You would have to be half mad to dream me up.

Don't cry because it's over, smile because it happened.

Een waterige zonnestraal bescheen zijn rode rug en deed zijn vacht feller oplichten dan gewoonlijk. Als hij geen witte buik en tenen had, dan zou je hem nog kunnen verwarren met zijn vader Firestar. Maar ook zijn ogen hadden een andere kleur, die van zijn moeder Icestorm. Soms vroeg hij zich wel eens af hoe ze eruit zou hebben gezien.. Wit met blauwe ogen, ja dat wist hij ondertussen al wel. Maar hij wist niet goed hoe hij haar moest inbeelden, het enige wat hij zich nog herinnerde van haar was haar warme vacht en de zoete geur van toen hij geboren was. Even zuchtte hij en hield hij halt, om zijn blik op zijn voetjes te laten rusten. Hij mistte hen.. zowel zijn vader als zijn moeder. Maar wat er gebeurd was kon nou eenmaal niet omgedraaid worden, al zou hij er alles voor doen om het toch te kunnen..
Plots keek de kater weer op en waren al zijn zintuigen weer opgeladen. Een onbekende geur had zijn neusgaten bereikt, een geur die hij slechts kon plaatsvinden als die van een rogue. En als hij zich het nog goed herinnerde, waren die hier niet welkom! Zealpaw's staart begon even waarschuwend van links naar rechts te slaan en met zijn blauwe ogen lichtelijk vernauwd keek hij om zich heen. "Laat je zien, rogue!" Klonk zijn stem luid, en alles behalve vriendelijk.

{Eerste post voor Jeff!}

Jeffrey Woods

"Laat je zien, rogue!" Oké. Hier had hij geen probleem mee, want hij was zich zowieso niet aan het verstoppen voor de kater die hem nu toeriep om zich te laten zien. Hij was zich niet aan het verstoppen, want het interesseerde de Rogue kater in geen geval dat hij in het Territory was van een Clan. Hij had geen connecties met de Clan, hij voelde niets voor de Clan en hij interesseerde zich er ook niet voor. De kater kwam uit het struikgewas en keek in het gezicht van een rosse kater met blauwe ogen. Jeff knikte hem toe, niet echt in de verwachting dat de kater terug zou knikken, dus keek hij wat rond. "Hellow, ThunderClanner." begroette hij de andere kater op een neutrale, lichtelijk kille toon. De onvriendelijke toon die in de stem van de kater had geklonken amuseerde Jeff eigenlijk wel, vermits hij het altijd heel erg leuk vond om te zien hoe Clankatten tegen Rogue's deden. "Is there a problem?"

Tag: Zealpaw --- Words: ### --- Notes: ### --- Mood: Amused

Don't cry because it's over, smile because it happened.

Rogue's buiten het Thunderclan gebied tegenkomen? Daar had hij geen problemen mee. Maar als ze het waagden om ook maar één stap in zijn territorium te zetten, dan ging hij er alles behalve akkoord mee. Ze vonden het echt leuk blijkbaar, omdat zo goed als iedere eenling wist dat ze sowieso verjagen zouden worden, en het alsnog deden. Ze hadden daarbij ook zelf een onbegrensd gebied waarop ze konden jagen, een gebied wat veel groter was dan het territorium van Thunderclan. Dus waarom hadden ze iedere keer toch die nood om zich hier te bevinden? Starclan mocht het weten.
Algauw verscheen er een donkere kater in zijn zichtveld, eentje die niet veel ouder dan hem leek te zijn. Goed, dan zou het makkelijker zijn om dit beest te verjagen. 'Hellow, ThunderClanner.' Begroette de kater hem, waarop Zealpaw geen antwoord gaf. Het enige geluid dat voortkwam uit zijn keel was een zacht gegrom. 'Is there a problem?' Vroeg hij vervolgens, waardoor de kater even één wenkbrauw omhoog trok en de rogue sarcastisch aankeek. "Ja, je bevind je op Thunderclan territorium. En volgens mij weet je dondersgoed dat dat niet mag." Siste hij, waarna hij zich groot maakte en zijn klauwen uit hun hulzen liet glijden. "Vertrek nu je nog kunt." Vervolgde hij, licht grommend.

Jeffrey Woods

Een zacht gegrom kwam uit de keel van de ThunderClanner, en Jeff keek nog steeds geamuseerd toe. De kater zijn wenkbrauw schoot de lucht in en zijn blik stond sarcastisch terwijl hij de Rogue aankeek. "Ja, je bevind je op Thunderclan territorium. En volgens mij weet je dondersgoed dat dat niet mag." siste de rosse kater, die zich groot maakte en zijn klauwen ontblootten. God, dit ging goed. "Vertrek nu je nog kunt." vervolgde de Apprentice, op grommende toon, maar Jeff haalde zijn schouder op. Als hij nu ging had hij ook maar weining plezier gehad aan zijn uitje naar de ThunderClan. "No, thanks." anwtoorde hij, kort, en glimlachte hatelijk naar de kat.

Tag: Zealpaw --- Words: ### --- Notes: ### --- Mood: Still amused

Don't cry because it's over, smile because it happened.

De kater leek zich niets aan te trekken van zijn woorden, en haalde slechts zijn schouders op. 'No, thanks.' Klonk zijn antwoord dan ook, waardoor Zealpaw een dreigende stap naar voren zette. Meestal maakte zijn imposante grootte en houding indruk op de katten, waardoor ze uiteindelijk toch weggingen. Maar ergens had hij het gevoel dat het deze keer niet zo makkelijk ging zijn. "Waarom ben je hier dan? Ik neem aan niet om voedsel te vinden voor je Clan." Spuugde hij hem toe. Hij haatte rogue's echt, de meesten dan toch. Het waren altijd zo'n.. heethoofden. Ze hadden geen flauw benul dat hun komst prooi kon wegjagen, belangrijke prooi die nodig was om de hongerige katten en kittens in zijn Clan te voeden. Dat was vast ook de reden waarom de katten eenlingen waren geworden of zijn, omdat ze zich van niets of niemand iets aantrokken en altijd aan zichzelf dachten.

Jeffrey Woods

De kater voor hem zette een stap naar voren, maar Jeff was er niet van onder de indruk. Als de stap naar voor dreigend bedoeld was, ging dat effect verloren doordat het Jeff niets interesseerde. En als hij wou proberen de Rogue te imponeren met zijn groote, ging dat niet lukken vermits de zwarte kater zelf best groot was. "Waarom ben je hier dan? Ik neem aan niet om voedsel te vinden voor je Clan." spuwde de kater hem toe. Opnieuw keek Jeff de kater even aan. "I don't know, to be honest." zei hij, en keek lichtelijk verveeld. "Because I am bored to death, I guess.

Tag: Zealpaw --- Words: ### --- Notes: ### --- Mood: ###

Don't cry because it's over, smile because it happened.

'I don't know, to be honest.' Miauwde de kater terwijl hij verveeld voor zich uit keek. 'Because I am bored to death, I guess.' Dat antwoord maakte Zealpaw alleen maar geïrriteerder. "Wees dan verveeld buiten Thunderclan territorium." Miauwde hij vijandig, even met zijn lange staart in de lucht slagende. "Ik zeg het nog één keer; vertrek." Miauwde hij dreigend, zijn rode oren plat leggende in zijn nek. Zealpaw's blauwe blik priemde zich in die van de rogue, hopende dat de eenling zich nu zou omdraaien en het gebied zou verlaten. En zo niet.. Ach ja, dan kon hij zijn vecht technieken nog maar eens oefenen. Hoe meer training, des te beter. Dan kon hij er alleen maar zekerder van zijn dat hij later wraak kon nemen voor de dood van zijn vader.

Jeffrey Woods

"Wees dan verveeld buiten Thunderclan territorium." mauwde de kater vijandig, maar Jeff schudde al direct zijn kop, hij ging echt nergens heen als het hem bovelen werd. "Ik zeg het nog één keer; vertrek." Nu dreigde de kater ook nog, terwijl hij zijn oren in zijn nek legde, en keek de Rogue aan. "I still don't see the problem." zei hij, en sloeg heen en weer met zijn staart. "I'm just walking in your Territory, I'm not stealing any prey, I'm not hurting anyone, .." Hij keek op naar de rosse kater.
"I won't leave. Okay?" De Rogue ging zitten, en likte zijn borstkas proper. "Okay." bevestigde hij zijn eigen zin.

Tag: Zealpaw --- Words: ### --- Notes: ### --- Mood: ###

Don't cry because it's over, smile because it happened.

De kater maakte duidelijk dat hij niet wegging, voegde wat redenen toe aan zijn mening en bevestigde vervolgens zijn zin. Zealpaw's blauwe blik staarde even voor zich uit, waarna hij zachtjes zuchtte en zijn spieren aanspande. "Dan zit er niets anders op dan je aan te vallen, oké?" Even keek hij met een sarcastische glimlach op en opende hij zijn mond weer. "Oké." Deed hij de kater na door eveneens zijn eigen zin te bevestigen.
In een fractie van een seconde sprong hij op de donkere kater af, zijn klauwen uitgeslagen en zijn zilveren tanden blinkend in het waterige zonlicht. Zodra zijn nagels in contact kwamen met diens lichaam liet hij ze zinken in het vel van de rogue, om vervolgens krachtig omlaag te trekken zodat er een grote snede zou ontstaan. Hierna sprong hij weer weg om te voorkomen dat hij zelf een klap kreeg en stond hij vlak tegenover de kater met zijn nekharen overeind staande.

Go To Sleep

De kat zuchtte, en spande duidelijk zijn spieren aan. "Dan zit er niets anders op dan je aan te vallen, oké?" De sarcastische glimlach op zijn gezicht vertelde de Rogue al dat hij hem na ging doen. "Oké." Hij bevestigde zijn eigen zin, en Jeff knikte, wauw wat waren ThunderClanners onorigineel. De Rogue zag de rosse vacht op hem afkomen, en zag klauwen flikkeren in het licht, het zelfde gold voor de kater zijn tanden. De nagels zonken in Jeff's vel, die achteruit probeerde te springen, en voelde hoe de Apprentice zijn nagels naar onder trok om te proberen diepe sneden te maken. Wat grotendeels lukte, eigenlijk, alleen waren ze meer oppervlakkig doordat de zwarte kat achteruit gesprongen was. De kat met de blauwe ogen sprong weg, en stond met zijn nekharen overeind voor de Rogue. Hij hield de ThunderClanner in de gaten, en terwijl likte hij het bloed weg dat uit de wonden kwam. Zijn duistere blik boorde zich in de blauwe van de jongere kater.

Don't cry because it's over, smile because it happened.

Zodra hij weggesprongen was zag hij dat de donkere rogue kater gewoon zijn bloed aflikte. Eens grijns sierde zijn gezicht. Dat de rogue hem niet aanviel, gaf alleen het idee dat hij hiervoor te bang was. Dit mocht misschien niet waar zijn, maar het gedrag van de kater deed hem denken aan dat van een pasgeboren kitten; roekeloos. Zealpaw was een uitstekende vechter, en hij was nog maar net aan het opwarmen. Opnieuw sprong hij naar de eenling toe, om vlak voor diens lichaam weg te schieten en hem als verrassingsaanval van achteren aan te vallen. Hij week met zijn nagels naar de poten van de kater, om deze vervolgens onder diens lichaam weg te tikken, wetende dat de kat waarschijnlijk ging vallen.