A 'fantastic' day [la dog killer Demon + open]

Verveeld zette hij zijn klauwen in de muis en keek toe hoe het diertje langzaam stierf. Niet dat het hem veel uitmaakte. Wat had je aan een muis als je hele leven verpest was? Zonder ook maar iets van de muis te proeven at hij hem op. Pas toen de muis opwas vervolgde hij zijn wandeltocht door de straten. Draco was hier al duizend keer geweest en het begon erg saai te worden. Al helemaal nu hij iets nodig had om zijn gedachtes af te leiden was het een marteling. Toch nam hij geen moeite naar een nieuw gebied te gaan, dat zou waarschijnlijk zijn dood worden. Als een hond hem zou aanvallen ging hij niet eens de moeite doen om zich te verdedigen. Hij had geen behoefte aan zelfmoord, maar deed ook niet veel moeite om in leven te houden. De young-one was deze week al drie keer bijna aangereden door een monster, of auto -zoals kittypets het vaak noemen.- Zonder uit te kijken stak hij de straat over en was nog net op tijd aan de overkant. Achter hem scheurde een monster voorbij en zijn haren waaide op. Zuchtend ging hij zitten en begon zijn haren weer te fatsoeneren. Als hij dan toch dood ging dan maar mooi.

De kater sloeg zijn enorme poot tegen de kop van een van de honden, en dook onder andere kaken vandaan. Met zijn halsband had hij een van de stinkende beesten gedood, nu moest hij het nog opnemen tegen drie. Zijn klauw landde op een van de neuzen, die hij hardhandig op de grond duwde, terwijl zijn achterpoot in het gezicht van een ander trapte. Meteen vloog hij naar de keel van de hond die hij nu vast had, en beet die in een keer door, waarna hij weer op een andere hond af sprong, die hij met een simpele beweging met het zilveren ding op zijn halsband vermoordde. De laatste hond vluchtte, en Demon sprintte er achteraan. Na een tijdje achter het beest aan te stormen, kwam hij in een straat waar hij Draco zag oversteken, en midden op de stoep plaatsnemen. De hond keek even naar de tabby achter zich, waarna hij zich op de kleinere, witte kater stortte. Demon beukte het beest opzij, en ramde zijn klauw op de neus, waardoor de hond naar de grond zakte, en hij hardhandig de keel door beet.

Goed, hij leefde nog. Blijkbaar had hij verkeerd geschat waar het hondengebied was. Toch wel blij dat Demon hem had gered keek hij op. 'Bedankt' mompelde hij. Tenslotte was leven toch best fijn. Ook al ging iedereen dood, hij hoefde zelf niet dood. Vol afschuw keek hij naar de hond die nu dood op de grond lag. Het rode bloed stroomde uit de wond in zijn nek. Snel schoof hij opzij zodat het wind rond zijn poten wit bleef. 'Hondermoordverslaving?' vroeg hij licht grijnzend aan Demon. Doelend op het feit dat bijna iedere keer dat hij de kater tegenkwam er wel een hond sneuvelde. Bovendien vocht de kater ook zo'n beetje elke keer. Met de rogue, de groep kittypets, de moordenaar van Spider. Wat kwam er nu? Algauw kreeg de jonge kater antwoord toen twee rogue's verschenen. Ze zagen er moordlustig uit. Draco keek op naar Demon blij dat dit gevecht misschien zijn gedachtes kon afleiden. 'Aanvallen?'

"Misschien," Antwoordde de kater nors, waarna hij wat bloed uitspuugde en naar richting de blik van Draco beende. "Dit, is ons territorium," Blies hij chagrijnig, terwijl hij Draco met zijn staart achter zich hield, en geïrriteerd naar de geamuseerde blikken van de twee rogues keek. "Dus?" Grijnsde de ene. Het was een zwart-witte kater, aardig groot en gespierd, maar niet zoals Demon. De andere was een rode she-cat, met een best wel onverzorgde, korte vacht. Ze had blauwgroenige ogen en een spottende uitdrukking op haar gezicht, en begon te giechelen na de opmerking van de ander. "Dus?" De enorme tabby kwam gevaarlijk dichtbij, hij stak een heel stuk uit boven beide rogues. Deze waren zo gemakkelijk om te pakken te krijgen. "Hoepel een eindje op!" Grommend schudde hij zijn kop, en trok waarschuwend zijn lip op toen de kater en de poes begonnen te lachen. "Dom katje," Grinnikte de poes, terwijl ze richting Draco liep, maar Demon hield haar tegen met een van zijn massieve poten. "Je bent zo dom hé? C'mon guys, let's end it." Lachte de poes, toen er opeens rogues uit het niet overal vandaan kwamen. Samen waren het er acht, en een spottende blik flikkerde in de groene ogen van de enorme kater. "Wij komen dit stadje hier even innemen, bij de vorige waren we verdreven door honden." Siste de zwart-witte kater toen, en Demon liet een spottende lach uit zijn bek klinken. "Honden? Die domme wezens? You know what, let's fight for this." Hij maakte een enorme sprong omhoog waarbij hij een aanvallende rogue greep en hard op de grond smeet. Hij hield de kat stevig op de grond gedrukt met zijn uitgeslagen klauw, en beet grommend zijn keel door, waarbij de rode poes een klein beetje geschrokken zat te kijken. "Draco, die Young-One daar is voor jou," Siste hij na met zijn staart naar een van de jongste rogues te wijzen voordat er nog een rogue zich op hem stortte, die hij met een enkele beweging doorboorde met het zilveren ding bovenop zijn hals. "Hij heeft een mes op die halsband!" Hoorde hij de rode poes zeggen. Een mes, nice to know. Hij stortte zich op twee andere rogues die hem aanvielen, en plette er eentje tegen de schutting aan terwijl hij de andere met gemak naar de grond werkte en zijn keel doorbeet en de andere bewerkte met de hondentanden. Even later waren er nog maar de twee katten over plus één rogue die achter hen stond, met een grote glimlach op zijn gezicht. Opeens dook die op hem af, en Demon zakte weg onder zijn gewicht. Wat was dit, een kittypet? Na wild te worstelen lag de rogue onder zijn poten, en hield hij zijn nagel op de keel gedrukt, die hij heel langzaam openreet met zijn klauw. Lachend keek hij naar de pijn die de kat onder zijn poten leidde, en wendde zich daarna naar de poes en de kater die hem angstig aankeken. "Nou, en wat willen jullie?" Hij ging heel dichtbij de poes staan, die angstig voor hem weg sprong. "Of dood, of weg. Kssst," Lachend keek hij de katten na die vluchtten, en de Young-One die erachteraan stormde. Hij lachte naar Draco. "Ja, aanvallen. Goed ideetje."

Zwijgend volgde hij het gesprek tussen de Demon en de rogue's. Ze waren veel te zelfverzekerd naar zijn smaak en verdiende een lesje. Zacht grommen klapte hij zijn klauwen uit en keek naar de kater. Hij was kleiner dan Demon en de young-one lachte even. Deze twee konden ze makkelijk aan. 'Jij bent de domme van ons' siste hij naar de poes. Dreigend zette hij zijn vacht op. Plotseling leek hij een stuk groter en tevreden keek hij naar de poes. Het feit dat er meer straatkatten bij waren gekomen deerde hem niet. Draco had de bruine tabby zijn vechten, dit konden ze aan. Snel bestudeerde hij het groepje voor hij de jongste koos. De zwarte kater leek nog jonger dan hij en was een makkelijke prooi. Wel, dit werd dan zijn eerste echte moord. Wel, hij was indirect ook verantwoordlijk voor de dood van zijn ouders, maar dit ging hij expres doen. Een lichte grijns verscheen op zijn lippen terwijl hij naar de kater liep. Deze blies dreigend met opgezette vacht. Scared, kitty?' vroeg hij smalend. 'You wish' antwoordde de rogue en Draco barste in lachen uit. 'I know.' Genietend van de spanning van het gevecht sprong hij op de zwarte kater af en werkte hem tegen de grond. Ze worstelde een tijdje voor Draco de overmacht kreeg. Met zorgvuldige gerichte uithalen maakte hij lange klauwsporen op de zwarte vacht van de kater. Lachend keek hij naar zijn poten waar zwart, wit en rood zich vermengde. Het was bijna mooi om te zien. Vrolijk hief hij zijn poot op om het bloed te bestuderen. Een druppeltje viel op de kater. Grijnzend begon hij te praten 'proef je het? Dat is je eigen bloed.' Vol leedvermaak zette hij zijn poot op het gezicht van de kater, zijn klauwen in de ogen van degene borend. Spelen met de prooi, als kat en muis. Het was duidelijk wie van hun tweeën de muis was. Demon maakte duidelijk dat ze of dood of weg moesten. Sinds Draco de young-one met al zijn kracht tegen de grond hield was vluchten voor de kater geen optie. 'Moet deze dood?' vroeg hij, opkijkend naar Demon. Zijn rood-witte poot al opgeheven om de genade klap te geven.

Dracie is going evil ^^

Met grote passen liep Zira op het duo af, dat net even een groepje rogues had verslagen. Die hadden wel ballen, zeg. Ze wist zeker dat de meeste Bloodclanners gewoon weggerend hadden, maar deze twee... Niet. Haar slanke lichaam gleed langs de monsters van de mensen en al snel was ze bij de andere twee, haar ogen twinkelden van amusement toen ze zag wat de jonge kater - Draco, toch? - aan het doen was. "Vermoord hem," siste ze en ze klapte haar lange nagels uit. Zira stond hoog op haar poten, waardoor ze niet kleiner was dan allebei en haar spieren maakte al helemaal dat je zag dat er met haar niet te spotten viel. "Doe het," moedigde ze hem opnieuw aan, en ze streek met haar nagel over het buikje van de kater die onder Draco's klauwen lag. Ze keek naar de ander, die zijn naam ook met een D begon, en grijnsde hem toe. "My sweet child, you can do it," hij moest het kunnen. Hij was een Bloodclanner, en Zira wilde zien of het hem lukte.

Een vreemde poes kwam het spel binnen toen Draco een kat onder zijn klauwen had, en hij vroeg of hij hem moest vermoorden. Nee! De witte kater was er nog lang niet klaar voor! De enorme kater stapte richting de twee, en keek triomfantelijk neer op de twee katten, en daarna naar de poes, die zeker wel een stuk kleiner was dan hij. "Zira, was het niet?" Vroeg Demon, waarna hij een blik wierp op de Young-One onder de poten van Draco. "Wat jij denkt dat het beste is." Antwoordde hij, en wierp een blik op de rogues die verderop met een grijns stonden te kijken, iets vertelde hem dat ze een plan hadden, en dat hadden ze ook. Achter de katten kwam er een grote rogue aan, die met een stuk of vijf honden achter hem op ze af kwamen. "Neem Draco mee en zorg ervoor dat ze hem niet krijgen," Siste hij naar de poes, waarna hij met een harde vaart op de rogue met de honden af stormde, maar een van de andere rogues sprong op zijn rug. "Ga weg!" Het was de rode poes, en hij maakte een ruige beweging met zijn nek, waardoor het mes op zijn halsband haar keel doorhakte. Hij wurmde zich onder de kat vandaan, en stormde verder op de grote rogue af, die hij een mooie klauw in zijn gezicht bood, en sissend riep de kater dat de honden de tabby aan moesten vallen. Fijn. Snel beet hij de keel van de kat door, en stortte zich grommend op de honden. Ze waren aardig groot, maar niet groot genoeg om hem te verslaan. Hij deed zijn trucje, en speelde dat hij op de grond donderde, waardoor er een hond op zijn rug sprong, maar Demon greep de bovenkant van zijn nek vast en stak het mes in de keel. Dat was één van de vijf. Boos sprong hij op de andere af, waar hij vluchtig onderdoor dook en het mes in de borstkas stook, waardoor die naar adem happend van de rug van de kater af rolde. Hij merkte dat een van de rogues die gevlucht waren achter hem stond te kijken, maar hij schonk er geen aandacht aan. Met een grote sprong wierp hij zich op een andere hond, de kleinste, waarvan hij gemakkelijk de keel doorhapte. Nog twéé te gaan. De kater had nog amper krasjes, totdat de grootste hond zijn staart vastgreep. Woede flikkerde in zijn ogen, die zwart kleurden. Snel wierp hij een waarschuwende blik op Draco, waarna hij zijn lichaam op de honden voelde storten, en na een korte tijd lagen er vijf dode honden onder hem. Nog steeds was zijn lichaam onbestuurbaar, en denderde hij op de laatste rogue af, die onder zijn poten bezweek en gillend werd gedood door de kater. Verblind door woede voelde hij hoe zijn lichaam op Zira en Draco af vloog. Kwijl droop uit zijn bek, en zijn compleet zwartgekleurde ogen draaiden vreemd alle kanten op. Hij voelde dat hij Draco wegtrapte en Zira op de grond drukte. Hij wilde ze geen pijn doen, en alle pijn die de katten hem bezorgden, voelde hij terwijl hij totaal niks deed. Het was zijn demoon. Na een tijdje wild gevochten te hebben voelde hij de keel van de poes tussen zijn kaken. Stop! Met alle macht probeerde hij weer macht te krijgen over zijn lichaam. Een oog kleurde groen, en hij zag de poes onder zijn poten liggen, en trok met alle kracht zijn kaken van haar keel af. Ze leefde nog, dat was zeker. Woest spartelend en vechtend tegen zichzelf rolde hij van de kat af, en voelde zijn eigen bloed om zich heen toen hij zich sneed aan allerlei scherpe dingen op de grond.

De grote kater begon tegen haar te praten. "Zira, was het niet?" De rode poes knikte en haar lange nagels schraapten zachtjes over de rogue heen. De tabby vroeg aan de Young One wat hij het beste vond, en Zira rolde met haar ogen. Het was een Young One, die konden geen keuzes maken. De kater wierp een blik op de rogues, en de poes volgde zijn blik. Ze waren wat van plan, en ze waren zeer zeker van hun zaakjes. Gelul, als je het haar vroeg. Toen kwam er een rogue aan, met honden achter zich aan. Mousebrain, hij heeft zich laten vangen door honden, was hetgeen dat Zira dacht, maar toen zag ze wat hij aan het doen was. Hij rende regelrecht op hun af! Dit was dus het plan, en het was slim, ook al wilde ze dat niet erkennen. "Neem Draco mee en zorg ervoor dat ze hem niet krijgen," siste de kater en verontwaardigd keek ze hem aan. Oh, nu mocht ze voor moedertje gaan spelen? Nee. Ze bleef doodleuk staan waar ze stond, maar bolde alleen haar rug en keek met haar rode ogen boos om zich heen. Ze zou hem natuurlijk beschermen, maar dan moesten die rogues maar lekker hierheen komen. Ze zag dat de kater - waarvan ze nu eindelijk de naam herinnerde, Demon - de honden stuk voor stuk neerhalen en adrenaline schoot door haar lijf. Zij wilde ook vechten! Haar lange nagels schraapten ongeduldig over de grond heen en ze keek verveeld om zich heen. "Blijf," miauwde ze naar Draco en ze schoot vooruit om een rogue te pakken. Haar spieren stonden volledig gespannen en ze lachte hard, toen ze voelde hoe de rogue bezweek onder haar gewicht en ze duwde haar nagels in zijn nek. Toen voelde ze hoe ze aan de kant gebeukt werd, ze zag dat het een zwarte rogue was en met een haal van haar klauw lag zijn gezicht open. Nu gooide ze ook haar halsband in de strijd en al snel was de rogue dood. De bruinrode poes rende terug naar 'haar' eerste rogue en beet in zijn nek, zodat ook hij het lootje legde. Opnieuw werd ze weggebeukt, maar zag dat het geen rogue was maar Demon. Met een woedende snauw vroeg ze wat hij aan het doen was, maar hij leek niet te reageren dus gaf ze hem een harde klap in zijn gezicht. Hij duwde haar naar beneden, en Zira duwde haar lange nagels diep in de schouder van de ander. Toch kreeg hij het voor elkaar om haar tegen de grond te pinnen en paniek rees in haar borstkas op. Opeens leek Demon zich te bedenken en hij stapte van haar af. Woede rees in haar op en ze begon hem zodra ze weer stond uit te schelden. "Mousebrain! Wat dacht je wel niet? Ik heb hier twee rogues voor je vermoord en dan ga je in je Foxhead verzinnen om mij aan te vallen?" Het schreeuwen was niet genoeg, en opnieuw haalde ze naar hem uit, puur om hem een les te leren.

Achter zich voelde hij iemand staan. Snel oefende hij extra druk uit zodat de rogue niet kon ontsnappen en keek om. Even staarde hij naar de poes voor hij haar naam wist. Zira, dat moest het zijn. Hij hoorde haar aanmoedigingen en haalde diep adem. Even gleed zijn blik naar de kater onder zich, toen weer naar Zira. Ze had gelijk, dit moest hij doen. Als hij dit niet kan kon hij nooit Member worden. Het was niet meer dan een kattenleven. Niks bijzonders, er waren nog genoeg sukkels over. Toch kon hij zichzelf er niet toe aanzetten. Als ze nu in een gevecht waren had hij het gedaan. Om zijn eigen leven te reden, maar nu was het oneerlijk. Draco had alle macht over de kater en was degene die zijn toekomst ging bepalen. Ook Demon naderde en gaf niet veel nuttiger advies. Wat was beter. Uiteindelijk was het besluit genomen. Dit was de enige manier om het te doen. Zelfs als hij de jonge rogue met rust had gelaten was hij waarschijnlijk toch gestorven. Met zijn grijze ogen gesloten vermoordde hij de kater. Zijn klauwen boordde zich in de nek en hij voelde het bloed rond zijn witte poten opwellen. Snel zette hij een stap naar achteren en keek weg. Zwijgend volgde hij het bevel van de poes op en deed niet mee aan de nieuwe uitdaging. Het kwam toch wel goed. De young-one was bekend met Demon's kracht. Hij kon dit makkelijk regelen. Pas toen de massieve kater een woede aanval kreeg had hij zijn aandacht er weer bij.
'Hij had een woedeaanval, iets van 'de demoon die op bezoek komt'' legde hij uit aan Zira. Ontspannen omdat hij toch niet het slachtoffer was zette hij een paar stappen naar achter. Eenmaal uit bereik van de twee katten begon hij zich te wassen. Niks meer te maken willen hebben met de dode die vandaag waren gevallen. Zij waren niet begon maar hadden uiteindelijk wel gezorgd dat hier een aantal katten lijken lagen. Wat moesten de Twolegs wel niet denken? Precies op het moment van zijn gedachtes verscheen een Twoleg die geschrokken kreten slaakte, voordat hij hem op pakte! Draco begon woest te spartelen maar het hielp niet. Zelfs zijn bijt pogingen werden tegengehouden door een soort 'tweede huid'. 'Demon, Zira, stom deze verdomde twoleg!' riep hij. De twoleg had andere ideeën en stopte hem in een soort kooitje. 'O, schourge, dit kan nog een probleem woorden' vloekte hij en begon met bijten in de tralies. Draco moest hier uit.

Alles keerde terug naar de real world toen Draco aan het krijsen was om hulp, en de tabby overeind kwam, de klauwen van Zira ontwijkend. "Draak!" Schreeuwde hij, met een enorme sprong landde hij op het kooitje. Door zijn grootte en gewicht kantelde de twoleg voorover en struikelde bijna. Toen de soort tweede huid hem vastgreep, hakte hij met het mes achterop zijn halsband in de arm. Recht in de goede plaats, want krijsend liet de twoleg hem los. Demon stormde naar de keel van de twoleg. Hij was onbehaard en dun. Makkelijk doorbijtbaar. Hij beukte zo hard tegen de kop van het kale wezen aan dat die omviel, en Draco meters de lucht in wierp. De twoleg draaide zich op de kater die geplet werd door het zware gewicht van het beest. Boos stak hij zijn poot in de buik, dwars door de dunne vacht die daar zat. De twoleg krijste, rolde op zijn rug. Daar zag de kater zijn kans en greep naar de keel, die hij ontzettend gemakkelijk doorbeet. Hij schudde zijn hoofd van schrik, had hij een twóleg vermoord?
Enorm laat! Sorry!

'Hij had een woedeaanval, iets van 'de demoon die op bezoek komt' Ongelovig keek Zira de Young One aan. Wat bazelde hij nou allemaal? Hij had vast te lang naar de sterren gekeken. Net toen ze Demon een les ging leren, begon Draco te krijsen als een speenvarken en geïrriteerd draaide de poes zich om. Meteen schoten haar ogen wagenwijd open, een twoleg had de Young One te pakken! Toch bleef de bruine poes staan waar ze stond en wachtte rustig af, of de jonge kater er zelf uit kon komen of niet. 'Demon, Zira, stom deze verdomde twoleg!' Nog heel even wachtte ze, maar toen ze zag dat hij het niet ging redden en ze kwam in actie. Het mens stopte hem in een kooitje en met een grauw schoot Zira naar voren. 'O, schourge, dit kan nog een probleem woorden' miauwde ook de witte kater, maar voordat de poes ook maar iets kon doen om te helpen schoot Demon al naar voren. Hij begon als een razende te vechten, en de Bloodclanpoes besloot dat ze niet nodig was. Rustig keek ze toe hoe het mens steeds erger toegetakeld werd, maar dat rustige veranderde steeds meer in spanning. Ging hij nou...? En ja hoor, het mens viel op de grond en Demon beet zijn keel door. Wát? Met afschuw keek Zira hem aan. "Gatver," miauwde ze en ze trippelde naar Draco's kooi toe en hij klikte na wat tikjes open.

+ Is dit wel realistisch? Omg ik zie het nieuws al "mens vermoord door kat" lol

Zijn ogen werden groot terwijl hij besefte wat Demon aan het doen was. De twoleg viel neer op de grond. Draco wou de massieve kater tegenhouden, maar dat was onmogelijk door het hok waarbij inzat. Alleen een zachte piep verliet zijn mond. Hij voelde zich net een hulpeloos kitten, een vreselijk gevoel. Vanuit het kleine hokje keek hij toe hoe Demon de toeleg vermoorde. Vanaf hier kon hij niet zien of Demon zichzelf nog was, maar hij hoopte van niet. Dit was geen normaal katten gedrag. Trillend stapte hij de kooi uit. Zijn grote ogen gericht op Demon, zich afvragend of hij de kater ooit nog als normaal zou zien. De witte kater ging zitten en sloot zijn ogen, om ze ook gesloten te houden. Het was te veel voor hem om te verwerken. Pas na een paar minuten opende hij zijn ogen weer. Nog steeds was zijn stem niet helemaal normaal toen hij sprak. 'Je bent gestoord.' Hij kon het niet langer aan en stond op het punt gek te worden. 'Serieus! Dat was een twoleg, een twoleg! Honden prima! Dat begrijp ik en katten zijn logisch. Maar een twoleg, EEN TWOLEG!' Hijgend bleef hij staan. Pas nu merkte hij dat zijn hele lichaam gespannen was. Langzaam ontspande hij weer. 'Het verbaasd me dat je nog niet de clan uit bent gestuurd.' Zwijgend liep hij weg om zich een paar meter van het gedoe verder weer om te draaien. Vanaf hier was alles zo veel beter. Net alsof hij er niks mee te maken had.

Verward keek de kater naar het ding onder zijn poten. Die keel was heel breed, had hij hem echt doorgebeten? Hij legde zijn kop op de plaats van het hart, en zuchtte opgelucht. "Hij is niet dood, drama queens," grinnikte de kater. "Hij is flauwgevallen, een kittypet had mij eens verteld dat twolegs dat nogal gauw doen als ze bang zijn." lachend draafde gij naar Draco toe en gaf hem een speelse tik. ik heb zijn keel niet doorgebeten, maar een stuk huid. Een redelijk dik stuk huid want het was aardig taai. En wat kon ik anders doen, jou laten meenemen door dat ding?" Bij het volgende wat de witte kater zei lag hij dubbel. "Ik ken wel een aantal Bloodclanners die twolegs hebben vermoord, geloof me."

+Well, hij is niet dood xd
+beetje kort & flut want zit op ipad!

Langzaam stapte Draco uit het kooitje waar hij eerst in zat, nadat zij hem open gemaakt had. Hij leek erg geschokt, iets wat Zira wel snapte. Een mens vermoorden, dat was gewoon vies. 'Je bent gestoord.' Miauwde de witte Young One. 'Serieus! Dat was een twoleg, een twoleg! Honden prima! Dat begrijp ik en katten zijn logisch. Maar een twoleg, EEN TWOLEG!' Een zachte grom verliet Zira's bek. Ze hadden hier een heel slagveld achter gelaten! Een hond, heel wat katten en een mens. Wie ging dit opruimen? Zij mooi niet! "Hij is niet dood, drama queens," grinnikte Demon opeens. "Hij is flauwgevallen, een kittypet had mij eens verteld dat twolegs dat nogal gauw doen als ze bang zijn." Flauwgevallen, nog erger! Dan kon dit mens het doorvertellen, hij kon zich vast de halsband van Demon nog wel herinneren. "ik heb zijn keel niet doorgebeten, maar een stuk huid. Een redelijk dik stuk huid want het was aardig taai. En wat kon ik anders doen, jou laten meenemen door dat ding? Ik ken wel een aantal Bloodclanners die twolegs hebben vermoord, geloof me." Met een opgetrokken wenkbrauw keek de rode poes haar clangenoot aan. "Nou, ruim het maar weer op," Miauwde ze toen, doelend op de hond en de katten. Zelf ging ze zitten en begon ze zich te wassen. Eigenlijk had ze zin in actie, ze had nog niet genoeg gehad! Daarom miauwde ze: "Draco, trainingstijd." Ze ging dreigend voor de Young One staan. "Nagels uit voor jou, ik hou ze in." En met die woorden schoot ze naar voren.