Twolegs...

Onderwerp: Twolegs... wo 24 dec 2014 - 11:50

Met een kwade blik in haar gifgele ogen staarde ze naar het ding voor haar neus. Ze wist waar de twolegs ze voor gebruikten, het vermoorde muizen. Als een muis zijn kop tussen de twee klemmen stak, klapten ze dicht. Het nadeel was alleen als je er zelf in terecht kwam, dat ze net zo hard dichtklapten. Ze had hem bijna gemist, waardoor haar staart bijna geplet was door de klemmen. Met een geïrriteerde houding sprong ze boven op een hooibaal, haalde er strookjes hooi uit en gooide ze tussen de klemmen. Dat was genoeg aanleiding voor een hard snepgeluid terwijl de klem dichtsloeg. Ze dwong zichzelf de irritatie naar de twolegs te verbergen, waardoor de kalmte terug kwam in haar houding. Ze sprong weer van de hooibaal af en liep de schuur uit. Ze was eigenlijk op zoek naar muizen geweest, maar daar had ze meteen geen zin meer in. Ze liep een weiland in waar paarden liepen. Haar oren stonden ontspannen opzij en er lag een emotieloze blik in haar ogen. Haar houding was kalm en beheerst terwijl ze zich door roguegebied voortbewoog. Ze wilde net weer aan de andere kant van het weiland onder het draad door kruipen toen iets haar aandacht trok. Ze deed haar bek een stukje open, rogue. Alert keek ze om haar heen wie haar gezelschap kwam houden.

[Amare]

Onderwerp: Re: Twolegs... wo 24 dec 2014 - 15:27

"Bah!" Spuugde Amare toen de muis voor haar poten wegschoot. Ze snoof de lucht nogmaals op, op zoek naar een nieuw spoor van prooi. Zelf was ze nooit zo'n goede jager geweest. Sinds de dood van haar vader heeft ze voor zichzelf gezorgd, en was een tijd lang gedwongen geweest Kittypetvoedsel te eten. Amare slikte toen ze de vieze smaak van de droge brokken weer in haar mond kreeg. "Nooit weer" Dacht ze huiverend. De poes schudde haar kop warrig heen en weer en trippelde zachtjes over een door een twoleg-aangelegde zandpaadje. In de verte hoorde ze gedempt geblaf van honden, vieze schurftige beesten dat het waren. Uit ervaring wist ze dat de honden nog niet los liepen. Maar hun Twoleg zal ze snel loslaten. De gevlekte kattin zuchtte diep nadenkend waar ze prooi zou kunnen vinden. De honger die haar al enkele dagen voortjoeg lieten haar geloven dat ze zelfs een paard op zou kunnen. "Paarden" Spuugde Amare. Misschien wel net zulke hersenloze wezens als honden. Plots schoot haar iets te binnen. In de weides liepen vaak veldmuizen rond. Misschien kon ze daar wel wat van meepikken. Zachtjes draafde ze richting de weide waar we soms op veldmuizen joeg, maar iets trok haar aandacht. Ze stak haar neus in de lucht en een scherpe, verse en prikkende geur van Kittypet dook haar neusgaten in. Toen zag ze de kat van wie de geur afkomstig was. Het was een oude poes die naar Amare's mening te zwak was om zich te kunnen verdedigen. Zachtjes sloop ze eropaf, maar tot haar grote schrik keek de poes om, met een alerte blik in haar ogen. "Hallo" Zei Amare alert. "Wat is het een mooie dag om te jagen, is het niet?" Ging ze met een schijnheilig tikje verder, terwijl ze de poes met een verwachtingsvolle glinstering in haar ogen aankeek.

Onderwerp: Re: Twolegs... zo 28 dec 2014 - 17:50

De blik in haar gifgele ogen kruiste die van een jonge poes zo snel ze omkeek. Kalm draaide ze zich om naar de rogue en ging zitten. Ze sloeg haar staart om haar middel terwijl ze de kattin beheerst opnam. Het leek alsof ze niet voorbereid was als de poes haar probeerde aan te vallen, maar schijn bedroog. Haar spieren waren iets gespannen onder haar lijf, te weinig om te kunnen zien, maar genoeg om een stap opzij te doen waardoor ze haar zou missen. “Goedemorgen jonge kattin.” Haar stem droeg geen emotie mee, maar je kon horen dat het een stem was van een kat die geen tegenspraak duldde. “Het is inderdaad een mooie dag om te jagen ondanks leaf fall.” Ze had de schijnheiligheid allang opgemerkt, ze deed gewoon alsof ze het niet gemerkt had. Ze moest alleen niet te ver gaan, want dan kon ze zeer onaangenaam gezelschap worden. “Jammer dan de twolegs meteen mijn jaag lust hebben bedorven door zo’n irritante muizendoder in een schuur te leggen.” Ze trok even geïrriteerd met haar oren, maar voor de rest bleef ze doodstil zitten. “Ik kan niet zo goed tegen de stommiteit die twolegs soms zo duidelijk tentoon kunnen spreiden alsof het de normaalste zaak van de wereld is.” Er stond een kalm grimasje rond haar lippen terwijl ze dat zei. “Maar dat zal wel nooit veranderen.” Ze peilde de kattin nog steeds onopgemerkt, maar wel zo dat ze niets zou missen van wat de rogue deed.

Onderwerp: Re: Twolegs...