No hurry [Sparrowpaw]

De kater was licht uitgeput van alle stress die het gevecht met zich mee had gebracht. Brindlepool had hem nooit geleerd wat hij moest doen in zo'n situatie als deze, en nu kreeg hij opeens de volle lading op zijn schouders. Voor sommige katten was hij te laat geweest, en dat had hem een vreselijk gevoel bezorgd. Misschien was hij wel niet geschikt voor dit werk. De meeste katten waren weg en de den was eigenlijk leeg, op het lichaam van Sparkshade na dan. Dat lag nog steeds half in de duisternis van de den. Hij had zijn lichaam uit de strijd gehaald, ervoor zorgend dat deze niet verder zou beschadigen dan het al was. Hij keek naar het lichaam van een van WindClans beste warriors en merkte toen Everstar op. Meteen sprong hij op en keek naar zijn leider. "Waarmee kan ik u helpen, Everstar?" sprak hij en slikte toen een keer moeizaam.

"Als je tijd hebt," miauwde Everstar en de jonge kater keek haar afwachtend aan, "zou je dan even naar mijn poot kunnen kijken? Verder heb ik niet echt grote verwondingen." De kater knikte en verdween uit het zicht. De afgelopen manen was hij erg thuis geworden in de medicine cat den en ondanks zijn verlamde achterpoot bewoog hij zich nog redelijk snel door de den heen. Hij kwam terug met wat spinrag en gebaarde zijn leader om haar voorpoten een voor een uit te steken. Hierna begon hij de spinrag om haar rode poten heen te wikkelen wat ervoor zou zorgen dat het bloedden moest stoppen. Met zijn rechter voorpoot vol met spinrag ging hij naar haar achterpoot, die had een diepere wond. Hij legde de spinrag neer en hipte terug naar het stukje in de den wat Brindlepool gebruikte als kleine opslag en pakte een bosje gelige bloemen tussen zijn tanden: goudsbloemen. Die groeiden in overvloed op het WindClan territorium en ze waren perfect om wonden te genezen. Hij liep terug naar Everstar en kauwde ondertussen een aantal goudsbloemen tot pulp. Hij drukte de pulp op haar wond en wikkelde daarna de spinrag er omheen. "U zult wel wat rust nodig hebben, anders kan uw achterpoot gaan infecteren," mauwde de kater en deed toen een stapje terug, en glimlachte voorzichtig naar haar.

"Rust? Hoe veel rust?" vroeg de leader vervolgens. Sparrowpaw was eventjes stil en liet zijn blik naar de wond gaan. "Ik denk dat een nacht wel genoeg is, maar ook dan de komende paar dagen niet té veel belasten. En de wond goed schoonhouden natuurlijk," mauwde hij en ruimde de overige goudsbloemen en spinrag weer op in het hoekje waar netjes andere stapeltjes met kruiden lagen. Het was rustig in de medicine cat den, dat was omdat hij zowat iedereen al behandeld had. Hij stond met zijn rug naar Everstar om, maar besloot de gedachten die al dagen in zijn kop rondhingen gewoon met haar te delen. De kater draaide zich om, hipte weer wat dichterbij en keek zijn leader aan. "Everstar. Ik heb de laatste tijd wat gedachten.." mompelde hij en keek wat verwonderd naar zijn poten, niet goed wetend hoe hij dit het beste mede kon delen. "Maar heeft u nog dromen van StarClan gehad? Niemand van de medicine cats ontvangt meer enige dromen van hen. Zou er iets aan de hand zijn?"