Heavy is the head that wears the crown {Draco}

Hoe lang was het geleden? Drie, misschien vier dagen geleden? En toch voelde het als een hele eeuwigheid. Sinds de dood van haar vader was er veel veranderd. Haar vader als metgezel was er niet meer, geen persoonlijke bodyguard meer, zelfs geen liefde meer. Alles wat ze ooit bezat, wat ze ooit opgebouwd had, alles was opeens verdwenen. Als sneeuw voor de zon. Haar rustige oranje blik ging over de buurt heen. Hier had ze ooit haar eigen slaapplaats gehad. Ze verwonderde zich als hij er nog altijd zou zijn. Als niemand anders hem ingepalmd had tenslotte. De poes volgde het kasseien pad naar de plek waar ze ooit geslapen had. Tot haar grote verbazing leek ze niet te enige in de buurt te zijn. De poes keek om zich heen waarbij ze een eind verderop een bekende herkende. "Hé, Draco!" Dat ze nu rogue was wist vast nog niemand. Per slot van rekening had ze er ook niemand over ingelicht.

Zo snel mogelijk rende de witte kater door de straat, nauwelijks zichtbaar vanwege de witte achtergrond. Verschillende dieren en mensen schrokken zich dood toen hij langs ze vloog en de jonge kater genoot. De laatste tijd rende hij steeds vaker omdat het de perfecte manier was om alles even te vergeten. Tijdens het rennen moest je alle aandacht op je omgeving houden en had je geen tijd voor ingewikkelde gedachtes. Bovendien wilde Draco volgende keer op tijd zijn. Op tijd om iemands leven te redden. Wat met Spider was gebeurd was vreselijk en hij moest Dot kunnen beschermen als ze ooit werd aangevallen. Hijgend bleef hij stilstaan en haalde diep adem. Had iemand zojuist zijn naam geroepen? Zijn oren hadden hem niet bedrogen, er stond daar een poes. Het duurde een paar seconde's voor hij haar herkende. Meteen toen hij wist wie het was liep hij naar haar toe. 'Hoi Indina, hoe gaat het met je?' vroeg hij vriendelijk en een beetje bezorgd. De witte kater had de poes niet meer gezien sinds de dood van haar vader en wist dat het zwaar voor haar was. Misschien kon hij haar troosten, dan deed hij tenminste iets goeds.

'Hoi Indina, hoe gaat het met je?' Antwoordde de witte kater terug. Indina stak haar kleine kop wat de lucht in waarbij ze een glimlach liet zien. "Het gaat wel met me. Maar hoe is het daar? In het kamp?" Ze liet het puntje van haar staart tegen de grond tikken. Sinds ze uit de Bloodclan vertrokken was, was dit voor het eerst in tijden dat ze zich vlakbij het kamp begaf. Uiteindelijk had ze er zelf voor gekozen om wat informatie te verzamelen van Oude bekenden of Members van de Bloodclan. "Ik hoop dat ze me daar niet missen? Ik heb wat tijd nodig voor mezelf. Om na te denken, weet je." Haar uitdrukking bleef even vriendelijk als toen ze de kater tegengekomen was. Dit spelletje kon ze wel goed spelen. Vond ze zelf. Zelfs de geur die nog aan haar hing verraadde niet dat ze zelfs Rogue was geworden. Je rook nog perfect de Bloodclangeur die aan haar hing. Dat maakte het alleen nog maar geloofwaardiger wat ze vertelde.

Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze glimlachte. Het leek inderdaad goed met haar te gaan. 'Mooi zo' miauwde hij en ging zitten. Ontspannen sloeg hij zijn staart om zijn poten heen voor hij vervolgde. 'We hebben weer nieuwe members' deelde hij mee. De jonge kater luisterde naar haar uitleg. Begrijpend knikte hij. Zelf had hij ook tijd nodig gehad en nu had hij weer tijd nodig. Sinds Dot dood was prefereerde de kater eenzaamheid. Natuurlijk had hij het kamp niet verlaten maar Draco begreep dat Indina het wel deed. 'Nog wat meegemaakt?' vroeg hij in een poging het gesprek gaande te houden.

De rode poes grinnikte op de kater. "Hoe gaat het met jou? Heb je al een nieuwe m..mentor?" Ze snikte even zachtjes bij de gedachte aan haar vader, ook al was het allemaal deel van het spel. Ze gaf er echt niet om dat haar vader gedood was. In tegendeel zelfs, ze was zelfs blij dat ze eindelijk weg was daar. Zonder hem voelde ze zich opeens veel vrijer. 'We hebben weer nieuwe members' Onderbrak de kater haar gedachten. Indina schudde haar kop en lachte tevreden. "Dat is leuk! Vallen ze wat mee? Is de Elite wel goed genoeg voor hen?" Nog steeds klonk het oprecht geïnteresseerd. Ook al was het enkel en alleen om de informatie te kunnen gebruiken voor haarzelf. Wie weet kon ze er wel eens wat mee?! 'Nog wat meegemaakt?' De poes draaide haar kop weer naar de kater. "Niet zo veel. Een paar Kittypets weggejaagd, een paar Clanners tegen het lijf gelopen, de dagelijkse routine hé," Beantwoorde ze zijn vraag. "Nog last gehad van indringers?" Vroeg ze toen maar.

Met een kleine hoofdbeweging gaf hij aan van niet. 'Raza en Demon hebben me tips gegeven maar dit is het. Volgende ceremonie word ik al Member.' Oftwel; hij had een kittypet vermoord. Met een zucht boog de witte kater zijn hoofd. De grond onder zijn poten leek al zijn aandacht te krijgen. Door deze beweging werd zijn grijze halsband zichtbaar. Met een kleine glimlach keek hij weer op toen ze vragen stelde. 'Ik heb nooit met ze gesproken maar vast wel. En lītill is zo'n lief poesje, die is aardig tegen iedereen.' Lachend antwoordde hij op de volgende vraag. 'Gelukkig niet, het Elite leven is best aardig.' Meteen weer serieus keek hij naar de poes. 'Indina, ben je soms weggegaan? Ik bedoel, ik zie je nooit meer...' Bij de laatste woorden vervaagde zijn stem. Nooit meer, dat gelde ook voor dode. Met pijn in zijn ogen keek hij naar haar op, ze had vast nog last van Spider's dood.