Down te rabbit hole

Onderwerp: Down te rabbit hole ma 13 jul 2015 - 12:01

Af en toe was het fijn om zijn spieren eventjes helemaal in te zetten en de wind in zijn vacht te voelen. De Highlands was een open plek waar ook nog wel eens konijnen te vinden waren, en zo zat de kater nu dus ook achter zo'n grijs mormel aan. Jammer voor hem was hij niet erg klein en sierlijk gebouwd waardoor hij slomer was dan het konijn, wat voor hem uit rende in de hoop in leven te blijven. Een roffelend geluid klonk op de plaatsen waar de forse kater voorbij rende, terwijl zijn vacht wild op en neer bonsde. Hij sloeg zijn klauwen uit toen hij zag dat het konijn in de richting van een konijnenhol ging. De grote kater klemde zijn kaken op elkaar en versnelde zijn pas nog wat meer, wat best moeilijk was. Gelukkig was zijn uithoudingsvermogen best wel groot, dan had hij niet voor niets getraind. Hij zette zich af van de grond en suisde door de lucht heen, net op het moment dat het konijn zijn hol in wilde schieten. Galepaw landde bovenop het wezen en drukte het met zijn zware gewicht tegen de grond, beet het nekje van het spartelende beest door en proefde de smaak van bloed in zijn mond. Zelf lag hij nu half met zijn kop in het konijnenhol, waar hij zich snel uit terug trok en overeind krabbelde. Hehe. Het was hem toch maar weer mooi gelukt.

{ Eerste post voor Graywing }

Onderwerp: Re: Down te rabbit hole di 14 jul 2015 - 22:19

Een beetje onwennig liep Graywing over de open vlakte. Hij hield niet van de leegte. Hij voelde zich te kwetsbaar. Iedereen kon je zien, en er was geen plek om te verstoppen of om naar weg te vluchten, maar er was ook geen plek om anderen vanuit te bespieden om zelf het voordeel te hebben. Maar de ongemakkelijkheid van deze plek was wat hem hierheen dwong. Lach naar je angsten, was zijn motto dus het minste wat hij kon doen was hier gewoon af en toe rondlopen. Toen de kater opkeek zag hij op een afstandje een andere kat verschijnen die zo te zien achter een konijn aanzat, en nieuwsgierig liep Graywing in zijn richting. Hij kon de ander niet helpen, daar waren ze te ver weg voor, maar hij on wel zien of het gelukt was, want het konijn had de vaart er flink in. Hij versnelde zijn pas en keek nieuwsgierig naar de andere kat, die hem blijkbaar niet had opgemerkt. Toen hij dichtbij was verdween het konijn en de kop van de kat onder de grond, en de kater grinnikte. Het zag er erg komisch uit. De apprentice kwam weer overeind met het dode konijn in zijn bek. Graywing had een brede grijns in zijn smoel. "Heb je toevallig geen andere konijnen naar buiten gejaagd met je lelijke smoel?" Zei hij grinnikend, en hoopte dat de apprentice het niet beledigend zou opvatten.