Claiming this rabbit territory as mine {Open, Fight}

De witte vacht schoot geruisloos door de hei. Het grote lichaam ging volledig op in de kleuren van de bruine stengels, en niets of niemand kon hem zien. Royal was zojuist op het konijnenterritorium terecht gekomen, dit was de plek waar hij in Leaf-fall het liefste jaagde, omdat hier geen bomen stonden en er dus ook geen vervelende knerpende en krakende blaadjes op de grond lagen. Maar, hij werd het wel beu om iedere keer zo'n groot stuk te moeten lopen vanaf Bloodclan naar het konijnenterritorium, en hij wilde hier wel een plekje hebben. Dus was hij nu 'zijn' territorium aan het markeren met zijn geur en met klauwkrassen. Zo snel als hij kon rende hij voort, zodat hij voordat de maan opkwam een heel territorium had uitgezet voor hemzelf. Hij wilde macht, onderdanen, iets wat hij niet kon krijgen in de Bloodclan. Dus zocht hij het maar hier, bij de slappe clankatten. Hij had gehoord dat de katten van het konijnenterritorium de minst sterkste waren en pas nog een Member - hoe noemden ze dat? Krijger, Warrior? - verloren hadden. De kop van Royal schoot overeind toen hij merkte dat hij achterna gezeten werd. Hij dwong zijn poten nog sneller te rennen, en klom in een boom, voor zover hij had gezien was dit de enige in het territorium. De grote kater was bereid om te vechten voor zijn macht, voor zijn eigen gebied. Hij wilde dit goede gebied, waar volop konijnen waren en niet die vieze ratten die ze bij de Bloodclan hadden. Blazend keek hij naar beneden, wachtend tot de kat zich zou laten blootstellen aan hem.

+ Open voor iedere Windclan apprentice, warrior en high ranks. Er mag een serieus gevecht ontstaan dus meerdere katten zijn ook zeker welkom c:

De wind woei hard over het kale territorium. De zon stond hoog aan de hemel, maar gaf steeds minder warmte nu het leaf-bare werd. Maar de wind bracht meer mee dan alleen een koude rilling. De grote witte kater snoof nog eens, voor de zekerheid. Bloodclan. Hij zette meteen een sprintje in, want Bloodclan kwam niet zonder reden zo dicht bij de grens. e, aan de nabijheid te merken er zelfs over. Hij volgde het geurspoor en kwam bij een jonge, lichtgekleurde kater. Hij leek meteen door te hebben dat hij gevolgd werd want hij schoot meteen de enige boom in de wijde omgeving in. Whitelion gromde in zichzelf en bleef aan de stam staan. Als hij erin zou klimmen zou hij met zijn grootte en gewicht alleen maar in het nadeel zijn en de kat moest ooit naar beneden komen? Maar zelf had hij alle tijd van de wereld. Op zijn gemak ging hij zitten, en tuurde door de kale takken naar de Bloodclan kater. Hij zou het meteen aan zien komen als hij zou springen en met zijn snelheid met gemak op tijd kunnen wegspringen, zo dacht hij. Hij had niets te vrezen. De geur zou waarschijnlijk toch nog andere katten van zijn clan lokken, zodat ze hem samen in het nauw konden drijven.

Een grote witte kat verscheen onderaan de boom. Hij ging rustig zitten en keek naar Royal. De kater in de boom kneep zijn ogen dicht. Uit de boom gekeken worden, geweldig. Maar ook Royal maakte het zich gemakkelijk en hij knipoogde naar beneden, terwijl hij zijn grote lichaam op een tak liet vallen en hij lekker ging liggen. "What are ya doin', mate?" En met die woorden, liet hij zich één tak zakken. "You're on my territory. Didn't you see the marks?" Royal was geen rogue, maar kon een eigen territorium goed gebruiken. Hij trok zijn wenkbrauw op en grijnsde toen hij doorkreeg dat de andere witte kater niet omhoog kon klimmen. Great, hij had dit allemaal voor zichzelf. Deze boom. Tot hij doodging van de honger.