. Het puntje van haar staart zwiepte zachtjes heen en weer toen haar zusje niet mee leek te doen. De andere kittens in de nursery waren altijd zo actief, zo speels. Maar Tigerkit leek de enige te zijn die wel eens bleef liggen. De kitten wenkte even bedenkelijk met haar oortje, maar haar aandacht ging al snel naar haar broer toen deze haar zei. "Lizard, jij wel spelen?" Ze bevestigde zijn vraag direct met een hevige knik. "Altijd." piepte ze er nog achter als extra bevestiging. Men kon niet ontkennen dat ze niet actief was. Ook was ze steeds positief, nu toch nog.

Er lag een opgewekte glimlach om zijn lippen toen de grote kater de nursery instapte. Sinds he tnieuwste nestje was hij altijd wel vrolijk, ondanks de ruzie met Icyrose en het feit dat ze met hun halfsiblings, hun halfoom en halftante en hun grootmoeder in de nursery lagen. De drie pluizenballetjes kwamen in zicht. Tigerkit aan de buik van Icyrose, terwijl Thunderkit en Lizardkit klaar leken om te spelen. "Hallo, alledrie", klonk zijn lage stem ter begroeting.