How about a walk?

Brokenecho draaide zich om in haar zoete, droomloze slaap. Haar ogen waren gesloten, en haar gezicht lag er vredig bij. Het was een tijdje geleden dat ze zo goed had geslapen, ze was een harde werker en vaak hield dat haar langer wakker dan nodig was. Een koude aanraking zond een koude rilling over haar ruggengraat, en een tweede maakte haar wakker. Vermoeid staarde ze naar het plafond. Oh Mousedung, een lek. Nog een druppel viel door het plafond heen, en ze schudde haar kop toen het haar neus raakte. Onhandig deed ze een paar stappen in random richtingen. Ze keek op en zag dat de Warriors Den vrijwel leeg was. Hoe lang had ze wel niet geslapen?! Ach ja, ze verdiende het wel een dagje... Ze glipte de Den uit, proberend niet de overige drie slapende katten te wekken. Met een zucht zakte ze onderuit toen ze snel een kleine muis van de stapel had gesnaaid, en at hem snel op. Na haar vluchtige ontbijt sprong ze weer op, en ging weer zitten, kijkend naar de ingang. Een zachte "Eh..." deed haar opkijken. Fisheye? Wat wilde die nu weer? Niet op een gemene manier, maar ze sprak de poes nauwelijks. Stilletjes vroeg de roodkleurige poes wat ze bedoelde met een kleine knik, vertellend dat ze verder mocht met haar verhaal. "Ik vroeg me af of.. Of je met me een wandeling zou willen maken? Een wandeling door het territorium, bedoel ik." Haar felgroene ogen staarden in haar bruine en blauwe. Het blauwe oog was het opvallendst natuurlijk, door de onnatuurlijke grootte. Natuurlijk, ze was half-blind en kon het territorium niet eens alleen door. Medelijden schoot onmiddellijk door de rossige poes heen, en ze snorde zachtjes. "Maar natuurlijk, lieverd. Wil je nu meteen gaan?" Automatisch stond Broken al op en ze keek in afwachting naar Fisheye.

Een kleine glimlach verscheen op het gezicht van de bruin-witte poes, en Brokenecho schonk er warmhartig een terug. Brokenecho had altijd al de neiging gehad om katten die zichzelf moeilijk konden beschermen of als minder werden beschouwd onder haar vleugel te nemen, en dat gold ook voor deze half-blinde 'Warrior'. Ze was zeer moederlijk, of dat was door haar veel te vroege zwangerschap of gewoon dat het gewoon natuurlijk voor haar was, wist ze niet. Maar zo was ze nu eenmaal, en daar viel weinig aan te veranderen. "Als dat zou kunnen" miauwde Fisheye snorrend. Wow, ze was zeker blij om het kamp uit te mogen. Maar ja, wat verwachtte je. Ze was een kat die nauwelijks zelf haar bloedeigen territorium door kon lopen, en dan nog op zo'n leeftijd. Ze had deels geluk dat ze nooit door heeft gehad hoe het warriorleven was, door een handicap op te lopen terwijl ze een Apprentice was. Maar dat nam het feit niet weg dat ze een Clankat was die verlangde naar het normale leven van een Warrior. "Hmhm... Waar gaan we heen?" Fisheye's woorden deden Brokenecho uit haar gedachten opschrikken. "Oh, eh..." begon ze, proberend de vraag tot haar door te laten dringen en er over na te denken. "Jij bent niet vaak het kamp uit geweest, toch? Ik kan je een rondleiding geven als je wilt" Nogmaals glimlachte de oranje poes warmhartig naar de andere poes, geduldig wachtend op een antwoord.