Just piss off

De zwarte kater rende door het bos. Hij had al dagen geen goede beweging gehad, omdat hij alleen maar rondgeslenterd, in de hoop Lightleaf te zin. Zijn spieren hadden doorgegeven dat ze dat niet bijzonder prettig vonden. En ja, hij wist dat hij een goede conditie op moest bouwen. Conditie was altijd handig. Dus rende Hate door het BloodClan territorium, hopend dat niemand hem zo zag. Tot nu toe had hij geluk gehad. Er was niemand in de buurt geweest -althans, dat dacht hij. Hij vertraagde zijn pas. Licht hijgend snoof hij de lucht op. Muis. Zijn reuk had zich de laatste tijd flink ontwikkeld, ondanks dat hij geen training had gehad. Zachtjes draaide hij zich om. De wind woei zijn kant op, wat betekende dat de muis hem niet rook. De kater ging in sluiphouding staan en liep stilletjes naar zijn prooi toe. Toen hij minder dan een staartlengte van hem af was sprong hij op. De muis trok met een ruk zijn kopje omhoog, nog net op tijd om zijn dood in de ogen te kijken. Hate grijnsde en sprong op hem. Met een beet in het nekje was het diertje dood. Triomfantelijk liep Hate verder. Hij was het jagen nog niet verleerd. Na een paar passen stond hij stil, groef met zijn poten in het zand en legde daar de muis in. Vervolgens schoof hij er wat bladeren overheen. Die muis zou hij zo meteen wel ophalen.
Hate snoof. Hij rook een konijntje, die niet ver bij hem vandaan was. Hij spitste zijn oren en hoorde geritsel. Was dat het konijn? Hij volgde de geur. Een eindje verderop zat een pluizig bruin konijn tussen de varens. De kater sloop naar het diertje toe. Jammer genoeg brak er een takje links van hem en het konijn keek op. Nee! En weg was het beestje. Wie of wat het konijn ook weg had gejaagd, die zou ervoor boeten. Met een boze blik keek Hate rond. Hij haatte dit soort situaties. Waarom overkwam dit hem altijd?


{+ Eerste post voor Cherish}

Terwijl hij wind om zich heen keek ving de zwarte kater een geur op. Kittypet. Zijn ogen flitsten heen en weer, op zoek naar de andere kat. Voor hem verscheen een grijze tabby poes. 'Goedenavond,' giechelde ze. Hates oren gingen naar achteren en hij siste. Hij haatte het om uitgelachen te worden, en zeker door een Kittypet. Na een paar seconden liet hij zijn boze houding varen en bekeek haar eens goed. De poes had helder blauwe ogen en een donker-met-lichtgrijze vacht. Ze likte aan haar voorpoten, die ze over haar kop haalde. Tsss. Zeker weten een zwakke Kittypet. Niemand anders doet zo. Hij grijnsde. 'Goedenavond,' reageerde hij. 'En wat brengt een jonge, zeer onaantrekkelijke poes naar een plaats als dit, waar ze een arme kater -een leerling nog wel!- verstoort met het jagen?' Het sarcasme droop van zijn stem af en in zijn ogen was niets dan ingehouden woede te zien. Hij knipperde en begon langzaam rondjes om de poes te lopen. Ze was oud genoeg om een Warrior te kunnen zijn. 'Weet je wel zeker dat zo'n oude poes als jij het tegen zo'n jonkie als ik op kan, Kittypet?' Hij legde nadruk op het laatste woord, om duidelijk te laten zijn wat hij van Kittypets vond. 'Over het algemeen zijn Kittypets redelijk zwak. Zeker van iemand op leeftijd.' Ja, dit was leuk. Dit maakte het konijn helemaal goed. Niets was zo verfrissend en opbeurend als een lekker potje pesten. Hates staart zwiepte heen en weer. 'Ach, wat onbeleefd. Ik ben mezelf helemaal vergeten voor te stellen. Men noemt mij Hate. Maar oude poezen mogen mij ook wel...' Hij dacht na. 'Heandriyque, of als ze het aandurft, Hans noemen.' Hij grijnsde. Ja, goede namen. In gedachten gaf hij zichzelf een schouderklopje.

De poes sprak op een deftige toon. 'Goed dan, heer Heandriyque. Wat brengt zo'n jonge heer naar het territorium van de mensen? Dat is iets wat deze kattin op leeftijd zich wel afvraagt.' Hate keek haar met samengeknepen ogen aan. Wat ging haar dat aan? Hij liet een stilte vallen. 'Ik denk niet dat jou dat aangaat,' zei hij met een kakkerige stem. Zijn ogen flitsten heen en weer. 'Wat mij meer interesseert, is waarom jij hier buiten bent.' In feite maakte het hem niet uit of dat nu was omdat ze was weggejaagd of omdat ze gewoon geen leven had en hem wilde lastig vallen.
Hij lichtte zijn voorpoot op en begon hem schoon te likken. Het eerste wat hij proefde was modder. Gatver. Zijn bekje vertrok. Maar omdat het toch schoon moest, bleef hij likken. Ondertussen keek hij de poes voor hem schuin aan. Toen hij klaar was ging hij verder met zijn andere poot.

Ineens knalde er iets tegen Hates flank aan. Hij verloor zijn evenwicht en viel opzij. Met een woedende grauw stond hij op en keek naar de boosdoener. Het was nog een Kittypet. Oh StarClan, sta me bij. Dreigend ging hij boven de andere kat staan. Zijn ogen boorden in die van de ander en hij zorgde ervoor dat zijn blik haar niet ontging. 'Wat is er zo leuk aan een arme BloodClan kat om te gooien?' gromde hij. Na nog een dreigende blik ging hij zitten en ging verder met zijn poot schoon te maken. 'Leren ze jullie niets over manieren ofzo?' Hij likte aan zijn poot en veegde hem over zijn kopje. Het bleef even stil. 'Het niveau daalt hier met de seconde,' merkte hij uiteindelijk op toen hij klaar was. Hierbij keek hij van de ene poes naar de ander. 'En met wie heb ik nu weer het genoegen?' De minachting in zijn stem was groot. Hier had hij echt geen zin in.

OOC: Yeah, sure! Hoe meer zielen, hoe meer vreugd c:

Hate zag hoe de andere kat bang naar hem keek en begon te stamelen. 'Ik-ik-ik ben Muzzle.' Oh, waarom hadden Kittypets altijd zulke stomme namen? Hate siste boos naar de kat. 'Oké, leuk. En nu wegwezen.' Opeens haalde de grijze poes uit met haar poot en sloeg hem tegen zijn neus. Voor een moment keek de zwarte kater met beide ogen naar zijn neus, zag bloeddruppels en richtte zijn blik weer op Muzzle. 'Nu grijns je niet meer, hè,' zei de poes. Hate rolde met zijn ogen. 'Nee, en jij zo meteen ook niet,' reageerde hij. Zijn ogen spuwden vuur. Hij kwam dreigend op haar af en drukte haar met één poot tegen de grond. Met de ander veegde hij over de neus van Muzzle. Vervolgens kraste hij over haar oren. 'Flikker op.' Zijn stem klonk dreigend. Als die kat slim was rende ze weg, zoals Kittypets horen te doen. Als ze niet zo slim was -en te oordelen aan wat hij net gezien had was ze dat niet- bleef ze staan om te vechten. En te verliezen. 'Ik geef je één kans. Vlucht nu of vecht je dood tegemoet. Jouw keuze.'