Rats come out of the holes they call home [ASPEN]

Hiddendance

De kater zette zijn poten berekend neer, en hij liep rond op gebied dat niet helemaal van hen was, maar toch meer van hen dan van andere Clans. Ratten en kraaien waren hier te vangen, maar hij ving liever kraaien, omdat ratten soms zo tegendraads deden. Hiddendance's poten dansten over de grond, maar hij hield halt toen hij een geluidje hoorde. Hij dacht eerst dat het een kat was, maar toen hij wachtte op wat hij zou zien. Het was een rat, net het beest dat hij niet graag als prooi had, maar hij haalde zijn schouders op, en zakte in sluiphouding. Spijtig genoeg zag de rat hem voor hij hem kon doden, en was het ook een stomme rat die hem aan viel. Hidden riep kwaad naar de rat, en uiteindelijk beet hij hem dood. Jakkes, hij haatte ratten!

+Aspen

_{© Isa}

Angst vulde de blik van de jongere poes. Haar staart danste in de lucht, maar haar houding was zwaar terughoudend. Het was eerder een teken van; ik ben niet bang, al was voor begaafde clankat wel te ruiken dat ze angstig was. Het was veel te lang geleden dat ze zich hier bevonden had en het gaf haar werkelijk de rillingen. Ratten. Die liepen hier overal. Ineens hoorde de poes een luide roep, waardoor ze bijna een meter de lucht in vloog en ze draaide zich meteen om naar het geluid, haar blauwe ogen waren wagenwijd open. Een kat stond daar, een grote en gespierde kater. Waarschijnlijk een clankat. De poes keek hem meteen angstig aan. Haar lange nagels schoten uit hun hulseltjes aan. Waarschijnlijk rook hij wel dat ze een kittypet was. Ze keek hem aan en zag dat hij een rat dood beet. Ze aarzelde eventjes. "Heeft hij je gebeten..?" vroeg ze toen zachtjes, waarna ze hem eventjes met een schuin hoofdje aankeek.

Rats come out of the holes they call home [ASPEN] 2uyr6g9

Hiddendance

De geur van rat zat overal in zijn neus, en hij proefde bloed en vacht in zijn mond. Urgh, ratten waren net andere Clankatten: Die waren ook vervelend, stonken ook, en konden hen ook amper mooi verweren tegen een ShadowClanner. Dat laatste zeg je alleen om je ego op te krikken, sprak hij zichzelf toe. De geur van Kittypet, en angst verving de geur van de rat. De overheersende geuren van de naderende kat deden hem opkijken, zelfs voordat ze sprak. "Heeft hij je gebeten..?" vroeg ze zacht, en hield haar hoofd wat schuin. De Warrior bleef haar kil aankijken, en brak daarna de kilte door zijn schouder op te halen. "Nee," antwoorde hij de poes. "Waar ben je bang voor?" vroeg hij rechtuit, want de angstgeur negeren kon toch haast niet?

_{© Isa}

Nee, had hij gezegd. De rat had hem niet gebeten. Eventjes fronste de poes dus. "Probeerde je met die kreet van je de ratten te verdrijven..?" vroeg ze, maar algauw had ze spijt van die opmerking, dus keek ze hem eventjes angstig aan. Ze haalde haar nagels over de harde grond. "Waar ben je bang voor?" vroeg hij toen plotseling. De nekharen van de poes schoten meteen overeind. Ze wendde haar blauwe ogen dus meteen af, met een klein zuchtje en haalde haar schouders op. Was het dan zo duidelijk? Rook je het zo erg? Ze snoof eventjes en keek hem eventjes aan. "Jou.. BloodClan.. Alles eigenlijk," mompelde ze dus maar, peinzend. Ze leek wel een klein kind, maar bijna iedereen was gevaarlijk tegenwoordig. Eng eigenlijk. Ze schudde haar vacht uit en sloot een kort moment haar ogen, om in te ademen en weer diep uit te ademen.

Hiddendance

De poes fronste, dus hij kon al verwachten dat ze weer iets ging vragen. "Probeerde je met die kreet van je de ratten te verdrijven..?" Hij staarde haar even aan, enbegon toen de lachen. De tabby eindigde met een grinnik, en begroef de zwarte rat even voor zich, zodat die niet voor zijn poten weggestolen zou worden door een kat, of een ander jaagdier. "Helemaal juist, ma'am." De poes keek hem wat bang aan, maar dat was helemaal niet nodig, want hij was geen slechte kat, enkel een beetje een humeurige aandachtstrekker. Toen hij vroeg waar ze bang voor was, wendde ze haar ogen af, en haalde ze met een zucht haar schouders op. "Jou.. BloodClan.. Alles eigenlijk," Bij het woord BloodClan fronste hij kort, want hij wou in geen geval BloodClan onderkuipsels in zijn Territory. De poes schudde met haar vacht, en hij hoorde haar diep in- en uitademen. Dat ze voor hem bang was, snapte hij ook niet helemaal, maar goed. Was hij zo beangstigend? Groot, zwaar, maar niet dik, ja. Maar eng? "Voor mij hoef je niet bang te zijn," grijnsde hij. "Zolang je niet verder komt als Carrionplace, of zolang je geen prooi steelt, doe ik je niets." Hij keek haar even aan, en besloot een vraag te stellen die hij al altijd aan een Kittypet wou vragen. "Heb je al ooit zelf je eten gevangen?" Een klein lachke volgde, zodat het niet kortaf of gemeen klonk.

_{© Isa}

De kater moest lachen om haar opmerking. Dat had ze dus echt niet aan zien komen. Echter merkte ze wel dat ze zich daardoor wat gemakkelijker voelde, al was ze nog altijd bang. "Helemaal juist, ma'am." had hij gezegd, waardoor er toch een kleine - een heeele kleine, glimlach op haar gelaat verscheen. Toch bleef ze die terughoudende houding houden, want hij was een ShadowClanner en die stonden bekend om hun hardheid. Engheid dus. "Voor mij hoef je niet bang te zijn," sprak hij vervolgens. De poes keek hem eventjes met een schuin hoofdje aan en zwiepte met haar lange staart. "Zolang je niet verder komt als Carrionplace, of zolang je geen prooi steelt, doe ik je niets." De poes knikte. "Ik zou niet durven," sprak ze toen, met een kleine, ietwat waterige glimlach. "Letterlijk." Deze kater leek haar niet heel erg eng, maar je wist maar nooit met katten. Echt te vertrouwen was niemand. "Heb je al ooit zelf je eten gevangen?" vroeg de kater vervolgens, waarna hij een lachje liet horen. Ze wiebelde wat met haar oren. "Ja.. Ik ben in 'het wild' geboren," sprak ze toen, waarna ze opnieuw met haar oren wiebelde. Ze keek hem eventjes nieuwsgierig aan. "Wat is je naam eigenlijk?" een beetje een cliché vraag, maar alles wat een naam had - behalve de BloodClan - voelde veiliger aan,

Hiddendance

Er verscheen een klein glimlachje op haar gzicht toen hij lachte en haar gelijk gegeven had. Dat ze erom kon glimlachen, ook al was de glimlach o zo klein, deed hem grinniken, bij zichzelf. Toen hij haar gevraagd had war ze bang voor was, en zij geantwoord had dat ze zowat voor alles bang was, zei hij dat ze niet bang hoefde te zijn voor hem, waarop zijn antwoorde door met haar staart te zwiepen.

Hiddendance zei dat ze niet bang moest zijn voor hem, zolang ze geen prooi zou stelen, of in zijn Territory binnen zou dringen. "Ik zou niet durven," sprak ze met een kleine glimlach. "Letterlijk." Hij grijnsde, en knikte, wel daar kon hij eigelijk wel mee leven. Hidden vroeg of ze zelf al een prooi gevangen had, en liet een klein lachje horen, wat ervoor zorgde dat ze met haar oren wiebelde, wat voor hem betekende dat ze het niet echt een aangename vraag vond. "Ja.. Ik ben in 'het wild' geboren," Opnieuw wiebelde ze met haar oren, maar daarna kreeg hij een nieuwsgierige blik toegeworpen. "Wat is je naam eigenlijk?" Hij keek haar aan, en glimlachte. "Hiddendance, aangenaam. En hoe heet jij?"

_{© Isa}

"Hiddendance, aangenaam. En hoe heet jij?" De poes dacht even na. Hiddendance? "Hidden-dance? Je bent toch geboren als Hiddenkit, dan?" vroeg ze toen eventjes fronsend, twijfelend of dit klopte. Het was heel lang geleden dat ze nog iets te maken had met clans, dus of dit klopte wist ze niet zeker. Ze keek hem vervolgens weer aan. "Ik ben Aspen," mompelde ze vervolgens. Ze rekte zich uit en ging vervolgens zitten, hem nog goed in de gaten houdend. Haar blauwe kijkers keken hem eventjes onderzoekend aan. Hij was aardig dun, zoals alle clankatten. Zij daarin tegen, had het geschikte gewicht, geschikt volgens mensen dan. Vroeger was ze ook best dun. "Is het leven in een clan niet verschrikkelijk zwaar?" vroeg ze daarom dus ook maar.

Hiddendance

De kater zei haar zijn naam, en vroeg vervolgens ook naar de hare, maar van de poes haar kant bleef het even stil. "Hidden-dance? Je bent toch geboren als Hiddenkit, dan?" vroeg ze, en verwonderd trok hij zijn wenkbrauwen op. "Ja, Hiddenkit, Hiddenpaw, Hiddendance," zei hij, nog steeds licht verbaasd. Hoe wist ze dat? "Ik ben Aspen," mompelde ze, en nadat ze zich uitgestrekt had, ging ze zitten. Hij voelde haar blik branden. "Is het leven in een clan niet verschrikkelijk zwaar?" vroeg Aspen, en hij trok een schouder op. "Zwaarder als jou leven, maar ik ben het gewoon," Wat moest hij anders zeggen? "Hoe weet jij van de kittenrang en dergelijke af?" vroeg hij voorzichtig.

_{© Isa}

"Ja, Hiddenkit, Hiddenpaw, Hiddendance," sprak de kater, waarmee hij haar vermoedens bevestigde. Ze knikte toen. "Waarom ben je zo genoemd?" vroeg ze toen met een nieuwsgierige blik in haar blauwe ogen. Okay, ze was toch wel dapperder als menig kittypets, maar nog altijd zwak voor een ex-BloodClanner. Ze was dan ook niet voor niets ex-BloodClanner, "Zwaarder als jou leven, maar ik ben het gewoon," sprak hij vervolgens en de poes knikte. Ja, dat zal wel ja. "Ja, mijn leven is alles behalve zwaar," sprak ze toen schouderophalend, met een simpele toon en een onschuldige uitdrukking op haar gelaat. "Hoe weet jij van de kittenrang en dergelijke af?" De poes had die vraag wel verwacht. Ze haalde haar slappe schouders op. "Nou, ik heb er weleens van gehoord vroeger, iedereen vond het best wel vreemd dat clankatten zulke namen hadden, maar sommige namen zijn juist wel mooi," sprak de poes toen opnieuw schouderophalend. Ze keek eventjes naar de grond en likte haar schouders, die niets waren in vergelijking tot die van een apprentice.

Hiddendance

"Waarom ben je zo genoemd?" vroeg ze toen, en hij haalde lachend een schouder op. "Ik zal me vast verstopt hebben als kitten, denk ik," antwoorde de kater op de vraag, want hij wist het niet echt, zijn ouders zeiden er nooit veel over. "Ja, mijn leven is alles behalve zwaar," zei Aspen schouderophalend, en Hidden beet even op zijn lip. Was het fout geweest om te zeggen dat zijn leven zwaarder was als het hare? Ja. "Sorry, ik bedoelde het niet zo, ik ben een beetje bevooroordeeld," een nerveus lachje vervolgde de zin. Hij had maar aangenomen dat haar leven net zo makkelijk was als alle Kittypets, maar hij kende haar niet, dus hij kon niet oordelen. Toen hij haar vroeg over hoe ze wist over de namen, haalde ze haar schouders -weer- op. "Nou, ik heb er weleens van gehoord vroeger, iedereen vond het best wel vreemd dat clankatten zulke namen hadden, maar sommige namen zijn juist wel mooi," Hij knikte. "Oh, zo. En je hebt gelijk. Sommige namen zijn wel mooi, maar andere zijn een apare samenvoeging," lachtte hij, en hij dacht kort aan zijn eigen naam. Hidden, daar zat een reden achter. Dance, zag het er misschien uit alsof hij danste als hij liep? Maar de comibantie van die twee was apart, vond hij zelf. Niet lelijk, maar het kwam over alsof hij een verborgen danser was opzo. Hij trok zich terug uit zijn gedachten. "Hebben je Twolegs je Aspen genoemd?"

_{© Isa}

"Ik zal me vast verstopt hebben als kitten, denk ik," antwoordde de kater. Aspen kreeg een kleine glimlach op haar gelaat. "Wel een mooie naam.." sprak ze toen, maar nog altijd keek ze naar de grond. "Sorry, ik bedoelde het niet zo, ik ben een beetje bevooroordeeld," de poes schudde meteen haar hoofd. "Nee, het is echt zo, ik heb een makkelijk leven in vergelijking met jullie, alleen een stuk saaier," sprak ze toen met een kleine glimlach, maar alsnog trok ze wat nerveus met haar oren. Echt, was een badass zij, dat ze zich gewoon in dit gebied durft te vertonen. "Oh, zo. En je hebt gelijk. Sommige namen zijn wel mooi, maar andere zijn een apare samenvoeging," de poes knikte, met een glimlach. "Hebben je Twolegs je Aspen genoemd?" vroeg hij vervolgens. De poes knikte opnieuw. "Ja, vroeger heette ik anders," legde ze toen uit, met een kleine glimlach, al werd ze liever niet herinnert aan die tijd, die tijd vol angst.

Hiddendance

Hij legde hzijn prefix uit aan haar, en de poes kreeg een glimlachje op haar gezicht. "Wel een mooie naam.." Hij keek haar aan met een glimlach, ook al zag zij dat waarschijnlijk niet want ze keek naar de grond. Vervolgens verontschuldigde hij zich, want hij was bevooroordeeld, en dat was geen goede eigenschap. "Nee, het is echt zo, ik heb een makkelijk leven in vergelijking met jullie, alleen een stuk saaier," sprak ze, met een glimlach, en trekkende oren. "Maar je bent tenminste wel zeker van een warme slaapplek en eten iedere avond," mompelde hij naar de grond, maar hij keek daarna op met twinkelende ogen. Maar hij had zijn kittens, en dat maakte hem blijer dan eender welk eten of eender welke slaapplaats. Hidden stemde in met wat zij zei over de namen, en hij voegde er ook iets aan toe, waardoor zij glimlachend knikte. De tabby vroeg haar of haar Twolegs haar Aspen hadden genoemd, en ze knikte opnieuw. "Ja, vroeger heette ik anders," Met een kleine glimlach antwoorde ze, en nu knikte hij. "Nou, wat je naam ervoor ook was, Aspen klinkt ook wel oké," glimlachte hij.

_{© Isa}