Donkere wolken vormde zich boven haar. Ouzelpaw keek omhoog, met een nadenkende blik. Zou het gaan regenen? Who knows. Leafbare kwam er weer aan, yippy-ya yee. De poes had nooit last van de seizoenen, maar zodra het weer kouder werd betekende dat lege magen. Dus besloot de apprentice alvast te jagen. Dat het al schemerde, maakte niet uit. Ze was toch actiever s'nachts. Na een eindje wandelen kwam ze een zwarte poes tegen. Fawnstep. Dochter van de deputy, met een niet geplannend nest, toch? Ze zag er niet al te vrolijk uit. Maar wat wil je, met zo'n leven? Ouzel ging voor haar staan, en keek haar enkel aan. Wat moest ze doen? Met een verveelde blik observeerde ze. Uiteindelijk ging ze zitten, en keek de warrior strak aan. "Dus," Ze was niet van plan vrienden te maken. Ze was niks van plan. Maar Fawn was werkelijk een zielig hoopje kat.