Feel the thunder raging through my heart {Futuresong}

I'm feeling invincible tonight
I'm alive
Take a look into my eyes
This time I'ma take you for a ride
I'm invincible tonight

Donkeren ogen straalde in het heldere maanlicht terwijl de grijze gedaante verder sloop. De maan een vreemde schijn gevend op zijn zilveren pels terwijl zijn staart laag bij de grond heen en weer zwiepte. Zijn zware poten brachten hem langzaam verder. Hij stak zijn neus in de lucht en dronk de geur op. Langzaam maar zeker herkende hij meerdere geuren van de andere clans. Wat niet meer dan logisch kon zijn gezien hij richting fourtrees liep. Maar toch trok hij zijn bovenlip op bij de stank en schudde zijn krachtige hoofd.

Had hij wel recht om zo te reageren.. De jonge warrior dacht aan zijn vader de kater die nog nooit tegen hem gesproken had. Maar woorden waren niet nodig. Hij had de Riverclan warrior er zo tussenuit gehaald. Het had hem bijna verpletterd zonder dat iemand het had kunnen zien. Zijn moeder was een verrader geweest. Ze had niet alleen hem gekregen van een smerige laaglevende riverclan kater maar vervolgens ook verdwenen. De clan die ze had moeten leiden tot in haar dood in de steek gelaten en hem daarbij. Als een hopeloze kitten zonder naam had ze hem in de steek gelaten. Wolverine.. Vernoemd naar een verrader. Wat was er nog meer nodig om pure woedde bij hem op te brengen.

Zachtjes gromde de kater en was van plan om zich om te draaien en terug te keren naar zijn kamp tot een beweging zijn aandacht trok. Sierlijk zwiepte zijn staart heen en weer terwijl hij richting de beweging stapte en grinnikte zacht. "Wel wat hebben we hier. Een Riverclan kat?" Spinde hij honend. "Yer a long long way from home." Grinnikte hij maar zijn ogen schoten open bij het zien van de poes. "Who.. are you.."

Verward keek ze van een afstand naar een kater die waarschijnlijk met zichzelf bezig was, het was donker maar haar zicht was echter nog perfect. En ze kon het zien, de Windclan kat leek precies op haar. Ja, je kon aan zijn structuur van zijn gezicht zien dat het een kater was en bij haar het tegenovergestelde, en toch, het leek net een tweeling. Haar ogen schoten open toen ze door had dat hij haar zag, ze wou wegwezen maar zijn stem... Het klonk zo vertrouwd. Hij begon wat bot maar had blijkbaar door waar zij ook mee zat, waardoor ze even haar kopje schuin hield. "Wie ben ik? Wie ben jij!" Ze wist niet waarom ze deze woorden uit sprak, wat dom! Maar ze was zo in de war... Haar hersens leken gewoon niet te doen wat zij wou.

Zacht gromde de kater zijn staart dikker en langzaam heen en weer slaand. Hij vertrouwde haar voor geen meter zelfs al zag ze er uit alsof ze zijn tweeling zus kon zijn de riverclan geur die aan haar plakte maakte hem nog voorzichtiger maar langzaam besefte hij zich wie deze poes was al liet hij het niet blijken. "Ik dacht dat normaal opgevoede katten eerst vragen beantwoorde. Zo te zien voed Riverclan zijn warriors niet op." Gromde hij gevaarlijk en stapte op haar af zijn staart nogsteeds zwiepend en zijn oren plat in zijn nek. "Mijn naam is Wolverinebite en laat me raden jij bent een kit van Stormfrost?" Gromde hij gevaarlijk en ontblootte zijn tanden.

Ze dacht dat ze haar oude zelf had opgesloten maar voelde de drang haar los te laten, deze kater werkte haar namelijk echt op haar zenuwen. "Ik dacht dat normaal opgevoede katten niet elke dag een dubbelganger tegen kwamen. Blijkbaar is Windclan niet zo normaal." Ze probeerde het zo netjes mogelijk te zeggen maar het lukte niet echt, maar na zijn vraag keek ze verward naar hem. "Mijn naam is Futuresong. En goed geraden, dat is waar. Ik weet alleen niet waarom je dat weet." Ze zorgde ervoor de verwarring uit haar gezicht te halen en normaal te kijken, maar haar brein was echter een grote zooi.

Een lach schoot over zijn lippen en hij stapte op haar af. "Ben je nou echt zo dom Futuresong?" Vroeg hij en likte zijn lippen even af. "Het is heel simpel." Hij sloeg met zijn pluizige staart. "Jouw pappie heeft mijn mammie gedekt en voila toen was ik daar." Hij grinnikte en keek neerbuigend op haar neer. "Your daddy made Hollystar his b*tch even before he got your mommy preggo now how does that feel? STill love your daddy?" Hij grinnikte en likte zijn lippen af. "Say hi to your big bro lil'sis."

Nee, ze was niet dom. Ze had ondertussen al lang door dat dit haar broer was, maar ze wou het gewoon niet geloven. Ze had nu echt door hoe zij vroeger was, wat ze anderen wel niet aandeed. Want ja, zelfde uiterlijk was blijkbaar zelfde gedrag? "Hou je bek. Daarbij noem ik jou liever niet mijn broer, hoewel het waar is. Maar een Windclan kater? Nah, bedankt." Spuugde ze, haar irritatie level hoog. Ze was trots op hoe kalm ze nog was vergeleken met hoe onkalm ze kon zijn.

Een grom gleed over zijn lippen terwijl hij haar richting op stapte en zijn nagels ontblootte. "Well yer gonan have to learn to live with it." Siste hij gevaarlijk en hief zn hoofd op. "Of ik maak je nu gelijk af ben je daar ook vanaf hmm?" Grijnsde hij langzaam en likte zijn lippen af. Haat stroomde door zijn aderen bij het zien van de kattin. Hoe kon ze zich vertonen alsof ze zo geweldig was. Voelde ze zich trots om de dochter te zijn van Stormfrost? Voelde ze zich soms te goed wetend dat zij hem wel had gekend en hij zijn vader nooit had gekend. Geen enkele kater ooit als zijn vader had kunenn nnoemen. Zelfs zijn moeder was verdwenen zonder hem ook maar iets van liefde te geven?

Geïrriteerd rolde ze met haar ogen na de woorden van deze kater die ze pas net kende, dus hij dacht dat omdat ze alleen maar 'verbonden' zijn ze gelijk met elkaar uit hoefden te hangen? Dacht het niet. "Mij afmaken hmmm?" Vroeg ze waarna ze glimlachte. Haar lenigheid zou haar helpen, ze zou hem simpelweg ontwijken en geen pijn doen. "Ga je gang." Ze wist echter niet waarom ze hem geen pijn wou doen... Waar sloeg dat op? Waarom? Ze háátte hem.

De kater begon te grijnzen terwijl hij zijn lichaam groter maakte en haar recht aanstaarde. "I never knew you Riverclan Mousedung were so suicidal." Grinnikte hij en stapte op haar af zijn klauwen glinsterend. "I'll destroy you." Mompelde hij. "And then i destroy your mother, your siblings. I'll destroy everyone close to him and then find him and destroy him. The one who destroyed me from the day I was made." Gromde hij en sprong op haar af klaar voor de aanval.

Ze grinnikte om zijn woorden, hij was wel hoog van zichzelf. Sure, voor hij haar familie had gevonden was hij allang afgemaakt door andere katten. "Suïcidaal? Naahhh..." Sprak ze voor ze soepel zijn sprong ontweek, haar kopje vol enthousiasme. "Just like a gameee..." Was alles wat zich in haar hoofd afspeelde, klaar om nog een klap te verwachten.

Een lichte grom gleed over zijn lippen starend naar de poes zijn ogen vernauwd. "Je ziet er anders wel aardig suicidaal uit Zusje." Spinde hij zacht en likte over zijn lippen en liep naar haar toe. "You see this all as a game hmm? One big game but guess what, I'm no gamer!" Gromde hij en schoot naar haar toe.

Ze negeerde al zijn woorden voor ze weer een sprong ontweek, waarna ze glimlachte. "Zo zwak. Wil zijn hele familie afslachten... Volgens mij ben ik hier niet degene met problemen." Ze bleef alert terwijl ze sprak, haar ogen goed gefocust op de kater voor haar die griezelig veel op haar leek.

Een grauw gleed over zijn lippen terwijl hij op haar af stapte zijn groene ogen gevaarlijk glinsterend. "They're not my family you little bitch." Siste hij zijn nagels in de grond drukkend. "To me you're just all fish eating fat idiots." Gromde hij zijn oren diep en laag in zijn nek terwijl hij zijn dikke staart heen en weer sloeg.

Ze grinnikte naar Wolverine, wat triest. "Oooooh come on! You can't deny the word family dude. It's the truth, it's the world. And if you can't understand the world either you do not belong in it either you are denying yourself." Ze keek de kater met een soort bitchy blik aan maar toch met hoop, dacht hij nou echt dat hij hun allen zou kunnen vermoorden?