It's the time, we take, swallowed into space [ Dogdance ]

Het voelde eigenlijk vreemd. Alleen zijn. Mallowkit had weer eens buikpijn. Die was met mama iets doen, en Flashkit wist niet precies wat. Fluffykit zat bij de medicine cat den, want die was pas geleden het kamp uit geslopen. Raar zusje, vond ze, er was zat te beleven hier! Teminste... Tot nu was dat zo geweest. Met Dazzlekit, haar vriend, maar ook de nieuwe apprentices en andere kits die ze had ontmoet. Maar nu was er niemand. Iedereen was weg, zelfs papa, maar die kwam toch al zo weinig. Zijn warriortaken namen hem weg van zijn kittens en zijn mate. Jammer, bevond de kleine tabby. Maar nu zag ze iemand anders. En gezien haar enthousiasme over katten ontmoeten stapte ze op de kattin toe en bekeek haar even met haar kleine groene lichtjes. Het was een mooie kattin met een aantal grijzige strepen om haar snuit, en mooie saffierblauwe ogen. Hmm... Ze had deze poes eens eerder gezien, maar haar naam? Die wist ze niet meer zo net. Vragen was dus de beste manier. "Hallo mevrouw!" begon ze vrolijk. "Wat is uw naam?" Beleefdheid ontbrak er niet aan.

De kattin opende haar ogen weer helemaal, nadat ze die juist half had toegeknepen. "Uhm... Dogdance." reageerde ze. Ah ja, dat was het weer! "En jij... Bent een kitten van Iciclespirit en Thymewillow, toch..?" Enthousiast bewoog de twee-moons-oude she-kit haar kopje tweemaal op en neer. Dat waren inderdaad haar ouders. De beste ouders van de wereld. Tenminste, voor haar. "Jazeker! Ik heet Flashkit!" bevestigde ze de gis van de pointed kattin ook nog met een antwoord, naast de duidelijke knik van ja. Maar ze zat nog steeds te denken. Want ze kende niet alleen de naam, gewoon omdat het een Clangenoot was; ze kende ook deze stem, op enige wijze. En ze had geen idee hoe. Ze pijnigde haar hersentjes met al haar kracht. Ze was niet de leader, en niet de deputy; dat wist ze zeker. De leader was rood, en de deputy had dezelfde tabby vacht als zij, en dezelfde heldergroene ogen. Nee, ze kende haar ergens anders van... Wacht eens! Plots schoot het haar te binnen. Deze kattin was haar bekend uit de nursery. Ze had deze stem eerder gehoord als ze tegen haar kits praatte. Ja, dat moest het toch zijn. En de kits... Eh... Dustkit? Dustkit toch? En nog meer... Maar dat wist ze even niet meer. "Bent u de mama van Dustkit?" vroeg ze toen maar.

De pointed warrior - of eigenlijk een queen, wat nu bleek - had even liggen soezen, maar op haar vraag opende ze langzaam één van haar ijsblauwe kijkers. "Mhm... Dat klopt," antwoordde ze. De kleine tabby grinnikte in zichzelf. Het klonk alsof Dogdance even had liggen slapen en net weer wakker was geworden. Voor haar, tenminste. Het klonk grappig. Maar ze had er nog wat aan toe te voegen. "En de moeder van Runekit en Squirrelkit." Ah, dat was het weer. Runekit en Squirrelkit. Waarom wist ze dat eigenlijk niet? Ze had ze heus wel eens gezien, en hun namen erbij gehoord. Maar Dustkit was de enige die bij haar was blijven steken, terwijl ze nooit met hem gesproken had. Maar ze zag een hoop kits in de nursery, en het was nu eenmaal zo dat er sommigen waren die bleven hangen in haar kleine breintje, en sommige vergat ze zomaar. Zoals Runekit en Squirrelkit dus. Plots herinnerde zich nog iets toen de namen van de kits weer op hun plekje lagen. Hun vader was Silverfang! Maar dat was gaaf! Vanaf het eerste moment had kleine Flash het cool gevonden dat zij dezelfde vacht had als de deputy, maar als het je vader was was het nog veel gaver. Ze besloot de stilte even te verbreken. "En hoe gaat het met u?" Ze glimlachte vriendelijk naar de oudere kattin.