Night after night {Jaykit}

Het was hem al opgevallen dat hun ouders de laatste tijd wat minder vaak bij elkaar waren. Galekit was dan misschien nog wel erg jong, maar het was wel duidelijk dat hij het stel hersens van de kant van zijn vader had gekregen. Hij leek enorm veel op zijn vader, opa en overgroot opa. Van die laatste twee had hij enkel nog maar verhalen gehoord, maar diep in zijn hart wist het katertje dat die verhalen waar waren. Hij was de vierde op rij die hen op zou gaan volgen in deze generatie. Het katertje was uit het nest gekropen terwijl het maanlicht een deel van de nursery verlichtte. Nieuwsgierig was hij in de richting van de uitgang getrippeld en liet hij zijn achterwerk hier neerploffen, nieuwsgierig naar buiten starend.

{Eerste post voor Jaykit}

Rustig trippelde het zwart witte poesje door de nursery heen,maar wat ze ook deed,dat wist ze zelf niet eens. Ze zocht naar iets wat ze niet wist wat het was. Al snel huppelde ze de nursery uit en ging in het donker opzoek naar waar ze opzoek naar was. Even miauwde ze verontwaardigd en rende met grote sprongen terug de nursery in. Ze kroop wat ruw tegen haar moeder aan en probeerde in slaap te vallen,maar kleine pootstapjes lieten haar oortjes spitsen en haar ogen open doen. Vaag zag ze een schim naar buiten gaan en ze sprong op waarna ze onhandig sluipend achterna ging. Even schudde ze met haar achterwerk heen en weer waarna ze vol op de andere kat sprong,maar al snel sprong de hyperactieve kit van de andere kitten af en keek hem vrolijk aan. “Moet jij niet slapen?”, vroeg ze blij,as ze al die tijd gewoon opzoek geweest naar een wakker iemand? Ze wist het zelf niet en schudde even met haar kopje. Rustig bekeek ze de kitten voor haar terwijl ze ging zitten en zat te wiebelen. Ze herkende vaag deze kitten van de nursery. “Jij bent toch...Galekit?”,vroeg ze nadenkend en bleef de kat voor haar aankijken.