Panic attack

Onderwerp: Panic attack vr 20 jun 2014 - 23:22

Hij keek van de ene kant naar de andere. Ze waren overal. Aaaaah! In wilde paniek zigzagde hij tussen de naaldbomen heen, niet langer meer bewust van wie hij was en wat hij deed. Hij was een beetje verward, misschien een beetje te veel. En verwarde katten waren nu eenmaal sneller bang en in Never's geval eindige dat alleen maar met een klauw in het gezicht van de ander. Hij kon er ook niks aan doen! Hij was zo geboren! Hij draaide zijn kop naar een schaduw en schoot weg ervan, maar zag hierdoor de tak niet. Toen hij zijn kop draaide, liep hij zo tegen de dikke tak aan en kwam hij zo tot stilstand. Hij kreunde zachtjes, waarna hij zich door zijn poten liet zakken en even zijn ogen toekneep voordat hij ze terug opende en angstig rond staarde, bang voor alles op het moment. Angstig kroop hij naar achter, tot hij de sterke stam van de naaldboom tegen zijn staart voelde drukken, daarna zette hij zijn vacht dik, zijn ogen groot en zijn nagels in de aanslag. Zijn vacht rilde, zijn blik stond onzeker, maar ijs brandde als vuur door alles heen, zoals altijd.

Onderwerp: Re: Panic attack za 21 jun 2014 - 0:15

Zijn buddy was ineens gestoord geworden! Tall had geen moment geaarzeld en holde met een vastberaden gezicht achter de compleet uit zijn geest gegooide kater aan. Wat een vreemde situaties wist hij toch steeds in te belanden, maar ja, zolang Never het overleefde en weer beter werd was zijn missie geslaagd toch? Zijn vriend was er voor hem geweest bij zijn eigen gestoordheidsdag, nu was Tall er voor hem. Tenminste, als hij hem kon vinden. Never was alle kanten opgeschoten, en het was een van de meest onlogische sporen die Tall ooit gezien had. Toch bleef de apprentice stug doorgaan, en vond hem uiteindelijk. Alles aan hem straalde doodsangst uit, behalve de ogen. "Hey,"

- Ik kon het niet laten..

Onderwerp: Re: Panic attack za 21 jun 2014 - 0:22

"Hey," Hij sloeg zijn klauwen in de schors achter hem, zijn voorpoten tegen de harde boom aan. Zijn ogen groot van angst van de plotse kop. Maar al snel ontspande hij zichzelf en liet hij zijn poten terug zakken. Hij keek even naar de amberkleurige ogen en ontspande zich. "Hey...?" Zei hij op een aarzelende toon. De haren op zijn rug daalden weer. Hij ontspande zijn ogen, maar opeens vlogen ze terug open. "Ze zijn er nog Tall, hou je klaar voor de aanval," Hij zette zijn haren overeind en drukte zichzelf tegen de grond aan, waardoor de wonde op zijn achterhoofd duidelijker werd. Een bloedvlek werd met de tel groter en groter, dit ging niet goed voor hem, maar dat besefte hij zelf niet. Te ver in zijn dwaasheid om nog logisch na te denken.

Onderwerp: Re: Panic attack za 21 jun 2014 - 0:26

Tall keek met rustige ogen naar zijn vriend, hij voelde zich, gezien de situatie, merkwaardig kalm. Een paar straaltjes bloed liepen over zijn gezicht, en bloeddruppeltjes vielen zacht op de grond. Toch voelde Tall nergens angst of ook maar iets in die richting, Never zou hem nooit pijn doen, in ieder geval niet met opzet. "Never," Mauwde hij kalm, maar ferm, "Waar? Want ik zie ze niet," Zou dit doordringen in zijn vriends' hoofd? Hopelijk wel, praten was alles wat Tall op het moment had, een gevecht zou voor beiden verschrikkelijk aflopen.

Onderwerp: Re: Panic attack za 21 jun 2014 - 1:24

"Never," De kalmte in zijn stem was raar voor hem. Waarom zo kalm, dat kon niet! Ze waren zelfs al het kamp binnen! Waarom was Tall daar niet bezig met die... euh... Medicine cat! "Waar? Want ik zie ze niet," Hij keek even rond en tot zijn verbazing had Tall gelijk. Want er was niks en dat er was waarschijnlijk ook nooit iets geweest. "Maar in het kamp!" Zei hij toen hij nogmaals rondkeek. "Daar was er één! Eén uit het gevecht!" Hij zette zijn haren terug op. "Ze gaan Aury pakken!" Hij gromde zachtjes en paniek raakte hem hard. "We moeten haar vinden!" Niemand zou haar pijn doen, niemand zou haar ooit een haartje mogen kraken, dan zouden ze dood zijn. Dood.

Onderwerp: Re: Panic attack za 21 jun 2014 - 12:35

Tall kwam heel langzaam wat dichterbij, en knikte heel rustig toen Never hem vertelde waar de katten dan zouden zijn. "Die waren er inderdaad bij," Mauwde hij rustig, "Maar ze horen bij ons," Het klonk allemaal zo simpel, maar Tall wist dat dat helemaal niet zo was, misschien waren er wel katten die de clan zomaar zouden verraden. "En je weet dat ik altijd je zal blijven helpen met Aury beschermen," Vervolgde Tall, waarna hij ging zitten. Dit kon nog wel even gaan duren.

Onderwerp: Re: Panic attack zo 22 jun 2014 - 13:32

De kater kwam dichter en knikte. Nevermind staarde hem even aan voordat hij terug even naar links en rechts keek. Ze konden komen en ze zouden haar grijpen. Nee! Nee! Dat mocht niet gebeuren! "Die waren er inderdaad bij," Zie je wel! Hij was niet gek geworden! Ze waren er inderdaad bij, zelfs Tall zei het! Hij boorde zijn nagels in de grond en gromde even, duidelijk boos en klaar om te vechten. "Maar ze horen bij ons," Een schok trok door hem heen en even staarde hij niet-begrijpend naar de tabby voor hem... Maar... Nee! "En je weet dat ik altijd je zal blijven helpen met Aury beschermen," De blauwzwarte kater kneep zijn ogen dicht en knikte, zijn kop laaghangend en zijn nagels borend in de met naald bedekte bodem. Maar langzaam schudde hij zijn kop en opende hij zijn ogen terug. "Iedereen..." Begon hij moeizaam. "Waarom... Kende ik niemand?" Zei hij op een verwarde hoge toon. "Waarom brengen ze mij naar hier? Naar een plaats waar ik niemand ken?" Hij keek met angstig grote ogen naar de kater, hij snapte er niks meer van.

Onderwerp: Re: Panic attack zo 22 jun 2014 - 18:35

Tall knikte heel rustig toen Never langzaam praatte. "Relax," Mauwde hij, "Je hebt een klap op je hoofd gehad, vandaar de wond, waarschijnlijk heb je een flinke hersenschudding. Als je mee teruggaat kan het onderzocht worden," Tall praatte rustig, Never was op het moment onberekenbaar. Hij had geen zin in een onnodig gevecht met zijn buddy.

Onderwerp: Re: Panic attack ma 23 jun 2014 - 10:52

De tabby knikte even naar hem en Never staarde hem niets begrijpend aan. Wat? "Relax," Zei de kater. Relax? Hoe kon hij nu relaxen wanneer het kamp vol zat van de katten die hij niet kende of zelfs katten die hem en zijn buddy hadden aangevallen? Dan kon je toch niet rustig zijn? Wat dacht hij wel niet? Hij liet even een angstige grom horen, een beetje bang. "Je hebt een klap op je hoofd gehad, vandaar de wond, waarschijnlijk heb je een flinke hersenschudding. Als je mee teruggaat kan het onderzocht worden," Never schudde langzaam zijn kop en liet daarna heel traag zijn poot langs zijn kop gaan. Toen hij de poot terug haalde, deinsde hij geschrokken naar achter. Zijn klauw zat nu al onder het bloed… Hij staarde er even naar en daarna keek hij even naar Tall… De pijn in zijn kop was tot nu toe zo troebel geweest dat hij het had genegeerd. En nu? Kon hij het nu negeren? Hij keek even van zijn poot naar de amberkleurige ogen van zijn maatje en knikte langzaam. Zijn cyaanblauwe ogen gleden van zijn lichaam. "O… Ok… E…" Zei hij op een trillende toon. Hij slikte even, zijn mond was zo droog. Langzaam knikte hij en liet hij zijn ogen langs de bomen gaan, alsof hij weer waanbeelden zag.

Onderwerp: Re: Panic attack za 8 nov 2014 - 19:21

De ander leek alleen maar verwarder te worden door zijn woorden, maar na een tijdje streek hij toch uit ongeloof met zijn poot langs zijn hoofd om alleen maar meer te schrikken van het bloed dat erop te vinden was. Tall keek hem sceptisch aan, zou hij hem dan nu geloven misschien? He better, want het begon toch wel wat koud te worden hier zo lang stil te staan. "O… Ok… E…" Tall knikte rustig, en stapte heel voorzichtig een paar stapjes dichterbij. "Kom je mee dan?"

Onderwerp: Re: Panic attack ma 10 nov 2014 - 19:10

De kater knikte, maar zijn haren rezen enkel overeind. Hij zette een stap dichter en ookal wist hij wie tegenover hij stond, zijn spieren waren zo scherp aangespannen dat hij zichzelf niet echt kon ontspannen op het moment. Hij kon enkel als een verdoofde toekijken hoe hij naderde, hem wilde aankijken, maar zijn ogen meden zijn blik, hij keek enkel angstig rond, bang voor alles wat hem zou kunnen pijn doen. Hem en Tall. "Kom je mee dan?" Hij slikte even en keek hem aan, met grote ronde ogen. Zou hij dat wel aankunnen?

Onderwerp: Re: Panic attack ma 10 nov 2014 - 19:34

Misschien was het niet zo aardig van hem, maar kom op, het kon toch allemaal wel wat sneller? Aangezien Tall een redelijk geduldige kater was had hij de ander nog niet op de kop geslagen en meegesleept, maar dat betekende neit dat hij het niet wilde doen. In plaats van het te doen wachtte hij echter geduldig, en keek verder naar Never. "Het komt goed," Beloofde de kater, "Je kan weer naar Aury," Zou hij zich Aury herinneren? Vast wel, die was misschien nog wel belangrijker voor Never dan Tall, en ergens maakte hem dat heel leeg voelen. Awkward.

Onderwerp: Re: Panic attack ma 10 nov 2014 - 19:44

De kater voor hem had geduld, meet dan dat hij voor zichzelf en voor een ander had. Dat was iets waarin ze waarschijnlijk wel veel verschilden, heel veel. "Het komt goed," Hij keek met hoopvolle ogen naar zijn maatje, ogen van vraag, ogen ven belofte, ogen die ooit zo vriendelijk nar hem had gestaan. "Je kan weer naar Aury," Bij die naam wipten zijn oortjes weer en keek hij hem aan, waarna hij overeind kwam en vooruit trippelde, hij had zijn troefkaart gebruikt en dat was duidelijk.

Note:: Nawh <'3

Onderwerp: Re: Panic attack ma 10 nov 2014 - 19:56

Het werkte, en ook al was het niet echt awesome dat chicks voor buddies gingen was het wel leuk om te zien hoe leuk Never de poes vond dus zette Tall zich eroverheen en liep naast hem naar het kamp. De weg was niet te lang, maar toch bleef hij voorzichtig lopen en vooral niet te snel want het laatste dat ze wilden was dat de kater weer om zou draaien en weg zou rennen.

Onderwerp: Re: Panic attack ma 10 nov 2014 - 19:58

Ze stapten zij en zij en hij voelde hoe de warme pels van zijn buddy tegen de zijne streek. Zijn warme pels, de pels van Tall, de enige die zo dicht bij hem mocht komen. Hij en Aury. Ja, de enige... Maar misschien was Tall toch dat ietsje specialer. daarom stopte hij opeens absurd en staarde hij enkel naar de grond, niet goed wetend wat dat gevoel was dat hij nu voelde...

Onderwerp: Re: Panic attack ma 10 nov 2014 - 20:09

De ander stopte ineens, en Tall spande meteen zijn spieren in de aanslag om achter hem aan te rennen als hij wegrende. Hij was er klaar voor maar.. Never rende niet weg! In plaats daarvan bleef hij rustig staan en leek het allemaal juist redelijk rustig te blijven. Zijn ogen keken de ander vragend aan, maar hij bleef stil, Never moest de tijd krijgen normaal te worden en hij wist niet wat zijn stem zou doen.

Onderwerp: Re: Panic attack