For the first time doing this alone! [Open]

Enthousiast was de jonge, zwarte kater het Windclan-kamp uitgelopen en hij keek met, wat wel leken glinsterende, ogen om zich heen. Dit zou de eerste keer zijn dat hij als warrior het kamp uit zou gaan, en als warrior zou gaan jagen voor zijn clan. Hij snoof de frisse lucht op, en er ging een rilling door hem heen door de kou die leaf-fall met zich meebracht. Niet ideaal, maar toch, het was nog geen leaf-bare. Hij had er één keer een meegemaakt, en was er meteen van afgeschrikt. Het was zo koud geweest! En die witte sneeuw was zo opmerkelijk... Ravenbreeze knipperde eventjes en keek om zich heen, een glimlach vormde op zijn gezicht. Hij draaide zich om, en besloot een kant op te gaan waar hij nog niet vaak geweest was. Met grote stappen liep hij door de velden heen, met die hoge bruine grassprieten. Hij leek wel op te gaan in zijn omgeving, ook al had hij een zwarte vacht. Net toen hij besloot dat het tijd was om voor prooi te gaan zoeken, hoorde hij wat, en het klonk niet als een prooidier.

Open! Feel free to join :3

Totaal verward strompelde de donkergrijze poes wat rond. Na de klap van de monster had ze wel eens dit soort momenten, dat ze verdwaast rondliep, geen idee waar ze was, wie ze was en waarom ze er was. Dit was een van die momenten, ze zag totaal niks. Alleen waas, en haar hoofd bonkte, en hinkend struikelde ze over iets, waarna ze vol op haar gezicht belandde. Ze begon te huilen, heel erg hard, waarna ze met wijd opengesperde ogen om zich heen keek en met haar poten door de lucht zwierde. "When you wake, you shall have, all the pretty little horses." Zong ze zacht, terwijl er tranen over haar wangen rolden en ze opeens begon te gillen. "Monster!" Schreeuwde ze, en rolde op haar zij waar ze met leeggezogen, donkergroene ogen naar een zwarte schim staarde. "Laat me gaan!" Snikte ze, en sloeg haar poten over haar neus.

Ik moest gewoon x3