Een jonge kater trippelde vrolijk neuriend langs de rivier, het sprankelende water leek hem te groeten met zijn geluid. Want als Foxpaw ergens wel van hield, waren het natuurgeluiden. Het was de muziek van de natuur, muziek waarvan hij erg kon genieten. Foxpaw sloot zijn ogen even en viel stil, gewoon om er eventjes naar te luisteren. Uiteindelijk nam Foxpaw de melodie over die hij uit het stromen van de rivier kon opmaken. Hij begon hem te neuriën, en stapte zo rustig verder. Hij had vandaag al veel gejaagd, had zelfs de nesten van de elders verschoond. Hij vond dat hij wel een pauze verdiende, of niet dan? Een stuk steen stak uit de grond, vlak naast de rivier.Zou hij.. daarop kunnen springen? Vast wel! Foxpaw's passen versnelden, zelfs tot rennen aan toe. Tot hij zich uiteindelijk afzette en zijn poten het gladde steen raakten. Alleen.. De steen was de glad, zijn poten gleden weg. Met een geschrokken gil, viel hij in het water van de rivier. Wild sloeg hij met zijn poten heen en weer, in zijn paniek vergeten hoe echt functioneel te zwemmen. Zijn kop ging even onderwater, en hoestend kwam hij weer boven.