Don't trust the devil {Disturbingvoice}

Met snelle passen wandelde Dim verder. Een duistere blik in haar goudgele ogen toonde aan hoe boos ze wel niet was. Geen goede gedachten in haar kopje, enkel maar die sadistische dingen die keer op keer wel iets leuks in haar leven staken. Maar toch had ze het nog nooit in de realiteit kunnen toepassen. Was het verkeerd? Misschien. Misschien ook niet. Maar waarom keek ze daar ook naar? Ze liet even een zwak gegniffel horen, maar deze werd absurd afgekapt waarna ze met een nonchalante blik naar de open plek keek. Het zwarte pad, ook wel het Thunderpath genoemd, verscheen voor haar. Een monster raasde voorbij en liet een geur achter die haar goed deed. Het deed haar denken aan de geur van de dood, de geur van verderf. Dit zorgde er echter voor dat ze de geur van de andere niet kon opmerken, maar was dat echt nodig geweest?

{Disturbingvoice}

Deze dag begon al geweldig! Zacht grauwde de witte poes even toen haar prooi aan haar ontsnapte. Natuurlijk. Ze had het tig keer geprobeerd en elke keer ontsnapte dat vervloekte stuk vlees weer aan haar poten. Het kwam gewoon doordat Grayclaw wat was het gisteravond? m gesmeerd was en nog niet teruggekomen was vast en zeker lekker homo aan het doen met Darkfire. Haar Darkfire! Of kwam het door haar zusje die haar bek had laten zien en vervolgens weer vertrokken was. Hoe dan ook Disturbingvoice lag er helemaal uit. Ze had geen idee meer waar ze precies mee bezig was en ze haatte zichzelf er voor.

Met lege poten kwam ze uiteindelijk met een zucht tot stilstand. "Laat dan maar zitten.." Snauwde ze in zichzelf en schudde haar witte kop. Met een zwierige zwaai van haar pluizige staart draaide de poes zich om en stapte terug richting het kamp om enkel onderbroken te worden door een sneeuwvlok die uit de hemel viel. "Ik haat sneeuw.." Siste ze zacht en grinnikte even zich zo veel manen geleden herinnerend dat ze nog samen met Grayclaw naar de twolegplace ging om daar Kittypets af te maken. De wereld was een mooie tijd toen ze was pas net warrior en ze had geen verantwoordelijkheden. Die tijd was nu anders.. Er werd van haar verwacht sociaal te zijn. Haar clangenoten te helpen. Te jagen. What a waist of time!

Haar hoofd schoot met een ruk opzij naar de thunderpath en een monster die daar overheen raasde en een grauw gleed over haar lippen. Tot.. Haar oren schoten omhoog de kleine grijze gestalde ziend en liep naar haar dochter toe. "Dimpaw wat doe jij hier?"

De rustgevende, kille sfeer van het thunderpath deed haar goed. Ze haalde diep adem en snoof de walgelijke geuren op. Het rook toch nog steeds beter dan de geur van Shadowclan, waar ze maar niet aan kon wennen sinds ze apprentice was en andere, betere geuren leerde kennen. Haar mentor -Hiddenloser ofzo- had zelfs niet komen opdagen op haar ceremony, dus zou ze wel een nieuwe krijgen binnenkort, dat hoopte ze toch, want anders zou ze aan de oren van Shrew gaan zagen. "Dimpaw wat doe jij hier?" Ze keek om toen de maar al te bekende stem te horen was. Ze bekeek de grijsachtige kattin eens waarna ze even knipperde met haar ogen. Onwillekeurig verplaatste ze haar blik naar haar linkerpoot, die een zilveren kleur droeg, waarna ze terug naar haar keek. "Niks," zei ze simpel waarna ze haar terug omdraaide en verder stapte, in de richting van het thunderpath. Eens zien hoeveel die zogenoemde 'moeder' van haar om haar gaf.

Haar oren trokken niet helemaal zeker en ze stapte op haar dochter af een lichte flits van angst door haar ogen schietend toen ze zag dat Dimpaw dichter naar de thunderpath stapte. "Dimpaw ga daar weg nu." Grauwde ze boos en sprong naar haar toe en ging tussen Dim en de weg staan boven haar kitten uittorenend. "Ga terug naar het kamp Dimpaw een apprentice van jouw leeftijd zou hier niet moeten zijn." Siste ze hard de bezorgdheid door haar stem klinkend.

"Dimpaw ga daar weg nu." Ze trok met haar oren en zette nog een stap naar voren. Maar toen de grijze kattin voor haar sprong, keek ze enkel achterdochtig naar haar uit. Daarna liet ze haar goudgele ogen op de kattin vallen. Ze keek strak in de ogen van de kattin, geen sprankje emotie was er in te zien. "Ga terug naar het kamp Dimpaw een apprentice van jouw leeftijd zou hier niet moeten zijn." Ze zwiepte even met haar staart en kneep haar ogen tot spleetjes. Daarna zette ze een stap naar voren, waardoor ze nu bijna tegen Disturbing liep. "Een apprentice van mijn leeftijd?" zei ze op een ijzige toon. "Weet je wel niet wat een apprentice van 'mijn leeftijd' moet meemaken?" zei op een kalme toon. Ze zette een stap naar rechts en zette nog een paar stapjes dichter bij het Thunderpath. Een monster raasde aan grote snelheid aan haar voorbij, waardoor haar haren omhoog rezen. Rustig plaatste ze een poot op de zwarte steen en keek ze er even naar. "Een apprentice van mijn leeftijd hoort ouders te hebben die voor haar zorgen, siblings die voor elkaar uitkijken, een mentor die haar traint," zei ze op kalme toon. "Maar dat heb ik niet," ze sloot haar ogen en plaatste haar andere poot op de zwarte steen. Als ze correct was, dan zou ze moeten inspringen.

Ze trilde even en grauwde. "Idioot kind." Grauwde ze hard en stapte naar haar toe. "JE maakt het jezelf alleen maar lastig Dimpaw. Alles wat je doet ligt aan jezelf. Voel je je nou echt zo zielig. Heb je enig idee wat je vader heeft moeten doormaken wat ik heb moeten doormaken. Je gedraagt je als een kit. Dacht dat je beter was dan dat. Gromde ze en schudde haar kop maar voelde haar instincten door haar lichaam razen toen ze haar dochter Dichter naar de weg stapte en hapte bijna naar adem opnieuw voor haar springend. "GO HOME!"