Here we go! (& Roughpaw)

Zijn staart zwiepte achter zich terwijl hij kalm naar de uitgang van het kamp liep. Ravenheart had vandaag zijn eerste training met Roughpaw gepland staan. Hij was er blij met zijn nieuwe apprentice. Fawnstep, zijn oudere zus was Rough's moeder. Hij wachtte tot de apprentice zich bij hem had gevoegd en vertrok toen richting Little Creek. Ondertussen vertelde hij wat dingetjes. Simpele dingen die de meeste kits rond de zes moons wel wisten. Over bordermarkers en patrols en het jagen. Hij zou haar vandaag de basis van het jagen leren.

"Luister goed en kijk om je heen. Wat hoor en ruik je allemaal?" vroeg hij toen. Zijn blauwe, warme blik kwam op de apprentice te liggen. Ravenheart had de merel die verderop zat te eten al geroken, maar hij was benieuwd of Roughpaw hem net zo goed kon spotten als hij. "Als je het niet weet moet je het me gewoon vertellen hé. Dan leg ik het uit." De eerste paar maanden zou hij lief zijn voor haar. Pas als de basis erin zat kon de training harder worden.

Haar aandacht was volledig op Ravenheart gefocust, al raakte ze ook wel eens afgeleid door het feit dat ze nu voor het eerst zonder dat het niet mocht het kamp uit was. Ze had vandaag haar eerste training, en was vastberaden Ravenheart direct te laten zien wat voor goede apprentice ze was! Ja, dat ging ze doen. Vandaag ging ze dus ook meteen haar eerste prooi vangen. Ze was er op vastberaden. Ze kreeg informatie over het territorium, uitleg over de patrouilles, en de manieren van grensmarkeringen. Ze vond het super interessant, en wist dat haar eerste patrouille er ook wel aanzat te komen! Ze hield nu al van haar nieuwe leven.
Enkel werd ze beladen met zenuwen toen ze bij Little Creek aankwamen. Dit was de plek waar ze als kitten bijna verzopen was. Iedereen in de clan wist van het incidentje dat zij het kamp uit was gesneakt en zo bijna verdronken was in de Little Creek. Wat echter niemand wist was dat haar ouders toen een enorme ruzie hadden gehad.

"Luister goed en kijk om je heen. Wat hoor en ruik je allemaal?" Gelukkig zei hij niet zien, anders moest ze zich echt goed gaan focussen, en dat zou de boel moeilijker maken. Maar ze sloot haar ogen niet, en keek toch om haar heen, terwijl ze haar neus en oren het voornamelijkste werk liet doen. Verder negeerde ze het feit dat ze bij Little Creek was. "Als je het niet weet moet je het me gewoon vertellen hé. Dan leg ik het uit." Roughkit knikte, en begon zich goed te focussen op haar zintuigen. "Ik hoor de wind die de bladeren laat ritselen in de bomen," begon ze. I-ik hoor het gespetter van het water..." vervolgde ze. Vervolgens liet ze alle geuren haar neusgaten binnen dringen. "Ik ruik..." begon ze. Ja, ze rook zo veel, en echt woorden had ze er niet voor. Ze vermande zich, en probeerde zich op één enkele geur te focussen, één waar ze een compliment voor zou ontvangen. Ja, er waren clangenoten kortgeleden nog langs geweest. "Ik ruik een patrouille die onlangs nog hier is geweest," vertelde ze, "en verder ruik ik zoveel. Ik weet alles écht niet te benoemen,"

Hij stond met Roughpaw naast zich. Natuurlijk nam hij voor rekening dat het allemaal wat overweldigend kon zijn voor de nieuwe apprentice. "Ik hoor de wind die de bladeren laat ritselen in de bomen," begon ze. "I-ik hoor het gespetter van het water..." Hij knikte. Dat klopte. Roughpaw aarzelde eventjes, maar toen kwam het er toch nog wel uit. "Ik ruik een patrouille die onlangs nog hier is geweest," zei ze hem. "en verder ruik ik zoveel. Ik weet alles écht niet te benoemen," Ja, dat had hij wel gedacht, het was net iets te veel voor haar.
"Dat is al een heel goed begin. Het klopt dat er een patrouille langs is geweest hier," begon hij tegen haar. "Maar iets verderop zit ook een merel te eten." zijn stem verzachtte zich wat toen hij over het beest begon. "Hoe goed zijn je jacht technieken?" vroeg hij aan haar. "Dan mag je me laten zien of je die vogel kan vangen alleen."

Met haar zintuigen werken ging nog wel. Enkel was het zoveel in één keer, haar ruikzintuig was al overprikkeld, net als haar gehoorzintuig. Het horen ging dan prima en makkelijk, al moest ze natuurlijk wel weten waar ze zich op focussen moest met haar gehoor, dat gold ook voor haar ruikzintuig. Roughpaw vestigde haar aandacht terug op Ravenheart. "Dat is al een heel goed begin. Het klopt dat er een patrouille langs is geweest hier," vertelde Ravenheart, en Roughpaws oren gingen meteen blij naar voren staan. "Maar iets verderop zit ook een merel te eten." De bruin-cyperse poes probeerde het ook op te merken doormiddel van haar zintuigen op verder op te focussen. Ze hoorde geritsel en gekraak, dat moest van die merel zijn. "Ik hoor geritsel en gekraak, klopt dat?" Vroeg ze toen maar. Haar leergirigheid zou haar echt in het voordeel gaan zitten. De volgende vraag, en het volgende voorstel maakte haar echter onzeker. "Eh, weet ik niet. Ik heb niet eerder gejaagd, hé?" Ja, misschien dacht Ravenheart dat ze het eventueel zou kunnen door die keer dat Roughkit het kamp uit gesneakt was. Die keer dat ze bijna dood was gegaan bij Little Creek.

"Ik hoor geritsel en gekraak, klopt dat?" Ravenheart knikte. "Dat is de vogel ja, goed opgemerkt." zei hij met een glimlach. "Eh, weet ik niet. Ik heb niet eerder gejaagd, hé?" Raven legde zijn staart op Roughpaw haar schouder. "Geen zorgen, het is niet erg als je hem niet vangt," Ravenhearts blauwe ogen keken naar die van de apprentice naast hem. "Ik wil graag zien hoe goed je jachttechnieken nu al zijn. Zodat ik weet wat we moeten oefenen." legde hij kalm uit.
Raven ging wat beter op zijn poten staan. "Om het je makkelijker te maken doen we het volgende, ik sluip naar de andere kant van de merel en drijf hem dan jouw kant op. Dan heb jij de kans om te zien hoe je moet sluipen én kan je meteen proberen hem te vangen." Hij zou het niet erg vinden als Roughpaw hem miste. Het was immers de eerste keer jagen en het was heel zelden dat een apprentice dan met prooi terug kwam.

Roughpaw grijnsde breed bij de woorden van Ravenheart. Complimenten, daar hield ze van. "Geen zorgen, het is niet erg als je hem niet vangt," stelde Ravenheart haar gerust. Roughpaw beet op haar lip, hier was ze het dus niet mee eens. Ze wou het juist goed doen. "Ik wil graag zien hoe goed je jachttechnieken nu al zijn. Zodat ik weet wat we moeten oefenen." Roughpaw schudde met haar kop. "Ik moet álles nog oefenen, ik heb nog nooit echt gejaagd!" Ging ze er alsnog tegen in. Ze wou pas jagen als ze oefeningen had gehad op het gebied van techniek. Ze wou niet falen bij haar eerste jacht. "Om het je makkelijker te maken doen we het volgende, ik sluip naar de andere kant van de merel en drijf hem dan jouw kant op. Dan heb jij de kans om te zien hoe je moet sluipen én kan je meteen proberen hem te vangen." Bedenkelijk wiebelde ze met haar oortjes, maar vervolgens knikte ze. "Oké," miauwde ze vastberaden. Sluipen was tenslotte toch het moeilijkste, toch? Dus als Ravenheart dat liet zien, moest ze het wel kunnen.