You're coming with me [Tallpaw]

De droom was vredig en rustig, perfect om een goede nacht mee te slapen, nu was het niet echt nodig om zo lang door te slapen want hij was er gister vroeg ingedoken. Ace had weer tegen hem gebitst, en Tall had dus echt geen zin om hele gesprekken met zijn mokkige vriend te moeten voeren als hij wilde gaan slapen. Dus was hij allang in slaap geweest toen zijn buddy erbij was komen liggen. Dat wil zeggen, het leek zo, eigenlijk had hij niet kunnen slapen tot de kater bij hem lag, en toen was hij al snel in slaap gevallen. "Tallpaw, wordt wakker en kom naar buiten," Zijn oren bewogen, en het duurde even voor de woorden doordrongen. Zijn borst werd even een lik gegeven, en toen sprong de apprentice op. Het was koel, wat hem meteen wakker maakte, en een wazige zon leek in de verte te schijnen, nog voor de dawn patrol. De kater die hem geroepen had was Nightspark. "Wat is er?" Vroeg hij, nieuwsgierig, terwijl hij naar de ander toeliep, en toen gaapte. Het was echt heel vroeg.

De grijns maakte veel goed, het was namelijk best vreemd om zo vroeg in de ochtend je bed uit gesleurd te worden nog voor het überhaupt licht was. Het feit dat zelfs Nightspark glimlachte maakte dat de kater er een klein beetje vertrouwen in kreeg. "Ik ga een reis maken naar Highstones, vanwege wat persoonlijke problemen. Ik heb aan Innerghost gevraagd of ik je mee mag nemen, aangezien het wel een goede ervaring voor je zal zijn. Dus zodoende ga je met mij mee op pad, of je nou wilt of niet," Het laatste maakte de kater even kort grijnzen. Oke, dit klonk goed! Heel goed. Hij moest zijn best zelfs doen om niet heel hard omhoog te springen en het hele kamp wakker te juichen. Eindelijk eens verder dan zo dichtbij! Het moest wel te zien zijn in zijn ogen, maar zijn houding bleef rustig. "Gaaf," Wist hij alleen uit te brengen, zijn stem vol met enthousiasme, maar wel zacht om niemand wakker te maken.

Hij was nog steeds te luid, dat was te zien aan de 'happy' face van Nightspark, en zijn mooie woorden. "Ashdrizzle weet hier niets vanaf en dat wil ik nog even zo houden," Tall knikte en sloot meteen zijn mond. Hij zou zwijgen als het graf, zo stil dat niemand hem zou horen, behalve dan soms Nightspark misschien, zo nu en dan, als hij hem maar niet zou vermoorden als hij wat zei. "We vertrekken meteen, ik wil zo min mogelijk tijd verspillen. We jagen onderweg wel," De apprentice knikte, niet echt onder de indruk van de vrolijkheid van de ander, dit zou leuk worden! Waarom zo enorm teneergeslagen. Vrolijk sprong hij naar voren en brak al meteen zijn belofte om stil te blijven, al was het deze keer al een stuk zachter dan de eerste keer. "Fine by me Sour Wolf," Grinnikte hij, en keek er te vrolijk bij voor de ander om de belediging te erg op te vatten. Hij had het er tenslotte zelf naar gemaakt.