Got the rainy blues &Arizona

Met sloffende tred liep een dieprode kater over de stoep door de twoleg place. Met zijn kop diep tussen zijn schouders ingetrokken en zijn gezicht afgewend naar de grond, deed hij een poging de striemende regen te ontwijken. Natuurlijk werkte dit voor geen meter aangezien de rest van zijn lichaam er ook aan bloot werd gesteld. Het BC camp, dat was waar de rest van de katten van de Elite nu vermoedelijk schuilden voor de regen, of stoer deden omdat ze er ogenschijnlijk zonder moeite doorheen banjerden. Echter was dit voor hem op het moment niet de juiste plek om te zijn. Het voelde niet goed, niet juist. De Young One had nog niet eens een mentor, zijn beide ouders joegen al onsterfelijke prooien na, of wat ze dan ook deden op de plek waar ze nu waren aanbeland. Het zou wel iets gruwelijk zoets zijn. Zijn trainingen waren dus nog niet begonnen en hij was - zo voelde het tenminste - compleet op zichzelf aangewezen. In een poging te schuilen voor de regen kroop hij onder een struik die over een tuinmuurtje was gegroeid. Het bood enige beschutting...

&& Arizona

Een verveelde blik lag in haar ogen, terwijl de witte poes door het raam naar buiten staarde. De regen stroomde op hoog tempo langs het raam. Het tikkende geluid van regen op het dak, zorgde ervoor dat het geen enkel moment stil was in het huis. Een zachte zucht rolde over haar lippen. Met haar achterpoot deed ze een poging zichzelf te verlossen van het knellende gevoel van de zwarte halsband die ze om haar nek droeg. Tevergeefs, weliswaar. Haar vorige tweebenen hadden er nooit een probleem meegehad als ze naar buiten ging als het regende, maar deze wezens vonden het blijkbaar nodig om het kattenluikje af te sluiten zodra het ook maar een beetje slecht weer werd. Ze haalde even haar witte schouders op, haar blauwe ogen waren altijd nog op de grijze hemel gericht. Dachten ze nou echt dat ze haar hier de hele herfst en winter - zoals haar "baasjes" het noemden - binnen konden houden?

Vanuit haar ooghoek, zag Ari een auto naderen. Haar oortjes draaiden vlug naar voren. Haar vrouwelijke tweebeen stapte uit de auto, ze hield iets boven haar hoofd waarvan de kittypet geen flauw idee had wat het was. Door het feit dat ze het achterste gedeelte van haar monster openzette, wist de witte kattin dat dit wellicht de enige kans was op ontsnappen. Ze sprong overeind en van de vensterbank af, op een drafje liep ze de gang door. De deur ging langzaam open, en de tweebeen kwam binnen met twee tassen waarna ze zich weer omdraaide en terug naar het monster liep. Zonder er bij na te denken, rende de witte poes de straat op. Een gelukzalig gevoel kwam omhoog, de striemende regen kon haar niet zo deren; ze was eindelijk buiten.

Zonder echt te weten waar ze heen liep, struinde Arizona langzaam langs de vele huizen. Haar kop draaide constant van links naar rechts en weer terug, om zoveel mogelijk van de omgeving op te nemen. Langzaam versnelde ze haar tred, zodat ze op een drafje over de natte stoeptegels heen liep. Na een tijdje kwam ze terug bij de achterkant van de huizen in haar straat, haar witte vacht was doorweekt en ze had het toch een beetje koud gekregen. Even kwam ze tot stilstand, om haar vacht uit te kunnen schudden. Toen ze weer verder wilde lopen, viel haar oog op een andere kat - die verscholen zat onder een struik dat over een tuinmuurtje heenviel. Ari aarzelde voor een kort moment, maar besloot toen toch om op hem af te lopen.

Het humeur van de jonge kater zakte steeds verder. Toen hij deze ochtend wakker was geworden, had er een waterig zonnetje geschenen en was hij vol enthousiasme de kittypet-place binnengewandeld, met de intentie om te jagen. Of een poging te doen tot, aangezien hij nog geen mentor had en dus ook nog niet getraind werd. Echter was hij nauwelijks op kittypet gebied, of de eerste regendruppels lieten al weer donkere strepen achter op zijn rode vacht.
En nu bleek deze struik nog door te lekken ook. Grote druppels landden met een langzaam ritme op zijn toch al doorweekte vacht. Met andere woorden - dit had ook geen zin.
Bane keek met een ruk op. Een bekende geur prikte in zijn neus. Even opende hij zijn mond en proefde de lucht. Ja, het was zeker een kittypet, van wie de geur steeds sterker werd. Langzaam werd er een witte bol wol zichtbaar, aan het einde van de straat, die op hem af kwam gestruind. Even snoof de kater. Een kittypet. Sneeuwwit nog wel, met een zwarte, uitnodigende halsband... Als hij haar de nek door zou bijten, was de halsband voor hem en was hij Member. Waarschijnlijk.
'Een kittypet, wat. een. aangename. verrassing.' klonk zijn stem op luide toon, terwijl het laatste deel van zijn woorden gepaard ging met het rollen van zijn ogen. 'En dan heet je waarschijnlijk nog Snowball ook.'

"Een kittypet, wat. een. aangename. verrassing," klonk de luide stem van de rode kater. Een kleine frons sierde haar voorhoofd, terwijl ze de ander even in zich op nam - zonder antwoord te geven. Ze merkte het rollen van zijn ogen op, maar besloot het te negeren. Zijn geur trok haar aandacht nog het meest, aangezien deze voor haar onbekend was. Ze kende dan ook enkel rogues en andere kittypets. "En dan heet je waarschijnlijk nog Snowball ook." Zijn stem drong opnieuw tot haar door. Een glimlach vormde rond haar lippen en ze grinnikte zacht. "Die tweebenen van mij kennende verrast 't me nog dat ze me geen Snowball hebben genoemd," gaf ze toe. "Maar nee, ik heet Arizona," stelde de witte poes zichzelf voor, de glimlach speelde nog steeds rond haar lippen. "En jij bent..?"

Zelfs na zijn - nu niet echt vriendelijke - begroeting, was de poes hem blijven benaderen, tot ze op een gespreksafstand stond. Stonden ze dan, in de regen. Hij, een BC'er die niet helemaal wist wat hij met de situatie aan moest. Zij, een kittypet, die niet eens scheen te merken dat ze in mogelijk gevaar was. Apart.
Er verscheen een glimlach rond de witte lippen van de poes. 'Die tweebenen van mij kennende verrast 't me nog dat ze me geen Snowball hebben genoemd,' klonk haar rustige stem. 'Maar nee, ik heet Arizona,' stelde de witte poes zich voor. 'En jij bent?'
Bane had zich over zijn verbazing heen gezet. Verlangend staarde hij naar de zwarte halsband om haar hals. 'Ik ben een Young One. Bane, is de naam.'

Arizona nam de rode kater even fronsend in zich op, ze merkte zijn verbazing op. Alsof het apart was dat ze dichterbij was gekomen. Zou de kater gevaarlijk zijn? Zou hij dan toch zo'n zwerfkat zijn? Ondanks dat ze de geur van rogue rond hem niet herkende. "Ik ben een Young One. Bane, is de naam." Ze hield haar lichtgekleurde kop een tikje schuin, terwijl ze hem vragend aankeek. "Aangenaam.. kennis te maken, Bane," klonk haar ietwat twijfelende, zachte stem. Even keek ze omhoog naar de regen die nog altijd met bakken uit de hemel kwam vallen, om daarna weer met grote, vragende ogen de kater aan te kijken. "Wat is een Young One?" De witte kat trok even een wenkbrauw omhoog, toen ze zijn verlangende gestaar naar zwarte halsband opmerkte. "Is er iets met mijn halsband? Ik geef hem je met liefde, ben ik eindelijk verlost van dat ding."

OOC; ~~Ari is so goddamn smart :')~~

Onderwerp: Re: Got the rainy blues &Arizona