Descentpaw, everywhere I go, people want to know ..

Sinds zijn ruzie met Softvoice trok de kater zich niet meer fel aan waar de grens stopte, en vermits hij in de war was, door de dood van Firestar, en zoveel andere dingen, interesseerde hij zich veel minder in het leven. Hij zwierf al even door het ShadowClan gebied, zonder een kat tegen te komen, wat hem enigzinds verbaasde, want hij dacht dat de katten hier zo opletten op hen Territory. Ach, wat maakte het uit, meer kans om hier te jagen zonder gevangen te worden door zo'n vuile schaduwetende kat.
+Descentpaw
++Sorry, kort Dx

Ze had haar ogen gesloten en liep met snelle pas het kamp uit. Ze moest even weg. Snel. Haar pas versnelde en ze opende haar ogen, er leek niemand in de buurt te zijn, niet meer. De kattin stopte met rennen en hijgde even uit. Ze keek om zich heen en zuchtte. Ze had net een fiks meningsverschil achter de rug, en natuurlijk, zij als 'zwakkeling' werd helemaal weg geschreeuwd door de brommige Warrior. Alleen omdat hij zijn dag niet had. Descent gromde zachtjes en schudde haar vacht. Als Apprentice had je altijd minder te zeggen in een Clan, blijkbaar. Wacht maar tot ze bij de volgende ceremonie Warrior zou worden. Ze maakte haar weg door een enorme struik en sloot haar ogen weer voor de vele blaadjes die in haar gezicht sloegen. Toen ze de frisse lucht weer tegen haar neusje voelde, opende ze haar ogen en botste tegen iets aan. 'Het spijt me!' zei ze voordat ze opkeek. Toen ze opkeek merkte ze meteen zijn felgekleurde ogen op, rood, oranje, en bruin kon ze er ook in herkennen. Ze kon haar ogen eigenlijk niet van ze af houden, maar ze merkte dat ze al eventjes aan het staren was. Met een schud van haar kop trok ze zichzelf eruit en glimlachte beschaamd. 'Sorry,'

'Het spijt me!' Een poes staarde hem aan. Zijn haren zetten zich op, en hij was klaar om te vluchten of aan te vallen moest dat nodig zijn, maar zij was helemaal niet vijandig tegenover hem, wat hem een wenkbrauw deed optrokken. Wat gaat daar van terrecht komen? vroeg hij zich hoofdschuddend af. De poes probeerde te stoppen met staren door met haar kop te schudden, en een beschaamde glimlach sierde haar hoofd. Zijn wenkbrauw ging hoger de hoogte in, en hij besloot om te gaan doen alsof hij tot haar Clan hoorde, zolang zij niet doorhad dat hij op ShadowClan territory was. 'Sorry,' Lostdream zuchtte overdreven, en schudde zijn hoofd. "Meisje toch, had je me nu echt niet gezien? Waarom zo rennen, als je problemen hebt moet je met Shrewstar of Innerghost erover praten, hoor je?" Hij genoot er nu al van, Apprentices voor de gek houden was altijd leuk, en deze had duidelijk niet door dat hij een ThunderClanner was, wat het leuker maakte.

Ze kreeg heel wat zuchten over zich heen gegooid, waardoor ze zich nog meer schaamde. "Meisje toch, had je me nu echt niet gezien? Waarom zo rennen, als je problemen hebt moet je met Shrewstar of Innerghost erover praten, hoor je?" zei de kater. Descentpaw knikte en glimlachte. 'Precies, even daarover..' begon ze. Ze ging zitten en legde haar staart over haar pootjes. 'Wij kennen elkaar niet... En je ruikt verdacht veel naar ThunderClan?' merkte ze overdreven op. 'Maar waarom zou er op dit deel van het territorium een ThunderClan kater rondwandelen? Die moet wel erg verdwaald zijn, niet?' ze glimlachte. Ze had geen zin in een gevecht of iets, ze had wel vaker een gesprekje met katten uit andere Clans. Maar met haar problemen hoefden ze zich niet te bemoeien.