Let's do this! (Fogpaw, Silverpaw)

De zwarte kattin zat al vroeg in de morgen te wachten op haar twee leerlingen, ze had expres geen tijd door gegeven zodat ze het rustig aan konden doen. Riverspring keek om haar heen, ze zat onder een gigantische boom, het eerste onderdeel waar ze iets over wilde vertellen. De vogels tjirpte vrolijk in het rond en het kabbelende water verderop maakte de kattin vrolijk. Nerveus sloeg ze haar staart heen en weer, dit waren haar eerste leerlingen, dus dat ze een beetje nerveus was was niet raar. Toch wilde Riverspring niet dat de twee apprentices het zouden merken, ze moest immer een goed voorbeeld geven. Zelf zouden de twee ook wel zenuwachtig zijn. In haar hoofd was de zwarte poes al een route aan het afleggen, ze wilde vandaag zo veel mogelijk vertellen over hun territorium. Alle weetjes en geheimen die ze de laatste maanden had verzameld kon ze nu doorgeven, dat gaf haar een gelukkig gevoel. Later zouden deze twee het ook weer doorgeven. Ze liet een nerveuze zucht uit haar lippen glijden. Niet doen! Het word leuk, ontspaaaaannnnn. Ze grinnikte om haar eigen gedachtes en wachten geduldig op de twee jonge apprentices.

De ceremonie was nog maar net geëindigd en ze had haar mentor en trainingspartner al ontmoet toen ze weer terug gegaan was naar de apprentice den. Ze was al wat ouder dan de meeste apprentices van 6 maanden en was velen malen sterker. Dat gaf haar een grote voorsprong als het op vechten aankwam. De zon scheen al in haar ogen toen ze naar buiten wandelde. Silver gromde en sloeg onmiddellijk haar blik naar de grond. Onnozele zon.
Het was vroeg in de ochtend maar toch was er nog weinig van de zonsopgang te merken. Perfect. Ze had het niet zo op die vrolijke kleurrijke dingen.
Na even wandelen door het territorium trof ze haar mentor aan. Haar kop prees fier de lucht in en ze stelde zich groot. Door de spieren die onder haar huid lagen was ze groter dan de meeste katinnen van haar leeftijd. Nog zo'n voordeel. Silver glimlachte vriendelijk naar haar mentor. Even het masker opzetten. Ze zou zo meteen wel weten met wie ze echt te maken had.

Riverspring zag een van haar leerlingen op haar af komen, de sterk en groot gebouwde katting glimlachte naar haar. Als ze het goed herinnerde was dit Silverpaw. De apprentice stelde zich groot op en Riverspring grinnikte. "Goed geslapen?", vroeg de zwarte poes tegen de apprentice op een kalme toon. Ze moest vriendelijk doen, ze zag ook geen reden om dat niet te zijn, maar tegelijkertijd mocht ze niet te opgewekt doen. Ze moest ook een wijze indruk maken. Riverspring schoof wat opzij zodat de jonge poes plaats kon nemen naast haar. "Is Fogpaw al wakker?". Ze de vrouwelijke warrior op een kalme en stille toon. Ze bekeek Silverpaw eens goed. Ze had een zwarte vacht net zoals zijzelf, en blauwe ogen die mooi uitstaken vergeleken met haar donkere vacht. De poes was groot en sterk gebouwd, ze schatte dat haar apprentice rond de tien manen zat. Niet heel jong, na twee maanden training kon ze eigenlijk al een warrior worden. Als ze de trainingen goed mee deed dan.

De lach op haar snoet bleef nog even staan toen ze haar mentor begroette met een kopje. Het verwonderde haar niet dat ze groot en imponerend was, maar toch schrok ze toen ze zich moest bukken om haar mentor te begroeten. Het was het werk van manen lange trainingen op haar eentje. Ze nam plaats naast haar mentor. Het water van de rivier vlakbij kabbelde rustig. Silver spitste haar oren toen de klanken van Riverspring's woorden haar oren bereikten. Toch bleef ze richting het bos voor haar staren. "Niet gezien. Maakt dat wat uit dan?" Ze kuchtte opzettelijk. Te brutaal. "Het spijt me. Maar kunnen we niet gewoon beginnen zonder haar?" Haar staart sloeg zwak heen en weer. Dit poedelgedrag begon haar nu al te irriteren.

"Het spijt me, maar kunnen we niet gewoon beginnen zonder haar?" Met een kalm gezicht keek de zwarte kattin naar haar leerling. "Gewoon gaan? Ik zal het zien als een teken van leergierigheid, vooruit dan maar." Ze stond op en rekte zich even snel uit. Ik doe later wel een aparte training met Fogpaw. "Oke, we gaan eerst naar de grenzen van ons territorium, het is belangrijk om te weten waar je wel en niet moet wezen" De zwarte poes trippelde weg en zorgde er voor dat ze nauwelijks geluid maakte, dat was altijd een goede oefening voor te gaan jagen. "Weet je waarom iedere mentor zijn of haar leerling de grenzen laat zien?" Vroeg ze met een vriendelijk gezicht aan de jonge kattin. Het leek haar handig om de apprentice te vermengen met de training, gewoon laten zien en vertellen zou saai zijn, en je zou er minder van leren. Riverspring voelde zich opeens geen zenuwachtige kitten meer. Zij was een warrior, en ze kon niet wachten tot het moment dat haar leerlingen ook werden uitgeroepen tot warrior, ook al was dat nog zo ver weg.

Er kwam een blij lachje op haar snuit te staan. Maar het was alleen maar om de schijn op te drijven. Het verwonderde haar nog steeds hoe sommige katten zo dom konden zijn om haar niet door te hebben. Maar ze was dan ook een meester in het spelen van spelletjes. Ze kon dit nog lang volhouden zo. Maar haar geduld begon nu toch wel wat op de proef gesteld te worden. 'Oke, we gaan eerst naar de grenzen van ons territorium, het is belangrijk om te weten waar je wel en niet moet wezen,' Silver knikte en lachte naar haar mentor. Ze had geluk dat ze haar mentor was of ze had haar allang aan stukken gereten. 'Weet je waarom iedere mentor zijn of haar leerling de grenzen laat zien?' Silver keek even omhoog alsof het leek alsof ze nadacht. "Ik gok dat het is om te tonen waar wij mogen komen?" Ze keek haar mentor met glunderende oogjes aan. O ja dit ging gemakkelijk.

"Ik gok dat het is om te tonen waar wij mogen komen?" Riverspring knikte en keek even bedenkelijk naar haar apprentice, er zat een soort rare aura om de poes heen. Iets wat Riverspring wantrouwde aan Silverpaw, dat lachje. Hij leek echt maar ze had et gevoel dat er iets onder verborgen zat. Heel even vernauwde Riversping haar oogjes om een goed beeld te krijgen van de poes die voor haar zat. Ze wist niet precies wat het was, maar ze vertrouwde haar apprentice niet helemaal, hoe graag ze het ook zou willen. "Ja, dat is inderdaad goed." Miauwde de zwarte kattin op kalme toon. Ze had geen zin om deze poes uit te pluizen, het was haar taak haar op te leiden niet ok beste maatjes te worden. Of detective. Toverspreuken schudde haar kopje even bij de gedachte en grinnikte. Ze liet deze poes lekker haar gang gaan, als zij zo wilde zijn prima, maar Riverspring zou wel een klein oogje in het zeil houden. Wie weet was het een geboren moordenaar. "Ik denk dat je de grenzen wel kent of niet? Misschien kunnen we iets leukers gaan doen dan die getreuzel." De poes probeerde een beetje in te spelen op Silverpaw die blijkbaar niet zo hielt van dat getreuzel.

OOc: sorry edit knop werkt niet, maar zoals je ziet staan er behoorlijk wat fouten in, in verband met mobiele post en autocorrect, sorry voor dubbelpost!

Het leek alsof de poes haar eindelijk door kreeg. Ze kreeg een raar trekje aan haar oog maar glimlachte toen weer naar haar mentor. 'Ik denk dat je de grenzen wel kent of niet? Misschien kunnen we iets leukers gaan doen dan die getreuzel.' Silver knikte en keek toen haar mentor aan. "Misschien kunt u mij leren zwemmen? Ik euh.. Ben er niet zo goed in." Op zich kende ze de basistechnieken wel, maar het was altijd leuker als je de hele oefening kende. Ze wilde heel graag leren zwemmen. Kon ze gemakkelijk zoals een krokodil haar prooi uit het water halen. Of in haar geval clangenoten het water intrekken.

Riverspring keek bestuderend naar Silverpaw en merkte op dat ze een raar trekje aan haar oog had. De zwarte poes wilde er niet op in gaan en besloot er maar het beste van te maken. "Misschien kunt u mij leren zwemmen? Ik euh... Ben er niet zo goed in." Riverspring kon een glimlach niet weerstaan en knikte. Natuurlijk kon ze dat doen, ze was blij dat haar apprentice iets vroeg wat ze zelf ook echt wilde doen. De kattin begon al richting een klein meertje te lopen, maar voordat ze echt echt weg liep gebaarde ze naar Silver dat ze haar moest volgen.

Eenmaal bij de plas aangekomen ging Riverspring zitten. " Ik wil eerst zien wat je kan, zodat ik je niet twee keer het zelfde leer." Het leek haar wel handig eerst te kijken wat ze kon, misschien kwam ze al wel een heel eind．

Gelukkig voor haar zei haar mentor nog niets over het vreemde trekje bij haar oog. Ze besloot maar dat het haar vast niet opgevallen was. Even later gingen ze naar een kleine plas. Silver sloeg oprecht tevreden met haar staart dat haar mentor naar haar luisterde maar herstelde zich weer gauw. 'Ik wil eerst zien wat je kan, zodat ik je niet twee keer het zelfde leer.' Ze besloot maar om veel dingen fout te doen zodat het leek alsof ze er niets van begreep.

Voorzichtig stapte ze op de plas af en stak er eerst even haar poot in die ze vervolgens gauw weer wegtrok. Ze keek haar mentor even aan alsof ze iets slechts gedaan had. Ten slotte probeerde ze het nog eens en bleef er deze keer een eindje met haar twee voorpoten in staan. Vervolgens kwamen haar achterpoten aan de beurt. Ze ging tot aan haar borst in het water staan waarbij ze opzettelijk haar longen vol lucht zoog. Een laatste keer keek ze naar haar mentor en richtte zich toen weer tot haar 'slechte' zwem kunsten. Ze ging een eind verder het water in waar ze niet langer meer de bodem kon aan raken. Nu was ze verplicht om haar poten te gebruiken. Met haar longen nog steeds vol lucht begon ze nu ook met haar poten op het water te slaan en ter plekke staan trappelen alsof ze een kitten was die aan het verdrinken was. Ze keek uit naar de rand van het water en spartelde er dan ook heen. Ze kwam uitgeteld en doorweekt weer uit het water. Ze pufte even en schudde toen haar vacht uit.

Riverspring keek met een serieuze blik naar Silver die voorzichtig pootje voor pootje het water in liep. Eenmaal in het water zoog ze haar longen vol lucht en begon ze te spartlelen als een verdwaalde kitten. Uitgeteld en doorweekt sleepte ze zichzelf de oever op. Met een kleine frons keek Riverspring toe, zo slecht kon ze toch niet zijn? Maar de poes schudde haar kop en besloot nog altijd zich gedeisd te houden. "Dat zag er niet echt goed uit." Miauwde de poes met nog een steeds een serieuze blik. "Maar je kan het gemakkelijk leren, je hebt een prachtige vacht en mooie stevige poten, moet lukken toch?" De poes liet even een glimlach over haar snoet glijden en knikte toen. Ze keerde haar blij naar het water en stapte er zelfverzekerd in. Ze hield haar kop goed boven water, samen met haar staart om het evenwicht te bewaren. "Dit is de basis, je moet ontspannen zijn en het water gewoon over je heen laten spoelen. Niet letterlijk natuurlijk, maar je moet het accepteren. Volg me maar." Riverspring hield haar kopje scheef en keek met een vriendelijke blik naar haar apparentice, maar onder die vriendelijke blik zat nog steeds een spoortje wantrouwen.

OOC; Voor mij gevoel hangt in dit topic echt zo een spanning CX

Het kon niet rap genoeg gaan. Zodra ze over de rand van de plas was geklommen schudde ze het water uit haar vacht en bleef toen nog even staan. Nog steeds druipend stapte ze weer op haar mentor af. Ze kon een schaapachtige grijns niet onderdrukken. "S..Sorry. Ik ben het niet meer gewoon om met water in contact te komen." Voor een keertje sprak ze de waarheid. Het leek wel eeuwen geleden toen ze voor het laatst echt gezwommen had. 'Maar je kan het gemakkelijk leren, je hebt een prachtige vacht en mooie stevige poten, moet lukken toch?' Silver volgde haar mentor tot opnieuw aan de rand van het water. Ze sloeg de belangrijke informatie in zich op maar liet de informatie die ze al kende achterwege. Ze knikte toen ze alles zorgvuldig opgenomen had en liet zich voorzichtig in het water glijden. Ze rilde even door de kou toen ze de bewegingen van haar mentor perfect nadeed op een paar opzettelijke foutjes na. Ze keek haar mentor hoopvol aan toen ze in een moment van onoplettendheid haar poot op het water sloeg en veel van de druppels in haar ogen kreeg. Ze nieste waarbij ze haar poten voor haar ogen bracht.

Haar apprentice volgde haar en deed precies haar bewegingen na, het zag er al stukken beter uit. Er verscheen een glimlach op haar zwarte snoet toen Silver moest niezen. "Gezondheid". Zei ze, die serieuze stem achterwege latend. "Nu je de basis houding gevonden hebt kunnen we gaan zwemmen, en die achterpoten van jou eens goed laten werken." De kattin knikte en haalde haar poten los van de grond, zodat ze nu als het ware dreef. "Kijk eerst maar voordat je zelf iets doet." Met krachtige slagen duwde Riverspring het water met haar voorpoten weg. "Met je voorpoten duw je het water weg, je kan je poten onder water houden, maar persoonlijk vind ik dit beter." Ze kwam nog niet vooruit aangezien ze alleen haar voorpoten gebruikte. "Je achterpoten houd je wel onderwater, om te zorgen dat je er niet uit gaat zien als een hopeloze kikker." De poes grinnikte en liet haar achterpoten nu ook werken, beetje bij beetje ging ze steeds sneller. Ze kon zo wel eeuwig doorgaan, zwemmen was haar favoriete bezigheid.

Het water liet nog steeds kringen na van de slag van haar poten. Silver plensde ze weer in het water en bracht hen weer naar de bodem om weer stevig te staan. Een koude windvlaag suisde over haar rug heen en liet haar rillen. Opnieuw niesde ze maar lette deze keer aandachtig op de bewegingen die haar mentor maakte. 'Met je voorpoten duw je het water weg, je kan je poten onder water houden, maar persoonlijk vind ik dit beter.' Ze knikte en probeerde het ter plekke zelf uit. Hoewel ze deze techniek allang kende, deed ze maar alsof het helemaal nieuw voor haar was. In een moment waarop haar mentor niet oplette plensde ze haar poten op het water en vlogen de druppels de richting uit van haar mentor. Silver grinnikte. "Die had je niet zien aankomen hé." Terwijl ze het laatste wat haar mentor had gezegd al vergeten was keek ze nog eens op. "Excuseer, kun je dat herhalen?" Ze liet een beetje een geforceerde scheve glimlach zien.

OOC; voor de duidelijkheid, Silver komt ziek door de koude wind en het water

Riverspring hield een scherp oog op haar leerling en grinnikte, deze poes zou het wel leren. Vroeg of laat. Even was ze in gedachten verzonken tot ze een koude plens over haar heen voelde gaan. Van schrik miauwde ze een hoge toon en keek met grote ogen naar Silverpaw. "Die had je niet zien aankomen hé?" Een beetje in de war keek Riverspring naar de poes, maar al snel herstelde ze zich en lachte wat flauwtjes. "Ik ben ook zo een Scatterbrain." Ze grinnikte. "Excuseer, kun je dat herhalen?" Riverspring knikte. "Ik zei dat je gewoon je voorpoten moet gebruiken, dat was alles." Miauwde de poes grinnikend. "Maarre, Silver? Word jij niet ziek zo? Je was al aan het niezen enzo." met een bezorgde blik keek ze naar haar apprentice. Ze zou zeker niet lang meer een apprentice zijn, ze was al 12 moons. Maar een halfjaar verschil van haarzelf. Grappig eigenlijk.

Silver was nog aan het nagenieten van de 'plensaanval' van zojuist. Ze lachte nog steeds een veetje na maar werd toen weer maar al te serieus. 'Ik zei dat je gewoon je voorpoten moet gebruiken, dat was alles.' Silver knikte waarbij ze de oefening uitprobeerde. Ze keek op en glimlachte toen het haar lukte. "Dat ging goed, nietes?" 'Maarre, Silver? Word jij niet ziek zo? Je was al aan het niezen en zo.' De poes keek weer op en schudde ietwat vragend haar kop. "Neen, het gaat wel." Ze bekeek haar reflectering in het water en keek weer op. "Maar kunnen we verder doen?"

'Neen het gaat wel' Riverspring knikte en keek naar haar apprentice, wat een aparte poes dacht ze. Aan de ene kant wantrouwde ze haar, maar aan de andere kant was ze erg nieuwsgierig nasr haar duistere kant. Want die zou ze ongetwijfeld wel hebben. 'Maar kunnen we verder doen?' Riverspring knikte nogmaals en begon een beetje romd te zwemmen. 'als je gewoon kan zwemmen, zoals ik nu doe kan ik je nog wat leuke trucjes leren als je wilt.' ze keek Silver aan en glimlachtte. Hoe erg ze haar ook wantrouwde ze vond het leuk om haar mentor te zijn.

It's still Silverpaw here ^^

Silver keek op toen haar mentor iets zei. 'Als je gewoon kan zwemmen, zoals ik nu doe kan ik je nog wat leuke trucjes leren als je wilt.' Silver glimlachte tevreden. Eindelijk had die Riverclanner eens door wat ze echt wilde. Hoewel ze nog maar net het zwemmen onder de leden had, wilde ze al heel graag nieuwe technieken leren. "Dat lijkt me fijn. Wat kan je me dan leren?" Deze keer was ze oprecht vriendelijk. Misschien had ze deze poes van in het begin al mis ingeschat. Misschien was deze poes helemaal zo dom nog niet. Ze gaf het een kans, hopelijk kon ze haar leren wat ze het liefst wou.

"Dat lijkt me fijn, wat kan je me dan leren?" De poes keek op van de vriendelijkheid in de stem van de apprentice. Het klonk anders dan de vriendelijkheid daarvoor. "Aangezien jij niet van poedelgedrag houd denk ik wel dat dit een gepast trucje is." Riverspring grijnsde voordat ze totaal onder water dook en daar een rietstengel af trok van de bodem. "Oké, dit dingetje hebben we nodig" Ze wapperde met de rietstengel in haar hand en brak hem door de helft. Een helft dat ze in haar mond, en de andere helft gaf ze aan Silver. "Als het goed is, kan je ademen als dit ding in je Mond zit. Misschien weet je al waar ik naartoe wil gaan?" Riverspring lachte en dook onder water, maar zorgde er voor dat de rietstengel boven bleef voor een deel. Nu kon ze ademen. Niet heel veel, maar ze kon tenminste wat langer onder water blijven. Ze zwom zo laag als ze kon en kwam weer naar boven. "Onder water is heg veel makkelijker om vissen te pakken, vandaar dit, maar nu gaan we naar het leuke deel." Zonder haar gezicht te veranderen keek de zwarte poes zoeken om haar heen, ah daar! Ze zwom naar een steen toe en dook voor de steen weer onder water. Onder water zorgde ze er voor dat ze met haar zwarte snoet richting de oever stond. Ze drukte haar poten tegen de steen en zette af, waarbij ze haard naar de oever vloog en er zo soepel maar met een klap uit sprong, ze nam zelfs een hele golf water mee. "Leuk als je iemand wilt laten schrikken." miauwde ze grijnzend.

Onderwerp: Re: Let's do this! (Fogpaw, Silverpaw)