Eindelijk lag hij te slapen, licht te slapen maar toch, rust had hem eindelijk weer eens gevonden. Een lik over zijn kop deed hem echter schrikken, zijn ogen schoten open. Toen hij Snowpaw zag was hij gelijk weer gerustgesteld, de poes die er altijd voor hem was. "Snowpaw..." Sprak hij zacht, glimlachte naar degene waar hij het meeste van hield. "Waarom haat je me nog niet." Sprak hij met zijn slaperige toon, zijn ochtend-stem, hoewel het nog midden in de nacht was. Hij was dood serieus, alles wat hij nu kon was haar wakker maken.