Brightkit keek toe hoe de bladeren vreemde kleuren kregen en loslieten om vervolgens met de wind mee te vliegen. Waarom zou dat nou weer zo zijn? vroeg ze zich af. Zou dat ook met mijn vacht gebeuren? Snel wierp ze een blik op haar vacht. Nog steeds het zelfde als altijd. Misschien gebeurt het alleen met bomen.. De kitten liet een zucht van verveling horen en rolde vervolgens om, op haar zij. Ze lag nou al een tijdje in het gras te niksen, te luisteren naar de wind en de bladeren, en wat te staren naar het kamp. Haar ogen zochten naar haar vrienden, of andere ktitens, maar ze zag ze niet. Maar de warriors en apprentices hebben het altijd te druk! zuchtte ze opnieuw in haar gedachtes. Brightkit dacht aan haar vriendin Nimblepaw. Die had ze ook al een tijd niet meer gesproken. Plotseling zag ze één van de warriors. Ze leek niet erg druk. Zonder er echt over te twijfelen sprong ze op en liep op haar af. Aangezien de kitten haar naam niet wist, besloot ze het maar te vragen. ''Hallo! Ik ben Bwightkit! Hoe heet jij? Ben jij een wawwiow? Is dat leuk? Ik wil latew de beste wawwiow ooit wowde! Of ben je een moedewkat? Of Deputy?'' Uit haar enhausiasme stelde ze veel vragen, en ze hoopte dat ze niet dom klonk, of dat de kat haar niet zou begrijpen. Ze kon namenlijk heel moeilijk de 'r' uitspreken.