Roaring Thunder {Thunderkit}

Haar slanke lichaam wrong zich door de kamp ingang heen met twee konijnen bungelend in haar bek. Geluidloos trippelde ze naar de prooistapel toe, om vervolgens de prooidieren erin neer te laten vallen. Een zachte zucht verliet haar bekje terwijl ze haar amberkleurige blik even naar de Nursery liet glijden. Ze had een tijdje terug gehoord dat Icyrose opnieuw was bevallen, deze keer echter niet van Lionroar. Ze begreep niet hoe dit kon.. Ja, natuurlijk wist ze wel dat haar ouders ruzie hadden. Maar waarom zou haar moeder zo snel haar vader in de steek laten? Had ze daar dan een reden voor? Spottedpaw schudde even onopvallend haar kopje en nam vervolgens enkele stappen dichter naar de kraamkamer toe, niet goed wetende of ze wel de moed had om haar half siblings te gaan begroeten.

Zoals vele van de kittens in de Nursery, lag ook hij te slapen tegen het kleine lichaam van zijn moeder aan. Hij had een drukke, speelse dag achter de rug en was toch wel wat moe geworden erdoor. Wat niet betekende dat hij niet meer verder kon, maar zijn moeder had erop gestaan dat hij ging slapen.
Gelukkig stonden zijn oortjes praktisch altijd overeind en had hij altijd één oog open voor het geval er iets te doen was in deze warme ruimte, een ruimte die hij het liefst had willen verlaten zo snel het mogelijk was. Alleen leek alles hem tegen te zitten daarvoor.

Zijn rust werd verstoord toen er iemand de Nursery binnen kwam lopen en hij een geur opmerkte die hem verwarde. De onbekende geur rook zoals zijn moeder, maar toch ... anders? Direct was zijn nieuwsgierigheid aangewakkerd en stond de kleine tabby kater overeind. Met enkele grote stappen en een inmiddels behendige sprong, stond hij buiten het nest van Icyrose en wandelde naar de gevlekte poes. Was dit zijn moeder? Nee, ze was kleiner en had andere ogen. Maar waarom ook ze dan zo? Zijn blauwe oogjes priemde zich in haar ogen, voor zover te lukte, terwijl hij voor haar ging zitten. "Wie jij?" piepte hij, op zijn gebruikelijke commanderende toon. "Waarom jij als mama ruiken?" kwam er achteraan, ditmaal met een nieuwsgierige toon erin.

Algauw zag de calico poes een bruine tabby kater op haar afkomen en moest ze haar best doen om de kit met een kleine glimlach te begroeten. Normaal wist ze zichzelf sterk te houden in zulke situaties, maar wanneer het op familie aankwam was ze een echte gevoelensbrok. Zeker na al wat er gebeurd was. Maar ergens wist ze dondersgoed dat deze kleine kitten er niets aan kon doen. Zijzelf had haar ouders niet gekozen, en hetzelfde gold voor deze kater. 'Wie jij?' Piepte het kleine ding bevelend. Maar nog voordat Spottedpaw er antwoord op kon geven onderbrak hij haar alweer. 'Waarom jij als mama ruiken?' Kwam er achteraan, waarop de poes reageerde door met haar oren te wiebelen. Goed, wat nu? Liegen kon ze niet doen, eveneens als de waarheid vertellen. "Ik ben Spottedpaw," Miauwde ze rustig, waarna ze haar amberkleurige blik op de kleine kit wierp. "En ik weet het niet.." Miauwde ze dus maar, hopende dat de kater er niet verder achter ging vragen.

Het katertje plante zijn achterwerk in de grond en zijn korte staartje bewoog langzaam heen en weer, terwijl zijn blauwe ogen gericht waren op de oudere poes. Hij wiebelde eventjes met zijn oortjes toen ze zich voorstelde als Spottedpaw. "Spottedpaw," herhaalde hij zachtjes, om de klank van de naam te kunnen onthouden. Hij snapte haar naam eigenlijk wel, aangezien ze net zo gevlekt was als zijn moeder. Het antwoord van de poes op zijn volgende vraag liet hem verontwaardigd opstaan en naar haar toelopen. Thunderkit snoof zachtjes, al klonk het eerder als een kleine nies. Hij keek haar aan en ging dichter tegen haar aan zitten. "Vertel nou," miauwde hij, niet zo zeer op een zeurende toon, eerder op een bevelende toon. Hij moest en zou weten waarom deze poes naar Icyrose rook, al moest hij het uit haar trekken. Ja, het was duidelijk te zien dat dit een zoontje van Whitelion was.