Nothing wrong with being optimistic! +Snowcrystal

Met vrolijke pasjes danste de optimistische poes door het territorium, naar de rivier. Een optimistisch deuntje was in haar hoofd blijven hangen, en zachtjes begon ze die te neuriën, totdat ze bij de rivier aan was gekomen waar ze op de oever plofte. Ze stopte met zingen, en dook in een diepe jachthouding, waarna haar ogen de rivier afspeurden naar vis. Met een enorme sprong vloog ze door de lucht en schoot als een pijl het water in, waar ze een paar seconden bleef. Maar een paar seconden later kwam ze naar boven met een joekel van een vis in haar bek, die ze aan de kant legde, waarna ze weer door haar poten dook. “Come on,” Fluisterde ze, de glimlach op haar gezicht was nog steeds niet verdwenen. Uit het niets sprong ze weer, en schoot weer als een pijl het water in, waar ze een tijdje onderwater bleef. Ze bleef wel heel lang onderwater, haar longen wilden lucht, maar de stroming werkte niet mee en spartelend probeerde ze boven te komen. Toen ze na een trap tegen een steen aan naar boven werd gelanceerd, schoot ze grijnzend bovenwater en zwom met twee spartelende vissen in haar bek naar de oever, waar ze die naast een andere vis legde. Met een ruk draaide ze zich weer om naar de rivier toen een grote vis verscheen, wel een stukje verder. Hij was enorm, en Yarrowfrost moest en zal hem vangen. Precies op het juiste moment sprong ze, en schoot ze door de lucht op de joekel van een vis af, maar wat ze niet had gezien was dat er een kat op een steen midden in de rivier zat. Met een knal klapte de poes tegen de kat aan, en ze klapten samen van de steen af. Yarrowfrost sloeg de vis de lucht in. “Vang hem!”

_{Haar witte pootjes bewogen haar even het kamp uit. Ze wist dat haar kleintjes in goede poten waren en ze even een wandeling kon gaan maken. Ze vond het heerlijk om zo door te kunnen gaan met haar leven. Ze was trots op elk kleintje dat tegen haar aan lach e ook het kleine katertje wat ze zonder te twijfelen onder haar hoede had genomen. Dit was echt zo'n dag waarin ze zin had om iets te doen voor haar Clan en voor een keer haar eigen maaltijd terug te brengen zodat ze die kon delen met haar kittens en wellicht wel meer kittens. Ze vond het niet erg om te delen of op de kittens van anderen te passen. Maar zolang haar grote zwartwitte neef vast zat in het kamp had ze het niet gedurfd om weg te gaan, maar ze had gehoord dat de kater weer eens de benen had genomen dus ze greep haar kans om even wat te doen.
Zodra ze stilstond schudde ze haar vacht op en bleef staan in een windvlaag. Een aanblik en ze zag eruit als een krachtige en trotse warrior terwijl ze eigenlijk veel meer was dan dat. Ze was een trotse moeder van vele warriors die nu deel waren van de Clan, en zelfs nu ze haar hart aan een ander had gegeven kon ze zich niet beter voelen. Ze hield van al haar kittens, wie hun vader ook was. Diep van binnen zou de Moonstripe nooit vergeten, hij was degene die haar voor het eerst had meegenomen in een wereld vol schoonheid die men liefde noemde. Ze kon er niet over twijfelen dat het liefde was dat ze gevoeld had maar nu had ze het opnieuw gevonden binnen haar eigen Clan. Highfive kon geen betere partner zijn om aan haar zijde te leven. Hij maakte haar gelukkiger dan wie dan ook en ze wilde hem nooit meer kwijt. En zelfs al zou zij sterven dan zou ze hem weer opwachten zodra het zijn tijd was.
Gespetter deed haar opkijken en meteen sprong ze weg van haar plek en rende naar de bron van het geluid voor ze slippend tot stilstand kwam, opkijkend naar de vis die door de lucht vloog en de stem die erbij sprak. Haar oren vlogen plat op haar op en ze zette zich in een keer af om de vis in de lucht vast te grijpen. Zodra ze weer stond drukte ze hem tegen de grond en doodde hem met een snelle beet. ''Tadaa!!'' Zei ze met een lachje en keek nu pas even goed naar degene die aan het jagen was.}

Gelukkig, gelukkig was de poes niet boos geworden. Met grote ogen staarde de tortie naar de vliegende, enorme vis. "Tadaa!!" Zei de sneeuwwitte poes, en iets te blij stuiterde Yarrowfrost op een steen op en neer. "Jaa je hebt hem!" Met een enorme duik sprong ze in het water en begon te lachen. Ja! Ze had de grootste vis die ze ooit had gezien gevangen! Nou soortvan dan, want de witte poes had haar wel geholpen. Blij krabbelde ze op een steen, maar gleed uit waardoor ze hard met haar hoofd erop knalde. Ze begon te schaterlachen, en gleed weer het water in, waar haar longen volliepen met de koude vloeistof. Hoestend, kuchend en hard lachend kwam ze boven water, en staarde naar de poes die de vis voor haar had gevangen. "Haai!" Vervolgens zwom ze een rondje om de kat heen, en kwam opeens weer boven water met een enorme grijns. "Octopus!" Giechelde ze terwijl ze golfachtige bewegingen maakte. "Blub blub blub," Lachte ze terwijl ze langzaam onderwater verdween.

Flut

_{Ze staarde met haar twee heldere blauwe ogen naar de poes met een grijns rond haar snuit geplakt voor ze met haar pluizige staart zwiepte. ''Tuurlijk heb ik hem, kan nog wel vangen hoor.'' Sprak ze lachend en schudde haar pels even op voor ze wat meer naar de rivier stapte. Ze was sowieso niet van plan er nu zelf helemaal in te duiken gezien haar kleine kittens kou konden vatten door haar natte vacht. Ze keek even bezorgd naar de poes zodra ze tegen de steen klapte en zette een pas haar kant op. ''Hey gaat het wel?'' Vroeg ze, wetend dat ze zelf net zoiets had kunnen doen, maar het gelach vertelde haar al genoeg. De spierwitte poes grinnikte zacht en schudde langzaam haar kop voor ze harder in de lach schoot. Ja het was ook waar dat ze al veel meer lachtte dan vroeger en dat was voor iedereen best wel positief. Ze kon nu ook gewoon praten met iedereen, al kon ze haar angsten rondom haar neef bij niemand kwijt. Stilletjes ging ze op de rand van de oever zitten en staarde naar beneden waar de poes was weggezakt met een geamuseerde blik in haar ogen. ''Zeg je moet nu niet alles wegjagen hier, ik wil ook nog iets vangen vandaag.'' Plaagde ze zacht en liet zich verder zakken tot ze lag op de rots.}