Undone

Voor het eerst in zijn leven had hij zover gewandeld. Hij moest even weg zijn van de drukte in het kamp. Al de heisa rond Firestar's dood was nog lang niet gedaan, en ook al was hij al midden in het verwerkingsproces, alsnog had hij eventjes tijd nodig om terug op adem te komen. Al de medelevende blikken die dan ook nog op hem werden geworpen maakten het alleen maar erger. Het deed hem er constant aan denken.. De kater schudde even zijn kopje en probeerde zich te focussen op het pad waarop hij liep, zodat hij straks de weg naar huis nog wist. Het zou een regelrechte ramp zijn als hij nu verdwaald liep, omdat hij wist dat hier amper katten voorbij kwamen..

{Sunset}

De kater hield even halt en snoof de verse geur op. Het niemandsland leek echt verlaten te zijn, al wist hij maar al te goed dat hier regelmatig rogue's voorbij liepen. Maar rogue's waren niet gevaarlijk, de meesten dan toch niet. Die Bloodclanner daarentegen.. En wanneer je over de duivel sprak, dan daagde 'ie ook letterlijk op. Zealpaw werd van zijn poten gesmeten zodra een heftig gewicht tegen hem aanbotste en met een smak kwam hij weer terecht op de grond. De lucht werd even uit zijn longen geperst en hard kuchend hees hij zich overeind, met zijn nekharen omhoog geschoten. Toen hij even rondkeek merkte hij algauw een nachtzwarte kattin op, eentje die vreemd hard naar afval stonk.. 'Sorry,' Miauwde ze. Zealpaw richtte zijn heldere blauwe blik op de vreemdeling en legde zijn oren plat in zijn nek. "Waar was dat voor nodig?!" Miauwde hij verontwaardigd, maar ook gedeeltelijk van zijn stuk gebracht. Was hij nu net aangevallen geweest door een Bloodclan kat? Toch wel vreemd dat deze dan na verloop sorry zei..

'Sorry sorry het spijt me!' Herhaalde de kattin, waardoor Zealpaw even met zijn oren begon te wiebelen en met zijn staart in de lucht sloeg. Ja ja, maar nu wist hij nog steeds niet waarom ze het had gedaan. En waarom was ze zo in paniek? 'Er zat een beest achter me aan die mij bijna verpletterde, ik zag dit gat en..' Sprak ze vreselijk snel, zo snel dat de kater zelfs zijn best moest doen om het te verstaan. "Een beest?" Herhaalde hij, lichtelijk ongelovig. Wat bedoelde ze met 'beest'? '...Toen sprong ik erin zonder te kijken. Het spijt me!' Voordat de kater ook maar iets kon zeggen nam de zwarte poes enkele stappen naar achteren, haar oren diep in haar nek gelegd. Zijn blauwe blik ontmoette even de hare, en wat hem opviel was dat ze zilveren ogen had. Zealpaw knipperde even met zijn ogen, denkende dat hij verkeerd had gezien, maar ook na dit te hebben gedaan was de kleur niet veranderd. Zilver was wel een heel bijzondere oogkleur, vooral bij katten.
Uiteindelijk zuchtte de roodwitte kater even en ordende hij snel zijn vacht, welke in de war was geraakt toen de poes tegen hem aanbotste. "Wat bedoel je met monster? Een hond?" Begon hij, al vragend. Vervolgens keek hij weer op en priemde hij zijn blik in haar opmerkelijk raar kleurende ogen. "En je moet geen schrik hebben, zolang jij mij niets doet zal ik dat ook niet doen." Sprak hij rustig, duidelijk al bekomende van hetgeen wat zojuist was gebeurd. Toch best wel vreemd.. Een Bloodclanner die angst had voor een Thunderclan apprentice..

'Een groot beest, veeel groter dan een hond!' Sprak de poes, nog steeds paniekerend. 'Het had enorme poten, hoeven volgensmij. Zijn hoofd was groter dan een volwassen kat!' Zealpaw begon even na te denken over de woorden van de poes en stelde vast dat ze het misschien over een paard kon hebben. Zelf had hij de beesten nog nooit gezien, maar hij had ze al wel in verhalen van de elders gehoord. Blijkbaar droegen ze ook die rare tweebeners op hun rug.. Brr. De kater moest al huiveren bij de gedachte dat er een van zo'n rare dingen op zijn rug kwam zitten. 'Daar!' Sprak de poes plots, waardoor hij even opkeek en ook het enorme dier op hen zag aflopen. 'Pas op!' Opnieuw dook de zwarte kattin angstig weg in de kuil, al ging Zealpaw zelf juist wat kalmer schuilen. Hij wist dat het paard niet met zijn poten in de kuil zou zitten, aangezien de kans dan hoog was dat zijn benen braken. Hij wachtte even tot het dier voorbij was gelopen, en tikte dan de poes aan met zijn voorpoot. "Het is oké, hij is al weg." Begon hij rustig, zijn blauwe blik op haar richtende. "Maar ik denk dat het veiliger zou zijn moesten we ergens anders naartoe gaan." Vervolgde hij rustig, hopende de kattin zo wat te kalmeren.

De poes stemde algauw in met zijn idee, wat hem ergens toch geruststelde. Voor hetzelfde geld zat hij met iemand opgescheept die geen kik meer durfde te moven wanneer ze in gevaar is. 'Dat lijkt mij inderdaad ook een goed idee,' Klonk haar antwoord, waarna ze omhoog sprong en in een boom klom. Zijn blauwe blik bestudeerde eerst even de boom voordat hij erin sprong, aangezien hij er zeker van wou zijn dat de stam dik genoeg was om twee katten aan te kunnen. Het was geen al te grote boom, en dus kon het wel eens zijn dat hij omviel als ook Zealpaw erin sprong. Maar na even goed nagedacht te hebben bleek dit niet het geval te zijn. 'Kun je klimmen?' Vroeg ze, waarop de roodwitte kater reageerde met een knik van zijn kopje. "Ja," Miauwde hij kort, waarna hij begon te trappelen met zijn achterpoten en zich vervolgens ook stevig afzette. Met een sierlijke sprong belandde hij op een van de lagere takken, waarna hij omhoog klom tot hij op dezelfde hoogte als de poes zat. 'Ik weet niet of Thunderclan goede klimbomen hebben ofzo?' Vroeg ze. Zealpaw haalde even zijn schouders op en wierp haar een zijdelingse blik toe. "Valt mee, ons gebied heeft de meeste bomen. Vroeger was dat Skyclan.." Miauwde de kater rustig.

Ergens vond hij het toch maar akelig en best vreemd.. Om zo samen met een Bloodclanner te schuilen in een boom, voor een beest dat hij nog nooit eerder had gezien. Deze dag kon niet nog gekker worden, daar was hij al van overtuigd. 'O ja, Skyclan. Daar hebben we ook een paar van in de Bloodclan.' Lachte de zwarte kattin, waardoor hij toch even met zijn oortjes begon te wiebelen en haar ietwat ongelovig aankeek. Een Clankat die het leven van een Bloodclanner koos? Wát? Maar als ze het zei, dan zou het ook wel zo zijn.. Waarom zou ze er over liegen? Maar de poes schoot algauw de volgende vraag op hem af, en ergens was hij er ook zeker van dat dat niet de enige vraag zou zijn. 'O, klimmen er veel katten in de bomen? Jagen jullie ook in bomen of op de grond?' Nog voordat hij iets kon zeggen sprong ze weer naar hem toe, waardoor de kater toch even moeite had met zijn evenwicht te behouden en een kleine stap naar achteren nam op de tak. "Dat hangt er vanaf." Miauwde hij neutraal, wetende dat hij niet te veel moest vertellen aan deze poes. Misschien zou ze de informatie doorspelen aan haar leider, en dat was wel het laatste wat hij wou. 'Ik ben zelf opgegroeid in de bomen, nadat mijn vader mijn familie had uitgemoord, vluchtte ik de bomen in waar ik moons lang heb overleefd.' Zealpaw knikte even en wierp zijn blauwe blik op de Bloodclanner. "Heeft je vader je familie vermoord..?" Zijn stem klonk lichtelijk ongelovig, merendeels omdat hij zulke verhalen niet gewoon was. In de Clan kwam het wel voor dat gezinnen opsplitsten, maar hij had nog nooit gehoord van een vader die zijn familie uitmoordde. Toch best vreemd..

'Ja, hij was boos.' Legde de poes uit. De kater vond het nog steeds vreemd, aangezien het gewoon amper tot nooit voorkwam in een Clan. Misschien bij de Shadowclan wel, maar zelfs daar twijfelde hij over. 'Dat is ook de reden dat ik bij de Bloodclan zit, terwijl ik die rotclan haat.' Glimlachte ze naar hem. Zealpaw's oren begonnen opnieuw wat voorzichtig te wiebelen, nog steeds niet goed wetende wat hij van haar moest vinden. Het was begrijpelijk dat ze Bloodclan haatte, maar waarom verliet ze die Elite groep dan niet? Het leek hem toch logischer als ze dat deed, aangezien ze het haatte. 'Je wilt niet weten hoe graag ik in een normale clan zou willen zitten, maar ja.' De poes rolde met haar ogen en voor even keek hij haar nieuwsgierig aan. 'Maar jullie met je pure clanbloed, niks aan te doen. Jammer.' Bijna meteen keek hij haar beledigd aan. Hijzelf was ook niet geheel puurbloed, aangezien zijn vader vroeger kittypet was geweest. Hij kon er dan ook niet tegen dat de Clans katten die een andere afkomst hadden dan zijzelf uitmaakten. Firestar, zijn vader, had dit vroeger ook gehad. Dat wist hij uit de verhalen die andere katten soms vertelden over hem. "Mijn vader was ook een kittypet, en ik weet dat het geen verschil maakt wat voor bloed er door je aderen stroomt. Zolang je maar loyaal bent aan je Clan." Miauwde hij simpel, terwijl hij even zijn schouders ophaalde.