{{ Alone

De kater was eigenlijk op pad gestuurd om wat te gaan jagen, maar als hij ergens al een hekel aan had was het om achter een of ander muisje aan te rennen in de hoop dat er vanavond weer een kitten met een volle maag lag te snorren. Als het aan hem lag mochten die mormels hun eigen eten gaan vangen, en niet de hele dag op hun luie kont zitten in de nursery. Hij snoof even wat en liet voor de zoveelste keer al een muis tussen zijn poten door glippen, niet de moeite nemend om zijn kop te buigen, zijn nagels uit te slaan en het te vangen. Hij versnelde zijn pas naar een volgend level om zijn spieren in conditie te houden, want als er iets was waar hij erg op gesteld was dan was het dat wel. Hij hield ervan om zijn kracht en macht te laten zien, misschien ook de reden dat de meeste vrouwelijke apprentices van de clan wel een tikkeltje gecharmeerd waren als hij in hun buurt kwam. Want meestal kwam de kater alleen als hij interesse in je had, behalve als hij zich verveelde en gewoon op zoek was naar wat leedvermaak. Een stukje bij hem vandaan blies de wind een nieuwe geur mee, een geur die afkomstig was van ShadowClan en stevig rook naar het woud. Kalm duwde hij zijn grote lichaam door de struiken heen en zag een wat jongere apprentice van zijn clan zitten, waarschijnlijk rond de tien manen. Binnen een paar stappen stond hij vlak bij haar en keek neer op haar gestalte. "Goedendag, my lady," begon de kater en glimlachte zoetjes naar haar. "Tigerpaw, daar heb ik nu toch het genoegen mee?" Oh, en de charmante toon in zijn stem droop er letterlijk van af.

Tigerpaw was alles dan lui, ze hielt van jagen en was ook de hele dag hiermee bezig. Ook vechten ging haar heel goed af, want onder haar onschuldig lichte uiterlijk lag zeker een laagje spieren. En hoewel ze zeker haar taken zou vervullen aan het eind van de dag, een aangedwongen gewoonte. Maar het was nog lang vandaag, ze had nog tijd genoeg. Want ja, ze had geen trainingen van een vaste mentor op het moment. De extra trainingen ging toch sneller voorbij. Haar ijzige blik stond hard en verveeld. Hmm, de geur was misschien nog niet zo dichtbij als gedacht. Met een sierlijke beweging stond ze op en schudde haar vachtje af. Rustig en koeltjes als altijd liet ze haar blik over het gebied heen glijden. Niks, nog steeds niks. Ze maakte een afkeurend klik geluid met haar tong en draaide weg. Terug naar de grenzen. Ineens hoorde ze een geluid en ze draaide zich weer om, haar staart krulde even. Wat inschattend keek ze naar de ander. Ze was op zichzelf gericht, egoïsties en kil in haar doen. Maar voor een ander kon ze zeker zijn wat ze wouden. En als iemand het moest zeggen; ze was een geweldige actrice. Bij de zoete glimlach kantelde ze haar fijne kopje even. Wat moest ze hiermee? Negeren? Nee, dan kon ze nooit meer iets van hem krijgen. Maar ze wou er ook niet op in gaan. Nee, ze wist het al. Ze zou onze kater eens wat moeite laten doen. En als hij niet wou, wat dan nog? Dan was ze weer van hem af. Tigerpaw zette haar charmante glimlach op. In haar blauwe ogen lag iets uitdagends. ‘Dat heb je zeker’ antwoorde ze nog voor ze weg sprong. Met haar behendige passen en lange poten was ze zeker snel. Ze was benieuwt hoe groot de ander zijn uithoudingsvermogen was.