It's been so long

And I'd give up forever to touch you
'Cause I know that you feel me somehow
You're the closest to heaven that I'll ever be
And I don't want to go home right now

Het bloed droop nog van zijn flank van de diepe wond die de straatkat hem had bezorgd, meer dan een stomme straatkat was het niet geweest. Gewoon weer de zoveelste scharminkelige rat die op voedsel kwam smeken, maar deze was er in tegenstelling tot de andere niet zo goed vanaf gekomen. Het leven van de jonge kater voor zijn poten verspreide zich als een rode slang door het groen-bruine gras, ja het was koud. Ja hij had 4 hongerige kits, ja hij had ruzie met Buzz gehad en haar en haar kits daardoor verloren. Ja, hij begon zijn territorium te verliezen door die verachterlijke rechtlopers die er een paardenplaats op waren beginnen plaatsen. Nu was het nog harder in het Rogue leve dan anders, als de zwart-witte kater binnenkort nog meer territorium zou verliezen zou hij binnenkort zijn territorium moeten vergroten om dat verlies te compenseren. Nu lag er voor hem een dood lijk, en hij keek er enkel gevoelloos naar. Pah de kleine rat had toch geen schijn van kans gehad om het te overleven, Cyber had het enkel wat makkenlijker voor de kat gemaakt.

"Waarom ben je terug" Zijn monotome lage stem sneed door het stille territorium, hij had het geschreeuw van de poes ronduit genegeerd. Al was zijn hart, voor die ene milliseconde, sneller beginnen te kloppen en waren zijn kilgroene ogen even verbaasd opengetrokken. De sterke zwart-witte kater stond maar een paar klauwlengtes (cm) van de grijze poes af en het bloed dat aan zijn borst hing droop nu langzaam over op de vacht van de poes.

drup - drup - drup - drup drup- drup - drup - drup - drup drup - drup - drup - drup

And I don't want the world to see me
'Cause I don't think that they'd understand
When everything's meant to be broken
I just want you to know who I am

Cyber luisterde maar met een half oor naar het gejank van de mooie poes, wacht mooi? Dacht hij dat nu echt? Nee hij had het gewoon ingebeeld, phaha. Toen ze verder ging op een schuldige toon die wel iets smekends had in zijn oren keek hij niet meer naar het lichaam van de jonge dode kater maar naar de witte met een beetje bloed besmeurde vacht van de poes. Cyber liet een geirriteerde grom ontsnappen en likte even over zijn nog bloederige tanden, smaakte naar een mengeling van zout en hond maar had nog het meeste weg van 'slapheid'. De zwart-witte kater liep voorbij de witte poes zodat hij zijn kilgroene ogen vol boosheid en een overstroming van verschillende gevoelens niet zou zien. Ze mocht hem zien, niet nu, niet nu hij zwakker werd.. of juist sterker, hangt ervan af hoe je het bekeek. Zijn tanden boorden zich in de vacht van de dode kat en met snokken trok Cyber het lichaam naar de rivier hier niet zo ver weg, de Black Fish river zag er even zwart en doods als normaal uit, maar nu zag hij er nog extra onheilspellend uit. Hier kon je niet meer dan kleine zwarte visjes vangen, maar als je het volgde tot net buiten zijn territorium werd het iets snelstromender en nam het alles mee naar het 'nowhere'. Nog geen paar minuten later liet Cyber het lichaam in het water vallen en zag hij de gestreepte bloederige vacht wegdrijven, het zag eruit als een oude rotte boomstronk. "Waar ben je geweest?" vroeg hij monotoom aan de poes, ervanuit gaant dat ze nog in de buurt was, terwijl hij nog steeds gevoelloos naar de donkere rivier staarde.

Cyber liet een harde boze grom horen, al zijn haren in zijn nek stonde kwaad overeind, hoe durfde ze! Kreng! Ze was nog dommer dan een dode ijsvogel! Maar geen seconde later storte hij in, zijn schouders hingen slap naar beneden en in stilte liepen de zoute tranen over zijn wangen om op de koude grond te vallen en vervolgens in de grond te verdwijnen. Stille, geluidloze snikken lieten zijn lijf schokken. "De kits hebben honger, we hebben amper prooi over in het territorium. Ze zijn graatmager, ik ben graatmager. Als ik niet al die spieren nog had zou ik nu een wandelend skelet zijn. Ik heb al 2 dagen niets anders dan een magere muis gegeten om mijn kits nog te kunnen voeden. Deze dode straatkat kwam om voedsel smeken, maar ik had hem niets te bieden. Hij dreigde de kits uit het nest te komen roven en hen op te smikkelen." Zijn zwart-witte kop hing naar benenden, yeah right.. de poes had hem weten te kraken want alle woorden stroomden als een ijzige waterval vol dood en honger uit zijn mondje. "De kits komen amper nog het hol uit, ze hebben de energie niet meer en ik heb amper de energie om het territorium te verdedigen en ook nog eens schaarse prooi te vangen tegelijk" Alles flapte hij er boos en verdrietig tegelijk vol gesnauw en verwijt aan de rechtlopers en zichzelf eruit, maar het feit dat ze territorium verloren omdat de rechtlopers een paardenplaats erop bouwden en dat er elke dag een stel kinderen over zijn territorium liepen en er dus altijd kans was dat ze de kits tegenkwamen en mee naar huis namen? Weg van hem? Nee dat vertelde hij nog maar even niet, die woorden kreeg hij niet eens over zijn trillende lippen.

OCC; drama drama

'We' wat betekende dat woord voor de kater? Een extra mond om te voeden jah, en had hij dat extra voedsel? Nee! "Ik kan je niet voeden, er is geen prooi. Ik kan je geen vuilig territorium bieden, er zijn rechtloperskinderen en paarden. Ik kan je geen stille nachten bieden, er zijn altijd ijzeren klauwen aan het werk" Cyber keek naar de poes, zijn tranen waren nog lang niet droog, maar ze rolden niet uit zijn ooghoeken, zijn ogen stonden nu kil en besluitloos tegelijk terwijl Cyber een poot langs zijn wang om de tranen weg te vegen. Het was tijd, hij zou het haar vertellen. "Rechtlopers bouwen een paardenplaats op mijn territorium, ik verlies territorium" gromde hij diep, niet gericht naar de poes maar naar de rechtlopers die in de buurt moesten zijn.

"Nee, en al zouden we. Naar waar zouden we gaan? Lonelydeath is verdwenen, met hem wou ik eerst meegaan. Mijn territorium heeft 4 grenzen, bij de hoeve aan de oost-kant begint er een twolegplaats aan de westkant van de rivier is Moonwhite haar territorium en verder weg is er een clan, in het noorden is er een territorium van een poes en in het noorden is er nooit prooi door de vervuiling en de monsters die er altijd rondrijden op de banane" Cyber keek naar de poes en gaf haar een lik op haar hoofdje waarna hij rechstond, hij had zijn verhaal gedaan. "Het is hier niet veilig" siste hij van afkeer naar de rechtlopers toe en begon te lopen naar het Hol Van De Wolf, hopend dat de poes hem volgde.

Cyber keek weemoedig naar de poes, nee dat zou toch niet lukken? De kater raspte zijn keel en draaide zich om naar de poes, "Je mag het proberen, maar ik weet niet of ik wel zo'n goede relatie met haar heb.." zei hij onzeker, al de vorige keren had hij verstrikt geraakt in een gevecht of anders in een woordgevecht. Toen Cyb de kits van Moonwhite zelfs leerden kennen had Yinjang zich aan zijn zijde geplaatst en daar was Moonwhite niet niet mee eens. Zou ze hem onderdak bieden? Zijn kits zou ze wel onderdak bieden, maar hem?

Ze waren droog en veilig, zo in het Hol Van De Wolf. Hier kwam nooit iemand, zelfs geen monster. Cyber keek kil naar de poes die naast hem was gaan zitten, ze bedoelde het goed. Ze liet langzamerhand zijn hard beetje bij beetje smelten. Maar er was veel, tè veel gebeurd, in de tijd dat ze weg was. Zijn hart was nog kil en gesloten. Maar heel even liet hij het zover komen dat Cyber vooroverboog en de poes een tikje tegen haar neus met zijn neus gaf. Nog geen seconde trok hij zich terug en wende zijn hoofd af van de poes. "Zo, nog boel gehad met Bloodclan?" zei hij ingehouden, niet goed wetend wat te zeggen.

Eerst deinsde Cyber ruw terug, zijn ogen waren even open van schrik. Hij kon de poes niks geven, geen territorium, zekerheid, totale veiligheid of voedsel. Was deed ze bij hem? Als ze dood zou gaan, zoals Seraphine ooit dood is gegaan zou hij weer leiden als toen, hij zou het zich nooit vergeten. Hij mocht het niet doen, hij mocht niet toegeve, hij mocht haar geen vals gevoel van veiligheid geven. Maar toen viel hem op hoe gemeen het had geleken, gevoeld zou moeten hebben voor de poes dat hij zich van haar af het gerukt. Dus Cyber liep terug naar de poes en gaf haar een liefdevolle lik om vervolgens vlak naast de poes te gaan liggen en zich tegen haar aan te drukken. Hij vormde een soort omhulsel, een pantser, rond de poes zodat zij tegen zijn warme zachte buik lach. Zijn staart was om haar staart gekruld en zijn warme adem gleed door de dikke, lange nekvacht van de poes. Zachtjes drukte hij zijn neus erin. "Je bent veilig, zolang je bij mij blijft" mompelde hij, hij kon niet zeggen dat ze hier veilig was want dat was een groffe leugen. Maar ze was veilig zolang ze aan zijn zijde bleef, dan was ze veilig ja.

Cyber liet een lachje zien maar zijn ogen stonden, buiten dat klein vonkje warmte, geheel kil naar de donkere wand van het Hol Van De Wolf gericht. Elk bubbeltje in de wand was hem bekend, moest hij dit ooit opgeven? Nee, nooit. Hij zou zijn veilige haven, van hem en zijn kits en nu ook nog eens Iggy altijd blijven verdedigen. Geen verachterlijke rechtloper kwam hier binnen. Cyber drukte zich nog wat dichter tegen de prachtige grijze poes en ademde nog eens lekker door haar vacht zodat deze zachtjes meedeinde, "Wat zoek je nu eigenlijk bij mij? Our Time is Running out, You can't push it underground." fluisterde hij vragend in haar oor, nieuwsgierig in het antwoord.

OCC; het begin van het liedje is niet zo goed (persoonlijk) dus zet het niet direct af, het is een prachtig lied vind ik. ;3

Zekerheid, leugen. Een grove leugen dat even waar is als de leugen dat starclan bestaat. Starclan, een dom verhaaltje dat werd verteld om kittens bang te maken ja! Stelletje domme clankittypets. een kleine grauw kon er bij Cyber wel vanaf, maar hij ging niet luidop zeggen dat hij haar niet geloofde. Als zei ervoor koos die leugen te geloven dan stond hij daarbuiten. Ze zag er moe uit, maar leek niet te willen slapen. "ben je bang van het donker?" Vroeg hij zachtjes.