We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Standing in the Hall of Fame. And the world's gonna know your name.
Enkele dagen waren verstreken sinds het gevecht en de fatale val van Firestar, ze hadden overwonnen en Sunning Rocks behoorde aan hun toe nu. Lynxfang weigerde echter om daar te jagen,al had hij ervoor gevochten. Dan zag hij weer de plek waar zijn tegenstander was geland en voelde hij spijt,waarom wist hij zelf niet eens. Firestar was weggegaan van hun gevecht om zijn dochter te redden en Lynxfang was er zeker van dat hij hem als enige had kunnen tegenhouden. Spijtgevoel had de kater overgevallen en hij had besloten dat hij niet op het nieuwe gebied zal jagen,wat niet eens zo groot was. Lynxfang besluit had hem aan zijn trouw doen twijfelen,maar toen er een golf opkwam bij de gedachte dat hij zijn clan ging verraden voor Thunderclan,wist hij dat hij niet meer moest twijfelen. Nee,Riverclan was zijn thuis, totdat de Starclan hem zou halen. De Abbesijn zat op een heuvel en keek uit over het gebied,een poot was opgetrokken en er was trots te zien voor een kat die hem zo zag zitten. Maar Lynxfang was niet trots op zijn daad, eerder bezorgd over het. Hij wou graag met iemand spreken,Silvercloud,Dawnstar,desnoods zomaar een kat. Hij kon dit niet verbergen,hoe lang moest hij dan nog met dat schuldgevoel rondlopen? Lynxfang zuchtte kort en keek naar zijn poten. "For Starclan to cry"fluisterde hij en de wind droeg zijn woorden mee,misschien wel naar de Starclan zelf.
Hij had niet meegedaan met het gevecht tussen de Riverclan en Thunderclan. Als hij iets haatte was dat vechten, en hij zou álles doen om het te vermijden. Als hij erheen was geweest was het zijn dood geweest, en hij kon Snowcrystal nu echter niet in de steek laten. Hij had van verschillende katten gehoord dat Firestar, de leider van de tegenstander zijn laatste leven had verloren, wat hem even deed slikken. Hij had hem niet gekend, nooit ontmoet. Maar hij kon de verdrietigheid al bijna voelen die rond zou heersen in de clan, zijn gevoel voor medeleven was gewoon te sterk. Wegdwalend van de wereld hoorde hij ineens een stem dat hem terugbracht, het was zacht maar hard genoeg om te horen. De stem klonk verdrietig, waardoor hij het gewoon niet kon laten om ernaar toe te stappen. "Lynxfang..." Sprak hij zacht, hij kon zien dat hij verdrietig was en het deed hem pijn. Ze hadden niet vaak gesproken maar het was tenslotte een clangenoot, wie weet wat hij allemaal had gezien tijdens het gevecht. Hij voelde zich een beetje beschaamd, wetend dat deze kater waarschijnlijk wist dat hij niet was opkomen dagen bij het gevecht. "Gaat het wel?" Vroeg hij bezorgd, niet wetend of de vraag wel toepasselijk was.
Petalcloud sloot haar ogen even terwijl ze door het lage gras liep. Er was hier toch niets om tegenaan te botsen, dus het kon geen kwaad. Ze had net even geprobeerd te vissen bij de rivier, maar het was haar niet gelukt iets te vangen. Aan de overkant van de rivier had ze de Zonnerotsen zien liggen, maar hoewel het een redelijk zonnige dag was, was ze er niet heen gegaan. Macht der gewoonte, waarschijnlijk. Ze wist niet of het zo geweldig was dat ze de rotsen nu in hun bezit hadden. Ze had gehoord dat Firestar er was gestorven en ze voelde zich een beetje schuldig namens haar clan. Waren ze niet te ver gegaan? Natuurlijk kwam de eigen clan eerst, maar een leven was een leven, uit welke clan het ook kwam. Ze spitste haar oren toen ze een fluistering dacht te horen, alsof de wind zelf sprak. Het was te zwak om te verstaan. Ze opende haar ogen en keek rond. Naast de woorden - als ze zich die niet verbeeld had, tenminste - droeg de wind ook een geur mee en ze zag een eind verderop een andere kat staan, die ze herkende als Lynxfang. Ze begin naar hem toe te lopen, maar er verscheen eerst een andere kat, die iets tegen Lynxfang zei, al kon Petalcloud niet verstaan wat. Ze aarzelde even of ze verder moest lopen. Ze wilde hen niet storen en ze keken niet echt heel blij. Ze kende ze allebei niet goed, alleen bij naam, eigenlijk, en ze vroeg zich af of het wel gepast was om nu met hen te gaan praten. Maar ze hadden haar intussen waarschijnlijk ook al gezien, het zou een beetje vreemd zijn als ze zich nu opeens omdraaide en wegliep. Daarom liep ze toch maar naar hen toe. "Hallo", zei ze zacht. "Ik stoor toch niet, hoop ik?" Ze glimlachte vriendelijk naar hen.
Standing in the Hall of Fame. And the world's gonna know your name.
Lynxfang hoorde over het zachte gras aankomende pootstappen van een andere en herkende de vertrouwde geur van een Warrior. "Hoi Highfive"begroette hij de kater zonder op te kijken. Highfive begroette hem met enkel zijn naam en Lynxfang legde zijn oren even plat in zijn nek, blijkbaar trok hij de aandacht als hij níks anders deed dan op een heuvel zitten. Wel,hij had zonet nog twee waterratten gevangen,ze lagen nog begraven bij de River. Highfive sprak opnieuw en Lynxfang draaide zich eindelijk om en keek hem recht aan met zijn heldere groene ogen. ''Het is mijn schuld dat Firestar dood is"sprak hij kort uit en keek de kater voor hem enkele seconden doordringend aan,totdat er een nieuwe stem klonk. "Hoi Petalcloud"begroette hij de nieuwkomer en keek even opzij naar de poes die zijn opmerking waarschijnlijk had gehoord. Hij wist niet vrijwel zeker,maar volgens hem waren beiden niet bij het gevecht aanwezig geweest. Het was alleen zo druk op dat moment,dat hij het niet allemaal in de poot had. Als hij dat wel had gehad,dan had de Thunderclan misschien hun Leader nog,maar dan had Snowkiller de Apprentice zeker vermoord.
Verward keek hij naar de poes nadat haar woorden haar mond hadden vertalen. Wat? Maar... Iedereen zei toch dat het Snowkiller was? Op het moment dat hij wou vragen om een uitleg kwam Petalcloud aangelopen. "Hey Petal." Sprak hij vriendelijk, maar de verwardheid was nog duidelijk te zien op zijn gezicht. "Lynxfang," Hij draaide zich terug naar de kater, hij moest en zou weten waarom hij die woorden net had gezegd. "Ik snap je niet..."
''Het is mijn schuld dat Firestar dood is", was het eerste dat Petalcloud hoorde. Daarna richtte Lynxfang zijn blik op haar en begroette hij haar. "Hey Petal", zei ook Highfive, maar zijn aandacht was niet echt op haar gericht. Dat was geen verassing, na wat Lynxfang had gezegd. Firestars dood zijn schuld? Maar hij had de ThunderClan leider toch niet gedood? Petalcloud keek hem aan. "Lynxfang," begon Highfive, "Ik snap je niet..." Petalcloud begreep dat Lynxfang niet kon bedoelen dat hij Firestar direct gedood had, want dat was gewoon niet zo. Had hij op de een of andere manier zijn dood veroorzaakt? Maar hoe dan? "Wat is er gebeurd, Lynxfang?" vroeg ze.
Standing in the Hall of Fame. And the world's gonna know your name.
Ik snap je niet...""Wat is er gebeurd, Lynxfang?"hij keek beide katten aan en zuchtte diep,"Ik vocht met Firestar en ik wou hem niet doden,was ik ook niet van plan"hij voelde een steek van verdriet en woede toen hij eraan terugdacht,"Maar toen ging Snowkiller"een traan van woede prikte in zijn ogen en hij liet hem over zijn wang rollen,"Zijn dochter vermoorden"dat had hij begrepen uiteindelijk en dat zat hem nog het meeste dwars,"Firestar rukte zich los en ik liet hem gaan"hij viel stil en keek opzij,in de verte rende een konijn voorbij,maar hij negeerde het dier. "Als ik hem niet had laten gaan,dan was hij niet gevallen"''Maar dan had Snowkiller zijn dochter vermoord"
Onderwerp: Re: Føя Sтαя¢łαи тø ¢яч wo 12 nov 2014 - 8:51
"Ik vocht met Firestar en ik wou hem niet doden,was ik ook niet van plan", begon Lynxfang. Hij had met Firestar gevochten? "Maar toen ging Snowkiller zijn dochter vermoorden." Petals ogen werden groot. Vermoorden? Maar 'Een eervolle warrior hoeft andere katten niet te doden om het gevecht te winnen' stond in de Warrior Code! Firestars dochter was nog maar een apprentice, dus het zou absoluut niet nodig geweest zijn. "Firestar rukte zich los en ik liet hem gaan", zei Lynxfang. Petalcloud merkte het voorbijrennende konijn niet eens op, ze luisterde aandachtig naar de warrior. "Als ik hem niet had laten gaan,dan was hij niet gevallen." Petalcloud keek hem aan. "Dat is niet jouw schuld, Lynxfang, jij kon toch onmogelijk weten wat er zou gebeuren? Ik weet zeker dat niemand jou verantwoordelijk houdt, ook Firestar zelf niet. Misschien is hij je zelf dankbaar. Zijn dochter leeft nog."
Onderwerp: Re: Føя Sтαя¢łαи тø ¢яч wo 12 nov 2014 - 20:05
Geïnteresseerd luisterde hij naar het verhaal, hoewel hij het op één of andere manier niet wou horen. Sowieso, het woord dood, het was zo gruwelijk. En dat was dan ook de reden dat hij niks kon reageren, overrompeld. Gelukkig wist Petalcloud het wel, haar woorden klonken precies juist. "Ja Lynxfang, en hoeveel ik het ook haat om het te zeggen, zo is het leven. Zo zijn clans, gevechten. Als Starclan dacht dat het zo moest lopen dat zij het zo, het komt vast wel goed met Firestar en zijn kittens." Hij glimlachte om wat moed in de kater te praten, niet wetend of dat het juiste was om te doen.
Onderwerp: Føя Sтαя¢łαи тø ¢яч 
ma 20 okt 2014 - 20:40
(