To live in vanity

Zijn blauwe blik staarde wat verveeld richting de kamp uitgang. Het was nog maar net zonhoog, maar alsnog had de kater al de dingen gedaan die hij eventueel kon doen om de Clan te helpen. Hij was al gaan jagen, en had een buit welke bestond uit twee duiven terug mee genomen naar het kamp. Één van die duiven lag nu aan zijn poten, nog ongedeerd op enkele bijtwonden na dan. Een zachte zucht verliet zijn bekje, waarna hij zich uiteindelijk voorover boog en besloot om een klein hapje te nemen. Het was vreselijk saai zonder mentor te hebben.. Waarom moest de zijne nou perse verdwenen zijn?

{Shadecore eerst!}

De witte kater rekte zich slaperig uit. Zijn mond opende zich en zende een geeuw de wereld in, waarna hij een blik om zich heen wierp. Zijn blik bleef steken bij een rosse kater waarop Shadecore vaag de naam Zealpaw kon plakken. Hij had medelijden met de jonge kater, hij had tenslotte zijn vader verloren en had verder geen ouder meer over. "Dag Zealpaw", miauwde de thunderclan warrior.

Sinds de dood van zijn vader gebeurde het wel eens vaker dat een totaal onbekende kat op hem afliep. Niet dat Zealpaw daarmee inzat, maar het was gewoon een feit dat dit vroeger minder vaak gebeurde.
'Dag Zealpaw,' Hoorde hij plots iemand zeggen. De roodwitte kater keek even op en richtte zijn heldere blauwe blik op de witte kater. "Hallo, Shadecore, toch?" Miauwde hij vriendelijk terug, waarna hij even de duif met zijn voorpoten naar de krijger toeschoof. "Zin om te delen? Ik krijg 'm niet alleen op." Een kleine glimlach sierde zijn lippen terwijl hij de oudere kater aankeek. De meesten vonden dit niet erg, zelfs de wat oudere krijgers vonden het niet erg om eten met Zealpaw te delen. Gewoonweg omdat zijn vader Firestar heette. Maar hij had er ondertussen mee leren leven. Hij had het nooit naar zijn hoofd laten stijgen, en gedroeg zich net zo als iedere andere apprentice. Hij had het er stiekem zelfs lastig mee als katten hem vergeleken met zijn vader of dat ze hem anders behandelde vanwege hem. Niet omdat hij niet trots op de vuurrode kater was geweest, maar eerder omdat hij zichzelf wou bewijzen op een andere manier. Hij was Firestar nou eenmaal niet, en alsnog verwachtte sommige katten dat hij alle dingen kon die zijn vader ook had gekund.