The sun doesn't warm me up. [OPEN]

De kater was met een rustige pas het kamp in komen lopen, had niet uitgeweken voor enige kat aangezien hij op het moment een grote hoeveelheid prooi in zijn bek had, en dus liepen de meesten aan de kant wanneer hij eraan kwam. Sommigen knikten hem zelfs goedkeurend toe, wat hem even deed stralen. Al snel had de kater alles op een stapel gelegd en keek toen rond. Een kleine kitten lag buiten de nursery te rillen, meteen zette de kater koers naar haar, en rolde zich om haar heen op. Zo mini nog. "Hallo," Mauwde hij zachtjes, terwijl het poesje op kon warmen in zijn dikke vacht.

De kater glimlachte naar de kitten toen die eerst in de war leek, en toen wat verlegen. 'Hallo,' Klonk het, en Tall verbreedde even de glimlach, "Hallo," Mauwde de immense kater terug, 'Bedankt voor het opwarmen, ik had het koud.' De kater knikte nu, "Zoiets dacht ik al ja," Mauwde hij toen, lichtjes geamuseerd. 'Niet dat ik daar niet tegen kan of zo.' Nu grinnikte Tall even, maar keek toen even 'onder de indruk' "Ik zou niet durven denken dat dat zo was Froststar," Mauwde hij, en keek met twinkelende ogen naar de kitten, ze vonden het vaak leuk als je ze 'star' noemde. De naam van de kleine kende de kater omdat hij haar wel gezien had, en de nursery in de gaten hield. Het was belangrijk te weten hoeveel kitten er waren in de clan, ze waren de toekomst.

De kater kon wel zien dat de kleine het ergens wel leuk vond dat hij haar zo noemde, alhoewel de reactie ietwat koeltjes bleef. Het maakte de kater niet uit, hij vond het leuk anderen vrolijk te maken als hij vrolijk was, en nu was hij vrolijk. Vandaar dat hij de kleine haar gang liet gaan toen ze rustig rondkeek, en wierp zo nu en dan een blik op waar ze naar keek, totdat haar stem hem terugtrok en zijn ogen zich weer op de poes focusten. 'En wie ben jij dan?' Hij glimlachte even een kleine glimlach, 'Want jij kent mijn naam wel, maar ik niet de jouwe.' Het ontging hem niet dat ze dat ergens beschamend vond, "Dat maakt niet uit hoor, ik vind het fijn iedereen goed te kennen, en ik ben ook al veel ouder, ik heb al meer tijd gehad anderen te leren kennen," Legde hij haar rustig uit. "In ieder geval, ik ben Tallpaw, aangenaam,"

'Tallpaw is een mooie naam,' Klonk het, nog steeds niet al te luid. Desalniettemin deed het de kater breed glimlachen en zijn ogen twinkelen. "Dankjewel," Mauwde hij vrolijk in antwoord, en luisterde toen naar de rest. 'Ik zit in de knoop met mezelf, ik wil eigenlijk heel sociaal zijn zoals de andere kits, maar altijd als anderen in mijn buurt zijn ben ik afstandelijk en soms ook een tikkeltje gemeen. Mama houdt niet meer van mij en papa zie ik bijna nooit.' Medelevend streelde de kater even over haar rug met zijn dikke staart. "Dat is inderdaad lastig," Mauwde hij zacht, en knikte nog eens. "Wedden dat je moeder het net zo lastig vindt als jij? Ik weet zeker dat ze van je houd, maar het gewoon niet zo goed weet te laten zien, en ik snap wel dat je niet altijd aardig kan doen tegen anderen, dat kan ik ook niet,"

Het complimentje wat ze hem gaf deed de kater glimlachen, en even grinnikte hij dus ook. Al viel hij snel weer stil toen de poes over serieuzere zaken begon te praten. Tall besloot dat het niet aan hem was haar ongerust te maken, en dus kwam hij maar met een geruststellend verhaal. "Je vader is waarschijnlijk heel druk, ik ben een apprentice, dus ik heb wel wat tijd over, maar de warriors zijn op het moment allemaal heel druk met de voorbereidingen voor Leaf-bare, snap je?"

De kater moest een beetje blozen toen de kitten zo blij leek met zijn awkward uitleg. Grinnikend spinde de kater even, en luisterde toen met een schuin hoofd naar was ze te zeggen had. Dat deed hem alleen maar meer blozen. "Dankje," Mauwde hij ietwat opgelaten, en likte even aan zijn borst. "Ik doe mijn best, maar ik ben niet perfect hoor,"

Het was hierna even stil, tot de poes toch weer praatte. 'Ik ook niet, dus dat maakt twee van ons,' Hij lachte even vrolijk, en knikte toen instemmend. Daar had de poes nog eens gelijk in zeg, ze wist soms wel ineens de goede dingen te melden. 'Hé Tallpaw,' Werd er plots gezegd, na een wat langere stilte waarin de kater misschien een beetje ingedommeld was, heel klein beetje maar. Toch keek de kater op, met een vragende blik naar het poesje gericht. Even verbaasde het hem dat ze haar borst likte, wat kon er ooit beschamend zijn voor een kitten? 'ik word over een paar manen een Apprentice. Wil je me mee het kamp uit nemen als de tijd rijp is? Ik ken de andere katten nog niet zo goed en jouw kan ik vertrouwen.' Een glimlach van begrip en amusement verspreidde zich razendsnel over zijn gezicht, en even spinde de kater. "Natuurlijk, maar ik ben heus niet de enige die je kan vertrouwen hoor," Mauwde hij, met de vrolijke twinkeling in zijn ogen. "Iedereen in de clan is familie, al hoeven ze het niet te zijn door middel van bloed,"

De kleine leek het even eng te vinden, maar ontspande verder toen hij zijn antwoord echt gegeven had. Het ontbloten van de nageltjes ontging de kater niet, maar erop reageren deed hij niet. 'Dan hoop ik toch niet dat Tigerkit familie van me is, hij is zo irritant en onaardig.' Tall trok even een wenkbrauw op, Tigerkit? Die had hij nog niet persoonlijk ontmoet. Vandaar dat de kater even bedenkelijk keek, maar toen naar de poes glimlachte. "Hij trekt wel bij," Mauwde hij met een knipoog, "Tot die tijd houden de warriors en ik wel een oogje in het zeil," De poes ging rustig verder, en het was niet tot het laatste dat de kater weer even bloosde, 'Maar ik ben in elk geval al wel blij dat ik het met jouw kan vinden,' Uiteindelijk knikte hij. "Inderdaad, en anderen zullen snel volgen, ik weet het zeker,"

Hij gaf haar een geruststellend kopje toen ze haar gedachten erover uitsprak, en hij moest even lachen toen ze zo bedenkelijk keek toen hij zei dat Tigerkit wel bij zou trekken. "Geloof me, er zijn toch echt katten die nóg aardiger zijn dan ik," Mauwde hij uiteindelijk met een knikje. "De clan weet namelijk ook dat iedereen hier familie is, en familie doe je geen pijn," Hij knikte naar een kater die langsliep. "Hij is bijvoorbeeld heel groot, maar in plaats van dat iedereen denkt 'help wat is hij groot' denkt iedereen 'het is mooi dat hij groot is want zo kan hij ons beschermen'," Hij hield hierbij maar even achterwege dat hij groter was dan de kater die net langsliep, als hij zo opgerold was was dat namelijk niet te zien.