You're misplaced.

»Zijn poten hadden hem ver van zijn kasteel gebracht, langs de rand van een groot bos, waar hij een muis had gevangen. Hij besloot hem ergens op een rustig plekje in het bos op te eten. Het was nacht, wat betekende dat er waarschijnlijk weinig kattenleven aanwezig was in het bos. Veel van die 'Clankatten' kon hij niet aan, dat moest hij toegeven. Hij was gewend katten op een natuurlijke wijze te vermoorden en soms zijn klauwen te gebruiken, maar in een echt gevecht belandde hij maar zelden. Op een gegeven moment stopte de kater, een enorme eik versperde zijn weg, waar hij ging zitten en de muis op zijn gemakje op at. Ondertussen voelde hij een aantal druppels op zijn vacht belanden, regen. Nu het herfst begon te worden zou dit wel vaker voorkomen, maar veel zin had hij daar niet in.

+Slatebreath

»Het bleke licht van een lichtflits vulde de donkere lucht, waarna er flink wat kabaal volgde. Hij gromde even licht van het plotselinge onweer en zweerde dat hij iemand hoorde naderen, maar wat waarschijnlijk gewoon het onweer zou zijn geweest. Geuren waren niet te herkennen, door de dikke druppels die alles tegen de grond drukte. Snel nam hij nog een paar happen van de muis, waarna die op was. De kater stond op en keek even om zich heen, waardoor hij een kattin zag lopen. Hij liep rustig op haar af. 'Nog een late wandeling, zo door de regen?' Hij bleef staan. Er stond een verdrietige blik in haar ogen. Hij grijnsde, zou er iets met haar gebeurd zijn?

Haar ogen schoten open toen ze een stem hoorde en staarde recht naar de kater haar ogen groot van schrik en haar staart zwiepte langzaam omlaag. Ze liep er al bij als een lijk en dat wist ze.. Wist hij het ook? Ze dronk de geuren om haar heen in. WAs hij.. Een kittypet? Hij rook naar kittypet.. "Wat maakt het jou uit.. Kittypet." Mompelde ze niet agressief simpelweg te moe om agressief te reageren.

»Hij gromde bij de woorden van de poes. "Wat maakt het jou uit.. Kittypet." Had ze gezegd. 'Ook hallo,' zei hij op een chagrijnige toon. 'Enne, ik word niet graag zo genoemd.' zei hij. 'Noem me gewoon bij naam, Chasin.' Hij keek even op bij de volgende lichtflits. Onweer was niet voorspeld? Zijn vacht was al drijfnat, waardoor hij het liefst weer naar zijn huis terugkeerde om de nieuwelingen te ontvangen. Hij zou terugkeren wanneer hij klaar was met deze poes. Ze leek moe en dood. 'Dus,' zei hij. 'Wat doe je hier, buiten je territorium?'

"De kittypet heeft een naam?" Probeerde ze sterk te klinken en grauwde zachtjes haar kop schuddend en sloeg met haar staart. "Chasin hm. Nieteens goed genoeg om een fatsoenlijke naam te krijgen. Wie heeft hem voor je verzonnnen je twoleg?" Siste ze zachtjes haar vacht plakkend aan haar lichaam en staarde hem met grote ogen aan. "Wat gaat het jou aan. Wat doe jij buiten je twoleg nest kan ik net zo goed vragen." Siste ze haar mond openend en grauwde opnieuw zachtjes.

»De kattin maakte hem enorm chagrijnig, en het weer hielp ook niet echt mee. "De kittypet heeft een naam?" vroeg ze. "Chasin hm. Nieteens goed genoeg om een fatsoenlijke naam te krijgen. Wie heeft hem voor je verzonnnen je twoleg?" Hij gromde. 'Toevallig waren dat mijn ouders, dankjewel.' zei hij. Hij zuchtte even, Clan katten waren domme wezens, buiten leven wanneer het niet eens hoeft, alleen omdat ze geen brokken wilde eten? Hij kreeg ze niet eens, hij moest het doen met de muizen die in de grote kelders leefden. "Wat gaat het jou aan. Wat doe jij buiten je twoleg nest kan ik net zo goed vragen." zei de kattin. Chasin liet een grijns op zijn gezicht verschijnen. 'Ik kom hier vaker dan jij,' zei hij. 'En waarom zou ik hier niet mogen zijn?'