Bunny
462
Afwezig
| |
|  Onderwerp: Monologue  za 25 okt 2014 - 16:11 | |
| De rosse kit liep doelloos rond in de nursery. ze verveelde zich vreselijk. Bright en Silent lagen te slapen. Maar blijkbaar was er wel iemand wakker. De rosse kitten liep meteen op de queen af, met een vrolijke glimlach om haar lippen. Ze knikte ter begroeting en ging zitten.
~Kort en redelijk flut x'D |
|
58
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Monologue za 25 okt 2014 - 16:32 | |
| Met een tevreden twinkeling in haar ogen staarde ze naar de slapende kittens en queens in de nursery. Haar eigen zoontje lag er ook tussen. De sfeer in de nursery was altijd fijn, en de andere queens met hun kittens waren een gezellig gezelschap. Het enige moment wanneer ze zich miet thuis voelde in de nursery was wanneer de vaders een bezoekje kwamen brengen. Haar overleden partner heeft de bevalling niet eens gehaald. Gelukkig kreeg ze steun van de andere moederkatten, iets waar ze StarClan dankbaar voor was.
Haar gedachtes werden onderbroken door een rosse kitten die haar vrolijk begroette en zich naast haar plaatste. "Hey daar," spinde ze terug.
|
|
Bunny
462
Afwezig
| |
| | Onderwerp: Re: Monologue za 25 okt 2014 - 16:38 | |
| "Hey daar", spinde de queen terug. Daykit knikte eens als teken dat ze haar begrepen had, en keek toen eventjes naar de jongere kitten die bij haar buik lag. Ze snorde eventjes zacht. Zei wou later ook kittens, maar wel véél later, als ze zo oud was als deze poes. Nu moest ze eerst nog apprentice worden, en dan trainen, en dan warrior worden, en ergens in de tussentijd zou ze ook een partner moeten vinden als ze kittens wou.. Alleen zou ze nooit in staat zijn om haar kittens lieve woordjes toe te fluisteren, om ze te berispen als ze iets fouts gedaan hebben of om ze een complimentje te geven als ze iets goeds gedaan hebben. ze zou ze niet eens namen kunnen geven..
|
|
58
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Monologue za 25 okt 2014 - 16:52 | |
| Plots bedacht ze zich dat dit de kitten moest zijn die niet kon spreken. Elke andere kitten had waarschijnlijk wel terug gepraat. Aan de ene kant vond ze het wel zielig voor de kitten. Het leven zal er vast heel anders uitzien met zo'n beperking. Aan de andere kant wist de kitten vast niet beter.
Ze zag hoe de oogjes van de rosse kitten vielen op haar slapende Forestkit. "Lief he," spinde ze warm. "Zo zullen jou toekomstige kittens er vast ook bij liggen later." Ze kon het niet laten even te grinniken.
\\Ook een beetje inspiratie-loos, sorry~ :'D\\
|
|
