My wings broke in the whirlwind.

[Only Whirlwind]

Na een flinke zucht hees de poes zich overeind. Ze moest eens iets doen! Met langzame, voorzichtige passen stapte ze op de prooistapel af, waar ze een klein prooitje vanaf trok. Voorzichtig plofte ze neer op de grond, en draaide haar rug naar de katten die samen prooien deelden. Hongerig gevoel knaagde in haar maag, sinds het moment toen het was gebeurd had ze veel te weinig gegeten. Ze was al twee keer ingestort en was de warrior den niet meer uitgekomen. Ze tilde haar onverzorgde vacht een stukje omhoog zodat je niet meer zag hoe mager ze was.

Srry een beetje kort!

Na een lange jacht stapte Whirwind terug het kamp in. Ze had niet alleen gejaagd, ook gewandeld. Het was werkelijk prachtig nu, in Leaf-fall. De seizoenen gingen zo snel! Al was er minder prooi, het was mooi. Alle bladeren die langzaam op de grond vielen, In warme rood tinten. Helaas, ze had maar twee ratten gescoord, maar alle beetjes helpen! Nadat de poes haar beesten op de prooistapel had gedumpt, Keek ze het kamp rond. Iedereen leek druk bezig, Zo in de middag, maar een poes leek niet te doen. Even aarzelde Whirl, maat stapte toen op de warrior af. Ze ging naast haar zitten, en glimlachte vriendelijk. "Hey," Hoe heette deze kat... Broken... Brokenwing, niet? Ze zag er in elk geval verschrikkelijk uit. De vacht was dof en slecht onderhouden, en ze was mager. Even keek de tabby hoe de kattin wat at. Ze zag er echt gebroken uit. "Um," Begon ze. Eigelijk wou ze geen vragen stellen. Maar ze wou wel laten zien, dat de poes erover kon praten als ze wilde. Uiteindelijk boog ze voorover, en begon haar vacht te fatsoeneren. Gewoon, omdat ze aardig was. Zonder oogcontact te maken Likte Whirlwind de vacht van Broken.

Even schoot er een siddering door haar heen toen de poes die zojuist naast haar kwam zitten haar vacht begon schoon te maken. Nu pas besefte de donkergrijze poes hoe vreselijk het eruit gezien moest hebben. Ze knikte een bedankje naar de poes en begon voorzichtig van haar prooi te eten. Hij was nog warm, wat bijzonder voor haar was aangezien ze nogal weinig at de laatste tijd. Als ze eerlijk moest zijn had ze geen idee hoe ze moest reageren op de poes die haar vacht aan het schoonmaken was, en verlegen staarde ze haar aan. Aangezien ze nog tegen niemand had gepraat sinds het was gebeurd, behalve Heartbroken; kon ze geen word uitbrengen om duidelijk te maken dat ze zo ontzettend dankbaar was voor wat de poes voor haar deed.

De jonge warrior knikte naar haar als bedankje. Geen prater dus. Ze leek niet zo gewend aan sociaal contact. Brokenwing at haar prooi verder op. Whirl was nu klaar, en kwam overeind. "Dus, Brokenwing," Begon ze, op vriendelijke toon. "Waarom ziet een jonge meid zoals jij er zo sjofel uit?" Het was niet gemeen bedoeld, maar hoe kon het dat een kat zo jong er zo verschrikkelijk uit zag? "Het gaat toch wel goed met je?" Eigelijk een onzinnige vraag. Het was wel duidelijk dat het niet goed met haar ging.

"Dus, Brokenwing," de donkergrijze poes schoot omhoog bij het horen van haar naam. Haar vacht was gaan liggen waardoor haar extreme magerheid zichtbaar werd. Ze vervloekte zichzelf na de opmerking van de poes over hoe ze eruit zag. Lichtelijk gekwetst staarde de poes haar aan, en bij de laatste vraag rolde er een natte traan over haar wang, en schudde ze langzaam nee. Hoe zou het goed met haar kunnen gaan? Haar kittens en haar partner waren minder dan een moon geleden vermoord door een rogue, en zij moest zich goed voelen? Haar poten trilden even, maar ze slikte, en keek de poes weer aan.

De poes leek een beetje gekwetste, waarom? Ze bedoelde er niks slechts mee.... whirl werd alleen nog maar panisher toen de kattin begon te huilen. Nee, nee! Ze wilde helemaal niemand verdrietig maken! Wat het ook was geweest, het was vast erg. Een beetje onhandig legde de tabby haar staart om de jonge poes heen. Ehm, wat nu? Misschien even niks. Ze wou het niet nog erger maken.

Sorry, kort!

De donkergrijze poes merkte dat Whirlwind een beetje ongemakkelijk haar probeerde te troosten. "H-het spijt me." Sprak ze, enorm zacht met een bittere, schorre stem. Ze probeerde haar tranen te laten stoppen, en begon toen maar te eten alsof er niet was gebeurd. De tabby zal haar nu wel gestoord vinden, zomaar huilen. Met een moeizame, trillerige zucht keek ze de aardige poes aan, en lachte pijnlijk. Hoe stom kon ze zijn om in haar bijzijn zomaar in huilen uit te barsten?

Onderwerp: Re: My wings broke in the whirlwind.