Hij sloot zijn ogen terwijl hij een sprint door de lange highlands trok, de wind die door zijn vacht woelde en zijn adem die stokte voelde gewoon goed, op een of andere manier. Hij was in een goede bui, hij had twee kerngezonde kittens en zijn partner was ook blij. Toen hij echt moe werd werden ze passen groter en langzamer, en na enkele minuten stond hij stil, hijgend maar glimlachend. In de verte zag hij Petalrose zitten, hij wist dat ze niet van de drukte was maar ze kon toch niet elk gesprek haten?
Eenmaal aangekomen bij de grijs-witte poes schonk hij haar een warme glimlach. "Hallo,"