Splinternieuwe story!

Prologue

‘Oeh, Oeh it’s a Wicked Wicked world, yeah eh eh eah!’ Een meisjesstem galmde vanuit haar kamer door het gehele paleis. Die stem behoorde mij toe. En ja, je las het goed een paleis. Rosiyn Elodia Fiore Alise Yessina Alvaréz. Waarschijnlijke troonopvolgster van paleis; Palacio Real in Madrid. Maar nee, ik ben echt niet zo’n snol die van die lange baljurken aantrekt. Nop, een gewoon tienermeisje met geheime identiteit; Fiore. Ik ga naar school, heb fantastische vrienden en probeer een zangcarrière op te bouwen. Jullie zullen wel denken ‘ze is toch troonopvolgster?’ Maar nee, ik zei waarschijnlijk ik heb een één jaar jongere zus een werkelijk tutje dat van haar prinsessenleven houd. Ze gaat dan ook in het paleis naar school, en is de lieveling van moeder en doet er alles voor troonopvolgster te worden. Ik daarentegen ben papa’s prinsesje, bijna letterlijk. Hij is de enige die weet van mijn plannen voor de toekomst,en probeer daarom moeder over te halen dat mijn zusje Anarosa, een betere koningin zal zijn. Moeder is streng en houd niet van mijn geheime identiteit, maar zoals altijd lost mijn vader dat weer op. Ook breng ik de sfeer in het koninklijk paleis, de wachters zijn mijn grootste vrienden waar ik ongelofelijk mee kan lachen. Natuurlijk heb ik een Bodyguard, maar alleen als ik rondloop als Rosiyn, niet als Fiore. Wel, genoeg over mij, jullie volgen elke dag van mijn leven, veel plezier.

1.0

Mijn wekker schreeuwde dat ik moest opstaan. Vermoeid stapten mijn benen naast mijn bed, waardoor een golf van kou tegen mijn lichtgetinte huid aansloeg. De witte lakens lagen er zo rustgevend, en verleidelijk bij maar ik dwong mezelf op te staan. Was ik maar een bed, hoe voelde een bed zich eigenlijk? De hele nacht zo’n zwaargewicht op je? Hehe.. Nee, ik had niks te klagen. Mensen zagen me aan voor anorexia patiënt, maar ik at echt genoeg. Mijn maag had gewoon een kleine inhoud, en daar kon je enkel en alleen mijn ouders de schuld van geven. Bij deze gedachten stapte ik nonchalant naar de andere kant van m’n tien kilometer lange kamer. Oké ik overdrijf, maar hij is iets te groot naar mijn smaak. Mijn vingers stelde automatisch de radio in, en de Spaanse zender 40 principales drong luid door mijn kamer. De volume knop werd omhoog gedraaid, en vlug greep ik naar de borstel die zo verleidelijk op mijn nachtkastje lag. Luidkeels zong ik mee met het nieuwe nummer van de Black Eyed Peas, Just can’t get enough. Mijn voeten bewogen automatisch mee, en ik draaide rondjes en liep achteruit. Het gebeurde allemaal in een klein minuutje, en het flitste voorbij. Het enige wat mijn hersenen nog opvingen waren mijn schoolboeken die onhandig in het midden van mijn kamer waren opgestapeld. Pff. Vermoeid wreef ik over mijn achterhoofd. Sjonge, spontaan verliet een giechel mijn mond. Het klonk vrij stom en met een geschrokken blik keek ik rond me heen of niemand het had gehoord. Snel trok ik mijn pyjama uit, hees me in een schattige bh, weliswaar met bijpassend ondergoed. Een schattige top die tot net over mijn heupen hing. Een kort spijkerbrokje, met bijpassende sneakers die mijn outfit aanvulde, en plantte mijn Rayban zonnebril zorgvuldig op mijn neus.

1.1

Met een huppelpasje danste ik door het paleis, af en toe keken mijn ogen vanonder mijn zonnebril naar de wachters die me grinnikend aankeken. Bij de elfde wachter werd het me te veel. ‘Dylan, wat is jullie probleem?’ Mijn kijkers staarde hem met een te serieuze blik aan, die ik weliswaar niet lang volhield door in een prutser lachje over te stappen. ‘Je hebt iets aan je kont hangen, mijn prinses.’ Niet dat hij altijd zo plechtig deed, maar hij deed het gewoon om met me te dollen. Vlug wierp ik een blik naar mijn kont, waar een lange sliert papier aanhing. Nee geen wc-papier dat zal net iets te gênant geweest zijn. ‘En sinds wanneer kijken alle wachters naar mijn kont?’ Met een opgetrokken wenkbrauw tikte mijn vinger tegen zijn schouder aan. Hehehe, voel mijn wraak. Rode blosjes verschenen op zijn wangen, niet denken dat hij pedo is, hij is achttien. Ja, hij was jong maar zijn vader overleed en we hadden een nieuw iemand nodig. Omdat Dylan al een lange tijd in het kasteel rondhing én hij mijn allerbeste vriend is werd hij benoemd tot nieuwe wachter. Met een gay-sprongetje belandde ik op zijn rug. ‘Hop paardje, naar de ontbijtzaal!’ Hiermee bedoelde ik keuken. Jap, we hebben een oud-museum-kasteel-dinges en één tiende is het moderne huis. Dylan begon met mij op zijn rug naar de keuken te rennen, en daar troffen we moeder aan met een blik die werkelijk stond op onweer. ‘Princesa, ga direct van hem af.’ Haar snerpende stem klonk door de kamer, en ze keek ons kwaad aan. Mijn oh zo bekende prutserlachje gaf antwoord, en ze keek me nog kwader aan. Jeez, ik heb nog nooit iemand zó chagrijnig zien kijken. Niet dat mijn moeder me zo haat, of andersom, ze kan soms best lief zijn. Het is gewoon.. Ze ziet me als prinses, en m’n vader en ik hebben een betere band. Over mijn vader gesproken, zijn vrolijke gezicht kwam de kamer binnen - en nog steeds heb ik geen flauw idee waarom ze getrouwd zijn, ze zijn nou niet echt matchend.- Toen zijn blik op mij gericht was glunderde hij helemaal, ‘Rosiyn mi niña’ hij strekte zijn armen uitnodigend uit, en snel gaf ik hem een knuffel.